XXII TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. WTOREK. Rozmyślanie. Trójca Święta. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: Przed Bogiem


Zanurz się w głębokiej refleksji nad tajemnicą Trójcy Świętej. Te przemyślenia pomogą Ci lepiej zrozumieć i doświadczyć jedności Ojca, Syna i Ducha Świętego. Odkryj, jak kontemplacja Trójcy Świętej może wzbogacić Twoje życie duchowe i przynieść wewnętrzny pokój.

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

TRÓJCA ŚWIĘTA.

Człowiek dzisiejszy ma wyostrzony zmysł społeczny. Zdaje sobie sprawę, iż jest istotą, która tylko w harmonijnym współżyciu i współpracy z innymi osiąga najwyższy stopień swego rozwoju. Tego uspołecznionego człowieka ogarnia jakby lęk, kiedy myśli o jedynym, samotnym Panu Bogu. Otóż Pan Bóg nie jest samotny. Pan Bóg też tworzy Rodzinę, społeczność. Pan Jezus uchylił nam rąbka Tajemnicy osłaniającej Bożą Rodzinę. Pan Bóg jest Jeden w Trzech Osobach: Ojciec, Syn, Duch Święty; te Trzy Osoby tworzą Jednego, Żywego Pana Boga.

1. Oblicze Ojca.

Wiele razy mówił Pan Jezus o Ojcu w Niebie, o Swoim i naszym Ojcu. W tym obrazie Ojca jest mocno podkreślony rys miłości, tło jego jednak stanowi niepojęta Wielkość Ojca. Nikt nie zna i nie widział Ojca, tylko On Jeden (zob. Mat. 11, 27; Jan 1, 18; 6, 46). Zanim jeszcze świat powstał, już Go Ojciec umiłował i dał Mu Chwałę. Żyje przez Ojca (zob. Jan 6, 57). Bez Ojca nic nie może uczynić (zob. Jan 5, 30). Słowa, które głosi, i uczynki, jakie pełni, są Ojca (zob. Jan 5, 36; 8, 28). Od Ojca wyszedł i do Ojca wróci (zob. Jan 16, 28). Niewysłowiona, niepojęta wielkość bije z obrazu Ojca, jaki Pan Jezus zostawił nam w Ewangelii. Kościół Święty opierając się na tych słowach Pana Jezusa, nazywa pierwszą Osobę Trójcy Najświętszej „Początkiem bez początku” (Cat. Rom. 1, 2, 10).

„Początek bez początku” — niepojęta potęga i wielkość kryje się w tej nazwie. Gdy się zapuści sondę w morze trzeba długo czekać, zanim sięgnie ona dna. W końcu jednak dochodzi do dna, na którym opierają się niezgłębione wody oceanu. Spróbuj „wysondować” ocean życia w Bogu Ojcu. Coraz głębiej zanurza się sonda, nie dojdzie jednak nigdy do dna, na którym by się wspierał ten ocean, bo on nie ma dna, nie wspiera się na niczym. Spoczywa w sobie. Wszystko ma od siebie. Jest Prapoczątkiem bytu i życia. Z Łona Bóstwa rodzi się od wieków Syn. Z tego Praźródła tryska odwieczny Płomień Miłości: Duch Święty. Cały wszechświat zawdzięcza istnienie tej Pierwszej Przyczynie wszystkiego. Wszystko światło pochodzi od tego Słońca. Principium sine principio — Początek bez początku. Rozumiemy, dlaczego Chrystus z takim szacunkiem mówi zawsze o Ojcu. On widzi po prostu „Ojca niezmierzonego majestatu”, którego wielbimy w Te Deum.

Tak potężny i jednocześnie pociągający jest obraz Ojca, jaki Pan Jezus stworzył przed oczyma uczniów, iż Filip w chwili pożegnania prosi naiwnie: „Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam” (Jan 14, 8).

— Zastosowanie. Życie Boże nie płynie pod znakiem samotności; jest nieskończenie bogate i głębokie, jest najszczęśliwszym życiem rodzinnym. Przez Łaskę i my zostaliśmy przyjęci do Rodziny Bożej, staliśmy się „domownikami Bożymi” (Ef. 2, 19).

— Postanowienie. Uwielbienie Pana Boga.

2. Oblicze Syna.

Pan Jezus odpowiada Apostołowi: „Tak długo jestem z wami, a nie poznaliście Mnie? Filipie, kto widzi Mnie, widzi i Ojca. Jakże więc możesz mówić: Pokaż nam Ojca? Nie wierzycie, iż Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie?” (Jan 14, 9-10). Dwie rzeczy głosi Pan Jezus: iż jest równy Ojcu i różny od Ojca.

Jest „umiłowanym Synem”; Sam Ojciec poświadczył to uroczyście w chwili Chrztu w Jordanie i na górze Tabor (zob. Mat. 3, 17; 17, 5). Jest Synem zrodzonym od wieków (zob. Jan 5, 26; 17, 24), równym Ojcu co do Istoty (zob. Jan 10, 30; 16, 15). Na podstawie tych i wielu innych słów Objawienia uczy Kościół Święty, iż Pan Jezus jest Drugą Osobą Trójcy Najświętszej, Słowem Ojca. Ojciec od wieków najdoskonalej siebie poznaje, tworzy idealny Obraz Siebie. Obraz idealny oddający istotę Ojca to Druga Osoba, Syn Boży. Umiłowany Syn. Żadne dziecię nic zostało zrodzone z taką Miłością, jak ten Syn. Zrodziła Go Najświętsza i największa Miłość; dała Mu wszystko, bo własne Bóstwo. Miłości Ojca i Syna nie zmącił nigdy najmniejszy cień; przecież według wyrażenia Św. Jana (zob. 1, 18): Syn przebywa „na Łonie Ojca”.

— Zastosowanie. Jesteśmy dziećmi Ojca Odwiecznego, który dobrowolnie zrodził nas słowem Swej Prawdy (zob. Jan 1, 18). Jesteśmy braćmi Syna Bożego, powołani do tego, by w Nim posiąść dziedzictwo wieczne (zob. Żyd. 9, 15). Jesteśmy świątyniami Ducha Świętego, Który w nas i z nami modli się: „Abba, Ojcze!” (zob. Rzym. 8, 15) i Który Miłość Bożą wnosi w serca nasze.

— Postanowienie. Uwielbienie Pana Boga.

3. Oblicze Ducha Świętego.

Kościół Święty uczy, iż Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Najświętszej, Osobową Miłością Ojca i Syna.

Gdy ojcu ziemskiemu podadzą pierwsze dziecko, bierze je na ręce i na jego czole składa serdeczny pocałunek. Tym uściskiem przyznaje się ojciec do dziecka, w którego drobnych rysach może rozpoznaje siebie. Gdy zaś po tygodniach do pochylonego nad kołyską ojca uśmiechnie się po raz pierwszy jego maleństwo, to ono przyznaje się do ojca.

Coś podobnego zachodzi w życiu rodzinnym Pana Boga. Ojciec od wieków wpatruje się w Swego Syna, Który jest przecież „odblaskiem Jego Chwały i odbiciem Jego Istoty” (Żyd. 1, 3). Nieskończona Miłość ku Synowi rodzi się w Sercu Ojca. Syn odpowiada Ojcu równą Miłością. Płomień Miłości wychodzący z Serca Ojca i z serca Syna staje się jednym Płomieniem: to Duch Święty. Istotą i początkiem Ducha Świętego jest Miłość wieczna, bez początku, miłość największa i najświętsza.

— Zastosowanie. Póki pielgrzymujemy po ziemi, zasłona okrywa Oblicze Ojca i Syna i Ducha Świętego, Ich działanie i mieszkanie w nas. Ale kiedyś, w „domu Ojca” (zob. Jan 14, 2), spadnie zasłona i ujrzymy Pana Boga w Trójcy Świętej Jedynego twarzą w twarz.

— Postanowienie. Podzięka, iż uczył nas przez Łaskę włączyć do Świętej Rodziny Bożej.

Modlitwa.

Możemy wtedy z wdzięcznością upaść na kolana i wraz z Kościołem Świętym modlić się:

„Błogosławmy Ojca i Syna wraz z Duchem Świętym! Wychwalajmy i wywyższajmy Go na wieki!” (Te Deum). Amen.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 22
  2. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 22
  3. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 22

Poznaj także żywot Św. Gallusa, Opata napisanego przez O. Prokopa Kapucyna.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału