Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny Mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie. (Iz 53,11)
מֵעֲמַ֤ל נַפְשׁוֹ֙ יִרְאֶ֣ה יִשְׂבָּ֔ע בְּדַעְתּ֗וֹ יַצְדִּ֥יק צַדִּ֛יק עַבְדִּ֖י לָֽרַבִּ֑ים וַעֲוֺנֹתָ֖ם ה֥וּא יִסְבֹּֽל׃
ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει.
Propter laborem animae eius videbit lucem, saturabitur in scientia sua. Iustificabit iustus servus meus multos et iniquitates eorum ipse portabit.
Nasycić się (שָׂבַע śāḇaʽ), czasownik ten w języku hebrajskim zawiera rdzeń śḇʽ, który występuje we wszystkich językach semickich i którego znaczeniem podstawowym jest „nasycić się i być/stać się sytym” w sensie zaspokojenia fizycznego głodu. W Starym Testamencie czasownik ten znajduje szerokie zastosowanie metaforyczne: w Prz 28,19 czytamy „Kto ziemią uprawia, nasyci się chlebem; kto ściga ułudę, nasyci się nędzą” a w Prz 18,20 „Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg”.
W dzisiejszym fragmencie Pieśni o Cierpiącym Słudze Pana (Iz 53,10-11), czasownik שָׂבַע (śāḇaʽ) wyraża chwałę, jaka spotka Sługę: „Po udrękach duszy ujrzy światło i nim się nasyci” (w.11). Warto zauważyć, iż w tekście hebrajskim brakuje dopełnienia dla czasownika „ujrzy” i dosłownie tekst brzmi: „ujrzy nasyci się w swoim poznaniu…” (יִרְאֶה יִשְׂבָּע בְּדַעְתּוֹ), co pozwala zadać pytanie o to, czym nasyci się Sługa? Co zobaczy? Jedno jest pewne, iż doświadczenie nasycenia Sługi jest przeciwieństwem do cierpienia, jakie na siebie On przyjął.
Człowiek często po czasie odkrywa w nowym świetle owoc, skutek i sens własnych doświadczeń. Warto jednak zauważyć, iż Sługa przyjął na siebie cierpienie dla „usprawiedliwienia wielu” i dźwigał nieprawości innych. Dlaczego? Może z miłości? Myślę, iż tylko miłość jest w stanie nas nasycić i podarować nam poczucie pełni, niezależnie od okoliczności.
pixabay.com
