XXII NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Nasze obowiązki. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Współżycie z Bogiem

Odkryj głębokie refleksje na temat naszych chrześcijańskich obowiązków. Te wartościowe rozważania pomogą Ci zrozumieć, jak wypełniać swoje codzienne zobowiązania w duchu wiary i miłości do Pana Boga. Zainspiruj się naukami, które przyniosą duchowy wzrost i wewnętrzny pokój.

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

NASZE OBOWIĄZKI.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Naucz mnie, Panie, wypełniać wszystkie swoje obowiązki ku czci Twojego Najwyższego Majestatu.

Rozważanie.

1. Wskazania zawarte we Mszy Świętej na niedzielę dzisiejszą można streścić w znanym powiedzeniu Pana Jezusa, które właśnie dzisiaj czytamy w Ewangelii (zob. Mat. 22, 15-21): „Co jest cesarskiego, oddajcie cesarzowi, a co Bożego, Bogu”; innymi słowy: wypełnijcie dokładnie swoje obowiązki względem Pana Boga i względem bliźniego, oddając każdemu, co mu się należy.

Lekcja (zob. Flp 1, 6-11) ukazuje nam Św. Pawła Apostoła jako wzór miłości względem tych, których Pan Bóg oddał nam w opiekę. „Noszę was w sercu swym — pisze Św. Paweł Apostoł do Filipian — za to, iż wszyscy bierzecie udział w łasce mnie udzielonej: gdy dźwigam kajdany lub gdy Ewangelii bronię i ją utwierdzam”. Św. Paweł Apostoł odczuwa żywo swoje ojcostwo duchowe względem dusz, które zrodził dla Chrystusa Pana. choćby będąc daleko, poczuwa się do odpowiedzialności za ich postęp, troszczy się o ich wytrwałość w dobrem, podtrzymuje je swoją miłością ojcowską i mądrymi radami: „Żywię nadzieję, iż Ten, Który w sercach waszych raczył dać początek zbożnemu dziełu, dokona go także na Dzień Chrystusa Jezusa”. Nie chce, aby się smucili z powodu jego nieobecności: jest bowiem tylko marnym narzędziem, Pan Bóg jest prawdziwym Przewodnikiem dusz i Pan Bóg będzie prowadził dalej rozpoczęte dzieło: co do niego, niech będą pewni, iż ich nie przestaje miłować: „Bóg mi jest świadkiem, jak gorąco wszystkich was miłuję w Sercu Jezusa Chrystusa”.

Św. Jan Chryzostom mówi, iż serce Św. Pawła Apostoła jest Sercem Chrystusa Pana z powodu jego wielkiej miłości ku duszom, która go czyni tak bardzo podobnym do Odkupiciela; to należałoby powiedzieć o sercu każdego apostoła. Kiedy Pan Bóg postawił duszę na naszej drodze i zażądał, abyśmy się nią zajmowali, nie możemy już jej zaniedbać. Ta dusza jest odtąd związana z naszą, powinniśmy czuć za nią odpowiedzialność, powinniśmy poczuwać się do wspomagania jej aż do końca.

Lekcja, pouczywszy nas o tej trosce, jaką winniśmy mieć względem tych, którzy zostali naszej pieczy powierzeni, wzywa nas również do powszechnej miłości względem każdego bliźniego: „Miłość wasza niechaj coraz więcej obfituje w umiejętności i wszelkim rozumieniu”. Chodzi o miłość coraz bardziej delikatną w zrozumieniu duszy bliźniego, coraz większą w dostosowaniu się do mentalności, wymagań, upodobań drugich; o miłość, która ma nas pobudzać do tego — jak mówi Św. Paweł Apostoł — by „wybierać — a zatem i czynić — co jest słuszne”, abyśmy „zjawili się w Dniu Jezusa Chrystusa w blasku czystości i nienaganności”.

2. Ewangelia nakreśla jasne i wyraźne stanowisko Chrześcijanina wobec władzy państwowej. Podstępne pytanie: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy też nie, staje się dla Pana Jezusa okazją do rozwiązania zagadnienia wzajemnego stosunku między obowiązkami państwowymi a religijnymi. Każe sobie podać monetę i zapytuje: „Czyj to wizerunek i podpis?” „Cesarza” odpowiadają Mu; a wtedy Pan Jezus mówi: „Co jest cesarskiego, oddajcie cesarzowi, a co Bożego, Bogu”.

Nie ma przeciwieństwa między prawami władzy politycznej a Prawami Pana Boga, ponieważ „nie byłoby żadnej władzy, gdyby nie była dana z Wysoka” (Jan 19, 11). Władza polityczna prawnie ustanowiona pochodzi od Pana Boga i powinna być szanowana jako odblask Władzy Bożej. Dlatego właśnie Chrześcijanin jest obowiązany wypełniać wszystkie obowiązki dobrego obywatela a zatem słuchać władzy politycznej, z wyjątkiem wypadku, gdyby ona rozkazywała rzeczy przeciwne Prawu Bożemu. Wtedy bowiem nie przedstawiałaby już ona Władzy Bożej i wówczas, jak mówi Św. Piotr Apostoł, „trzeba być posłusznym raczej Bogu niż ludziom” (Dz. Ap. 5, 29).

Nie powinniśmy uważać, ze poświęcając się apostolstwu lub pracy religijnej, jesteśmy przez to wolni od obowiązków państwowych; owszem, choćby w tej dziedzinie Katolicy powinni przodować. Cesarz, królowie, mężowie stanu i rycerze, których Kościół Święty czci jako Świętych, mówią nam, iż świętość jest możliwa wszędzie i iż można Ją osiągnąć, oddając się na służbę Państwa, albowiem i w tym wypadku chodzi o Służbę Panu Bogu w stworzeniach.

Polecając oddawać cesarzowi to, co jest cesarskie, Pan Jezus poucza nas oddawać państwu wszystko to, co należy do jego dziedziny, czyli wszystko to, co służy porządkowi i doczesnemu dobru publicznemu. Ale Pan Jezus nie zatrzymując się na tym, mówi nadto: „Oddajcie Bogu to, co Boże”. jeżeli moneta, nosząca wizerunek cesarza, ma być oddana cesarzowi, o wiele więcej dusza nasza, będąca obrazem Pana Boga, powinna być zwrócona Panu Bogu. Mówić, iż Panu Bogu powinniśmy oddać duszę, to znaczy mówić, iż winniśmy Mu wszystko, albowiem wszystko otrzymaliśmy od Niego. W tym znaczeniu wykonywać nasze obowiązki względem bliźniego, względem równych lub wyższych, przełożonych kościelnych lub państwowych, znaczy wykonywać wszystkie swoje obowiązki względem Pana Boga, znaczy oddać Mu to, co nam dał, poddając naszą wolność Jego Prawu, wciągając naszą wolę do Jego Służby.

Rozmowa.

„O Boże mój, ponieważ jestem Twoim z tylu względów i tyle mam zobowiązań, aby Ci służyć, nie dozwalaj nigdy więcej, aby grzech, szatan, świat „nadużyli, choćby w najmniejszej cząstce tego, co całkowicie należy do Ciebie. Lecz, jeżeli Ci się tak podoba, weź w całkowite posiadanie moją istotę i moje życie. O Boże mój, oddaję Ci się cały i przysięgam, iż pragnę żyć jedynie dla Ciebie, iż pragnę żyć jedynie dla Miłości Twojej, dzisiaj, jutro i zawsze” (Św. Jan Endes).

„O mój Panie Jezu, Ty dałeś mi Siebie Samego, a żądasz ode runie tylko serca. Lecz, Panie mój, czymże jest to serce moje w porównaniu z Tobą, skoro jesteś wszystkim? Gdybym miał serce, które by samo jedno więcej znaczyło niż serca wszystkich ludzi i miłość wszystkich Aniołów, i choćby ono było zdolne pomieścić równocześnie wszystkie rzeczy duchowe i fizyczne i objąć całe Niebo widzialne, powinien bym poświęcić je Tobie całkowicie. To wszystko jednak dla Ciebie, tak wielkiego Pana byłoby niewielkim darem, owszem, prawie niczym. O ileż więc bardziej powinienem Ci oddać i w Tobie w pełni złożyć tę odrobinę serca, którą mam! Jest to dla mnie największa Łaska, iż raczysz przyjąć moje serce. I czyż nie byłbym szalony, gdybym w przyszłości poświęcał je jakiemuś stworzeniu, skoro Bóg mój pragnie go dla Siebie? Nie chcę już dłużej zatrzymywać go sobie, ale pragnę, aby całe spoczęło w Tobie, albowiem Ty je stworzyłeś, by Cię chwaliło” (Św. Bonawentura). Amen.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 20
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 20
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 20
Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Jana Kantego, Wyznawcy: Nabożeństwo do Św. Jana Kantego, Wyznawcy

Poznaj także żywot Św. Jana Kantego, Wyznawcy napisanego przez: