XIV TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Zerwanie ze światem. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

ZERWANIE ZE ŚWIATEM.

Cnota umiarkowania od każdego Chrześcijanina domaga się panowania nad zewnętrznymi zmysłami i językiem. Od nas domaga się ona jeszcze zerwania ze światem.

1. Święta surowość.

Sama nazwa domu, w którym żyjemy, klasztor (claustrum zamknięcie) mówi o odcięciu od świata. Ponieważ jesteśmy jednocześnie apostołami, musimy się ze światem stykać. Przepisy Prawa Kościelnego i ustawy zakonne zakreślają granice naszej styczności ze światem.

Najpierw, gdy idzie o osobistą styczność to Prawo Kościelne pod grozą surowych kar zakazuje wprowadzać czy wpuszczać do domu kanonicznie założonego (klasztor czy hospicjum) — niewiasty każdego wieku i stanu. Na wspólny posiłek do refektarza można wprowadzać mężczyzn tylko w wypadkach nadzwyczajnych. Przełożeni winni się kierować roztropną surowością, udzielając pozwolenia na podróże, choćby na pobożne pielgrzymki. W uroczystościach świeckich bracia nie powinni brać udziału, chyba tylko w celu głoszenia Słowa Bożego. W ogóle nie powinni wychodzić bez potrzeby i bez celu. Bez słusznego powodu nie powinni wychodzić w pojedynkę, ale zawsze we dwóch. Przełożeni winni czuwać, by bracia nie wychodzili zbyt często do rozmownicy, szczególnie zaś wychodzenie do rozmownicy nie jest wskazane w czasie brewiarza, nabożeństwa, lub wieczorem. Mają też przełożeni czuwać nad książkami i czasopismami przychodzącymi do klasztoru, by one nie wnosiły ducha światowego. Nasza korespondencja ze światem jest również ograniczona.

— Zastosowanie. Nie ma ani jednego Świętego bez umiłowania samotności. Wszyscy Święci naśladowali Przykład Pana Jezusa, Który 30 lat żył w ukryciu, a tylko 3 lata działał publicznie. A i w ciągu tych 3 lat często oddalał się od rzeszy, aby modlić się w samotności. A Św. Franciszek z Asyżu jak bardzo kochał samotność Alvernii, Carceri czy innych gór! Tam się chronił po pracy apostolskiej. Napisał choćby osobne przepisy dla tych braci, którzy po trzech czy czterech żyli w pustelniach. Każda z licznych reform w Zakonie rozpoczynała się od surowszego odcięcia od świata i większego milczenia.

— Postanowienie. Przestrzegać sumiennie zasad styczności ze światem.

2. Głęboka mądrość.

Św. Jan pisze: „Wszystko, co jest na świecie: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha żywota nie pochodzą od Ojca” (1 Jan 2, 16). W świecie otaczającym nas jest wiele sił wrogich Panu Bogu. Częste stykanie się z tym światem przedstawia pewne niebezpieczeństwo dla życia Bożego w nas. Kościół Święty i Zakon nie odgradza nas wprawdzie zupełnie od świata, mamy go przecież słowem i przykładem pozyskać dla Pana Boga, oddziela nas jednak w pewnym stopniu od świata, aby niebezpieczeństwo z jego strony zażegnać.

Jest to ochrona naszej czystości, którą nosimy w „naczyniach glinianych” (2 Kor. 4, 7), tzn. kruchych. Ciągłym niebezpieczeństwem jest niższa natura z nieuporządkowanymi skłonnościami. Wiemy z doświadczenia, iż częstsza i bliska styczność ze światem dostarcza nowych podniet pożądliwości. To, co widzimy i słyszymy, wywiera nieraz wielki czar na nasze niższe pożądanie. Obrazy, które zapadają wtedy w naszą świadomość, stają potem przed naszą duszą w czasie modlitwy, w wolnych chwilach w najczarowniejszej postaci i sprowadzają ciężkie pokusy.

Pewne oddalenie od świata sprzyja również życiu wewnętrznemu. Ustawy kapucyńskie, zalecając wielką roztropność w utrzymywaniu kontaktu ze światem, podają takie uzasadnienie: „Słuchanie światowych nowinek i podtrzymywanie światowych znajomości przynosi poważną szkodę życiu duchowemu”.

— Zastosowanie. Kochajmy samotność, która służy modlitwie i pracy, ale domaga się również zamiłowania do modlitwy i pracy. Gdy się nie ma ochoty do modlitwy i pracy, świat pociąga coraz bardziej. Niech nasze odcięcie od świata będzie pełne Pana Boga. Wtedy zrozumiemy słowa: Cella coelum. Cela to kawałek Nieba. Wtedy będziemy mogli udzielić światu z tej pełni, która w nas będzie.

— Postanowienie. Samotności naszej nadać odpowiednią treść.

Modlitwa.

Panno Najświętsza, tak daleka od zgiełku świata a tak bliska Boga! Wybłagaj mi zamiłowanie do życia „ukrytego z Chrystusem w Bogu” (Kol. 3, 3). Amen.

Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 31

Idź do oryginalnego materiału