🔉Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego – dzień 22

Zdjęcie: Różaniec

Zanurz się w rozważaniach na dzień 22 października, poświęcony Różańcowi Świętemu. Te refleksje koncentrują się na istocie modlitwy różańcowej, ukazując jej moc w przezwyciężaniu trudności i przynoszeniu duchowego pokoju. Odkryj, jak regularna modlitwa różańcowa może wzbogacić Twoje duchowe życie i umocnić więź z Maryą.

Źródło: Czytania różańcowe dla ludu napisał Ks. Wawrzyniec Puchalski, Rzeszów 1885r.

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 22.

CZYTANIE DUCHOWNE.

ROZWAŻANIE. Tajemnica I Chwalebna — Zmartwychwstanie Pana Jezusa. Rozmyślanie.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, Który z martwych powstał.

Pan Jezus Zmartwychwstał — trzeciego dnia po Swej Śmierci krzyżowej wyszedł z Grobu żywy. A tak ani kamień na Grobie Pana Jezusa, ani straż, ani pieczęcie grobowe nie zdołały przeszkodzić Zmartwychwstaniu Jego. Raniutko o świcie wyszedł Pan Jezus z Grobu, wyszedł stamtąd żywy własną Mocą Swoją jako Bóg. — Zmartwychwstał — a wieść o tym rozchodzi się gwałtownie — jedni drugim podają z ust do ust tę nowinę wesołą — Chrystus Zmartwychwstał. I słyszą o tym żydzi arcykapłani i kapłani i faryzeusze i lękają się i trwożą. I do uszu Apostołów i kochanych uczniów Pana Jezusa dochodzi ta wieść o Jego Zmartwychwstaniu, a oni cieszą się i radują niezmiernie. Po łzach i smutku głębokim wesele wielkie wstąpiło w ich serca. I Serce Maryi całe się rozpływa z euforii na widok Zmartwychwstałego Pana Jezusa Syna Jej najukochańszego.

A twoje serce jak też wygląda, kiedy powtarzasz tę Tajemnicę o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa? — Może się trwożysz jak żydzi? — Lękasz się może, bo Pan Jezus Zmartwychwstały pokazuje ci jawnie, iż jest Bogiem prawdziwym. Pokazuje ci, iż w Jego Rękach życie i śmierć, iż On jest teraz Panem twym i Stwórcą, a kiedyś będzie Sędzią Sprawiedliwym.

Ale się nie trwóż mój drogi, ani się lękaj. Niechaj się ci trwożą, co w Pana Jezusa nie wierzą. Nam się raczej weselić z Apostołami ze Zmartwychwstania Zbawiciela świata. Nam razem z Maryą wesołe jeno śpiewać Alleluja, iż Pan Jezus Zmartwychwstał.

Tak — Zmartwychwstanie Pana Jezusa to euforia to wesele nasze. Bo gdyby Pan Jezus został był w grobie, toby i Wiara nasza była w grobie została, i nadzieja nasza byłaby pogrzebana w grobie. I razem z Panem Jezusem zostałyby pogrzebane na zawsze i Cuda Jego i Nauka Jego i całe Życie Jego. Bo jeno Zmartwychwstaniem Swoim położył Pan Jezus pieczęć Boską i na Życie Swoje i na Swą Naukę i na Cuda Swoje. Inaczej któżby kiedy wierzył w Pana Jezusa jako Boga prawdziwego, jako w Tego, Który przyszedł zbawić świat cały. Mówiono by wtedy o Jezusie, że był to Prorok potężny w mowie i w uczynku — ale tylko Prorok i człowiek jeno śmiertelny, jak każdy. Mówiono by o Panu Jezusie, iż mądrze nauczał, ze czynił rzeczy wielkie uzdrawiając chorych, umarłych wskrzeszając — ale skoro umarł na krzyżu, a umarłszy nie zmartwychwstał, nie jest więc tylko wielkim człowiekiem. Tak by mówiono o Panu Jezusie, gdyby był nie Zmartwychwstał. A teraz inaczej. Teraz każdy, co ma rozum zdrowy, musi wyznać tę prawdę koniecznie — Pan Jezus jest Bogiem, bo Zmartwychwstał dnia trzeciego po Swej Śmierci haniebnej na krzyżu.

Ale powie kto — przecie nie Sam jeno Pan Jezus Zmartwychwstał.

Wiemy przecie, iż i ów młodzieniec z Naim zmartwychwstał i owa córka Jaira i Łazarz brat Magdaleny i Marty — i ci, których groby się pootwierały przy śmierci Pana Jezusa, wyszli stamtąd żywi. — To prawda. A jednak wielka jest różnica między ich zmartwychwstaniem, a zmartwychwstaniem Pana Jezusa.

Bo najpierw żaden z nich nie przyszedł do życia po śmierci swoją własną mocą, tylko Mocą Pana Jezusa. Bo do młodzieńca z Naim rzekł Pan Jezus: — Młodzieńcze tobie mówię wstań — i wstał. A oną córeczkę Jaira ujął Pan Jezus za rękę i powstała dzieweczka. A nad grobem Łazarza zawołał Pan Jezus: — Łazarzu wynijdź z grobu — i wyszedł i żył. Otóż ci wszyscy nie swoją mocą powrócili do życia, ale Mocą Pana Jezusa. A Pan Jezus własną Mocą wyszedł z grobu żywy bo powiedz, kto wskrzesił Pana Jezusa.

To jedno — a drugie uważ jeszcze, czy który z tych, co zmartwychwstali kiedykolwiek, umierając wiedział dokładnie o tym, w którym dniu zmartwychwstanie? Czy wiedział o tym Łazarz, albo córka Jaira, albo ów młodzieniec z Naim, albo ktokolwiek inny? — bynajmniej. A Pan Jezus inaczej. Żyjąc jeszcze w ludzkim ciele na ziemi głośno to powiadał — i nie raz powiadał, iż po śmierci swej zmartwychwstanie, a nadto powiada, iż dnia trzeciego Zmartwychwstanie. I kiedy raz żydzi domagali się znaku od Pana Jezusa, przyrzekając Mu, iż Weń uwierzą, rzekł im Pan Jezus: Znak nie będzie wam dany, jeno znak Jonasza proroka. A wiemy, iż Jonasz był trzy dni we wnętrznościach wieloryba — tak i Pan Jezus trzy dni miał pozostać we wnętrznościach ziemi, a potem Zmartwychwstać. I stało się tak. A kiedy znowu razu pewnego wyganiał z kościoła kupujących tam i sprzedających, a oni pytali, skąd by miał moc po temu — rzekł im Pan Jezus: Rozwalcie ten kościół (zabijcie mnie), a w trzech dniach zbuduję go (a w trzech dniach zmartwychwstanę) I do Apostołów mówił o tym Pan Jezus wyraźnie. Kiedy krótko przed Swoją Męką wstępował z nimi do Jerozolimy, rzekł im: Oto wstępujemy do Jeruzalem, a Syn Człowieczy będzie naigrywan i ubiczowan i uplwan — a ubiczowawszy zabiją Go, a dnia trzeciego Zmartwychwstanie.

A tak za życia jeszcze wyznawał to Pan Jezus o Sobie, iż po Śmierci Swej Zmartwychwstanie dnia trzeciego, czego nikt nigdy z tych, co zmartwychwstali kiedy, nie powiadał 0 sobie. Pan Jezus więc Zmartwychwstał nie przypadkowo, ale w czasie dokładnie przez Siebie oznaczonym. I Zmartwychwstał samowładnie, jak przepowiedział dokładnie.

I jeszcze jedno a bardzo ważne. Powiedz mi, gdzie ów młodzieniec z Naim, a owa córka Jaira, a Łazarz gdzie jest dzisiaj? Ciała ich w ziemi w proch się rozsypały, a dusze ich w wieczności. Powstali oni z martwych, ale i na powrót poumierali, i ciała ich spoczywają dziś w grobach. A czyś słyszał kiedy, iż Pan Jezus po Zmartwychwstaniu Swym powtórnie znów umarł? — Nie słyszałeś tego, bo jak mówi Apostoł Paweł Święty: — Jezus raz umarłszy, więcej nie umiera — raz wyszedłszy z grobu, już tam nie powrócił więcej. Zmartwychwstał, a w czterdzieści dni potem z Ciałem Swym Chwalebnym wstąpił na Niebiosa na Łono Ojca Swojego.

Widzisz więc mój drogi, iż Zmartwychwstanie Pana Jezusa było nie takie, jak innych łudzi. I właśnie to przedziwne i cudowne Zmartwychwstanie dowodzi, iż Pan Jezus jest Bogiem prawdziwym. I my też na tym Zmartwychwstaniu Jego opieramy całą naszą Wiarę. Dlatego wierzymy, iż Pan Jezus jest Bogiem, dlatego wierzymy, iż i Nauka Jego jest Boską, iż to wszystko jest Prawdą Nieomylną, co kiedy Pan Jezus przepowiedział ludziom na ziemi.

Poznajże z tego, jaka to Prawda ważna, a wielka, to Zmartwychwstanie Pana Jezusa. Bez niej nie mielibyśmy tej naszej Świętej Wiary, bez niej żylibyśmy bez wszelkiej nadziei. Odrzuć tę prawdę, a wszystko z nią odrzucisz. Powiedz, iż Pan Jezus nie Zmartwychwstał, a wtedy musisz i to powiedzieć, iż Pan Jezus nie jest Bogiem. I Nauka Jego nic wtedy nie warta i Sakramenty, które ustanowił, nic też nie warte. To też Apostoł Paweł Święty mówi: o ile Jezus nie Zmartwychwstał próżne jest przepowiadanie nasze i próżna jest wiara nasza. o ile Pan Jezus nie zmartwychwstał, to nie jest Bogiem, to cię i nie odkupił bynajmniej. I wtedy tyś nie Katolik, ale chyba Turek, albo gorszy jeszcze. I wtedy Niebo dotąd jeszcze zamknięte dla ciebie, a piekło jeno otwarte. I wtedy nie wołaj do Pana Boga — Ojcze — bo On nie twój Ojciec, tyś nie Jego dziecko. — I wtedy sama jeno trwoga i niepewność cię gniecie — niepewność o życie teraźniejsze, a trwoga o przyszłość za grobem. I wtedy lepiej byłoby i nie żyć człowiekowi na świecie.

Ale tak nie jest, bo Pan Jezus Zmartwychwstał, a prawdziwie Zmartwychwstał, a przez to i Bóstwo Swe jawnie wszystkim okazał i Wiarę w nas umocnił i serca nasze napełnił nadzieją szczęśliwej wieczności. Niechże Ci, Panie Jezu nasz, cześć będzie za to Zmartwychwstanie Twoje od wszego stworzenia, z pokolenia na pokolenie, aż do końca wieków.

Ale zapytałbyś może, od kogoż my to wiemy, iż Pan Jezus Zmartwychwstał? — Któż nam to powiedział? — Nie kto inny jeno ci, którzy widzieli Pana Jezusa po Zmartwychwstaniu na swe własne oczy. Powiedzieli nam to Apostołowie. A oni nie tylko widzieli Pana Jezusa, ale i dotykali się Go i jedli z Nim razem po Zmartwychwstaniu. A tak było nie raz jeden i nie dwa, ale całych dni czterdzieści, bo tak długo pozostał Pan Jezus na ziemi po Swym Zmartwychwstaniu. I dlatego to Apostoł Piotr Święty w kazaniu swoim do żydów mówi wyraźnie: Myśmy z Nim jedli i pili, gdy wstał od umarłych. A ten sam Piotr na głos niewiasty zaparł się niedawno po trzykroć Pana Jezusa, a teraz Go wyznaje tak śmiało przed tysiącami żydów. I nie jeno językiem wyznawał Pana Jezusa, ale i krwią swoją, bo śmierć męczeńską poniósł za Wiarę. A powiedz, czy byłby położył życie swe za Pana Jezusa, gdyby Go był nie widział jako Zmartwychwstał? A jak Święty Piotr tak samo i inni Apostołowie najsroższe znosili katusze i krew swą przelali za tę prawdę, iż Pan Jezus Zmartwychwstał. I któżby takiemu nie uwierzył świadectwu?

To też świat cały uwierzył rychło w Zmartwychwstanie Pana Jezusa, uwierzył, iż Pan Jezus jest Bogiem prawdziwym, iż i Nauka Jego jest Boską.

Ale ta Prawda przekonuje nas nie tylko o Bóstwie Pana Jezusa o Boskości Jego Nauki, ale i o tym, iż i my kiedyś zmartwychwstaniemy. Wyznajemy to wyraźnie w Składzie Apostolskim tymi słowy: Wierzę w ciała zmartwychwstanie.

Chrystus Pan Zmartwychwstał i my też zmartwychwstaniemy. A chwila ta przyjdzie niezawodnie, a przyjdzie przy końcu świata. Wtedy to zabrzmi trąba Anielska, a na głos tej trąby otworzą się groby i umarli wyjdą stamtąd żywi. Prędziuchno — mówi Apostoł Paweł Święty — we mgnieniu oka na trąbę Anielską (albowiem zatrąbi trąba), a umarli powstaną nieskażonymi, a my będziemy przemienieni. Bo musi to skazitelne przyoblec nieskazitelność, a to śmiertelne przyoblec nieśmiertelność. I wtedy dusza połączy się znowu z tym ciałem, z którym się rozłączyła przy śmierci, aby się już więcej nigdy nie rozłączyć.

A pośród tych, co z grobu powstaną, ujrzysz tam wszystkich. Ujrzysz tam Adama pierwszego rodzica naszego i tego ostatniego człowieka, który się kiedyś po nas narodzi. Ujrzysz tam ojca i matkę swoją, siostrę i brata swego, i tych sąsiadów i znajomych swoich. Wszystkie pokolenia ziemi wtedy wychylą się z grobów, ani jednego tam wśród nich nie zabraknie — nie zabraknie tam i ciebie. Zmartwychwstaniesz i ty, a Pan Bóg Sam Mocą Swoją podźwignie cię z grobu. A nie dziwuj się temu, bo u Pana Boga nie jest nic niepodobnym.

Nie dziwuj się temu, bo przecie, po ludzku mówiąc, łatwiej Panu Bogu z prochów wzbudzić ludzi na nowo do życia, a niżeli świat tak wielki stworzyć z niczego. A tak ciało twoje, choć w grobie zgnije i w proch się rozsypie, zmartwychwstanie kiedyś. Podobnie stanie się z tobą, jak z tym ziarnkiem zboża, które siejesz w roli. Rzucasz ziarno na twoją rolę i zagrzebujesz je i ono tam spoczywa jakoby w grobie i próchnieje tam i gnije. I przychodzi wiosna, a ziarno to choć spróchniałe przecie się zieleni i strzela ku górze i zdobi się w kłos i wydaje ziarno to samo. Tak będzie i z ciałem twoim. Zgnije ono w grobie i w proch się rozsypie, a na Rozkaz Pana Boga dusza znów do tych prochów powróci, i będziesz znowu człowiekiem żyjącym jak teraz.

A tak zmartwychwstaniesz z pewnością. I nie frasuj się o to, jak to się stanie, bo w tym będzie już moc i ręka Samego Pana Boga. Raczej oto ci się frasować, jakie też będzie to zmartwychwstanie twoje. A chcesz wiedzieć jakie? — Łatwa na to odpowiedź. Jakie życie takie i zmartwychwstanie. Co teraz siejesz, to wtedy żąć będziesz. Siejesz teraz pszeniczkę dobrych uczynków, pszeniczkę też zbierzesz wtedy ku zapłacie szczęścia wiecznego. A o ile teraz siejesz jeno kąkol grzechów i rozpusty, kąkol też zbierzesz wtedy ku spaleniu. Bo jakże — chciałbyś może z kąkolu zbierać tam pszenicę? Ale przecież i tu siej kąkol, a kąkol mieć będziesz. A tak nie oszukuj się mój drogi, a nie sądź, iż się tam jako wykręcisz przed Panem Bogiem. Wszyscy wprawdzie zmartwychwstaniemy, ale nie wszyscy odmienieni (uwielbieni) będziemy — mówi Apostoł Paweł Święty.

Zmartwychwstaniesz — to pewne, ale i to pewne, iż jak żyjesz, tak i zmartwychwstaniesz. Wszyscy co są w grobach, usłyszą Głos Syna Bożego i wynijdą, którzy dobrze czynili na zmartwychwstanie żywota, a którzy źle czynili na zmartwychwstanie Sądu — mówi Pan Jezus. I gdyby śmierć dziś cię zaskoczyła, i gdyby ci przyszło umierać z takim sumieniem, jakie masz teraz — powiedz, czy na żywot wieczny, czy na Sąd i wieczne potępienie wyszłoby zmartwychwstanie twoje?

Zmartwychwstaniesz — i to w tym samym ciele, w którym teraz żyjesz, tylko nie wiedzieć jak to ciało twoje wyglądać tam będzie. Jak wygląda twe życie, tak i ciało twoje będzie wyglądało. jeżeli życie twoje podobne do nocy, podobne do kałuży, gdzie się gnieździ jeno szkaradne robactwo — to i ciało twoje po zmartwychwstaniu będzie czarne jak noc, a brzydkie jak szatani. A znowu jeżeli chodzisz teraz w światłości życia pobożnego, to i ciało twoje jaśnieć będzie wtedy jak te gwiazdy nieba, jak to słońce wspaniałe. Wtedy sprawiedliwi świecić będą, jako słońce w Królestwie Ojca ich — mówi Pismo Święte.

A ty po zmartwychwstaniu jakżebyś chciał wyglądać? Teraz to pragniesz wyglądać i pięknie i ładnie na twarzy, aby się każdemu podobać, i chronisz się od wszystkiego, co by cię mogło oszpecić. A przecie to wyglądanie twoje, choćby najładniejsze, do czasu jeno potrwać tu może — a po zmartwychwstaniu piękność twoja potrwa na wieki, ale i szkarada twoja na wieki szpecić cię będzie. Ale od szkarady stokroć gorszy ten ogień wieczny, co palić będzie po zmartwychwstaniu wnętrzności ciała potępionych. Bo tym Wyrokiem: Idźcie precz przeklęci w ogień wieczny — strąci Pan Bóg i ciała i dusze potępionych w otchłań piekielną po Sądzie Ostatecznym.

Ach! Boże nasz chroń nas od tego Wyroku! Daj nam Boże teraz jeszcze poznanie grzechów naszych i żal szczery za nie i poprawę żywota naszego. Daj nam to, Boże Miłosierdzia, abyśmy w Łasce Twej zeszli z tego świata, a kiedyś zmartwychwstali chwalebnie — do Nieba — do szczęścia i Światłości Wiecznej.

Na zakończenie odmów Różaniec Święty wraz z litanią Loretańską.

Różaniec Święty codzienny.

Zachęcamy do:

1. Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 22
2. uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 22
   

Poznaj także żywot Św. Gallusa, Opata napisanego przez O. Prokopa Kapucyna.

© salveregina.pl 2024