15 godzin temu
W drugim dniu oktawy Świąt Bożego Narodzenia Kościół czci świętego Szczepana – pierwszego męczennika. Według Ewangelii poniósł śmierć przez ukamienowanie w 3 lata po śmierci Chrystusa. Św. Szczepan był jednym z diakonów wybranych przez apostołów, głosił Ewangelię, za co został ukamienowany.
Jak mówi Polskiemu Radiu ksiądz Robert Skrzypczak święty Szczepan jest przykładem wiary w Chrystusa pierwszych chrześcijan, gotowości do poświęceń, miłości nieprzyjaciół:
– W tych postawach wyrastających poza ludzkie możliwości, zwłaszcza kiedy chrześcijanie czy chrześcijanki, choćby dzieci, były gotowe, żeby oddać z miłości do Chrystusa życie. W tym rozpoznawano nie znak heroizmu ludzkiego, tylko znak tego, iż Chrystus w tej kobiecie, w tym mężczyźnie się narodził.
Ksiądz Robert Skrzypczak przypomina, iż św. Szczepan jako pierwszy męczennik Kościoła w Jerozolimie, swoją męczeńską śmiercią daje świadectwo wiary w Chrystusa:
– Przede wszystkim w miłości, która się pojawiła w nim wobec ludzi, którzy chcieli go zaatakować, zniszczyć, odebrać mu życie. On do końca choćby przyjmując ciosy modlił się za tych ludzi, którzy go odrzucają. Dają świadectwo też tego, iż jak mówił papież Benedykt XVI, kto wierzy, więcej widzi.
Święty Szczepan był jednym z siedmiu diakonów wybranych przez Apostołów do posługi ubogim. Jednak nie ograniczał się tylko do pomocy, ale też głosił Ewangelię. Został oskarżony przez Sanhedryn, iż występuje przeciw prawu i świątyni. W swojej obronie Szczepan ukazał dzieje Izraela z perspektywy chrześcijańskiej, przekonując, iż naród ten stale lekceważył wolę Boga. Publicznie wyznał Chrystusa, za co został ukamienowany. Oskarżycielami Szczepana przed Sanhedrynem żydowskim byli inni zhelenizowani Żydzi.
źródło: IAR
Św. Szczepan urodził się w Jerozolimie. Był jednym z 7 diakonów, których Apostołowie wybrali do pomocy w głoszeniu Ewangelii oraz do posługi ubogim, o czym wspominają Dzieje Apostolskie. Jego pragnieniem było między innymi zreformowanie judaizmu. Prawowierni Żydzi za głoszenie chrześcijaństwa uwięzili go i oskarżyli o bluźnierstwo i występowanie przeciw Prawu i Świątyni. Postawiony przed Sanhedrynem wykazywał, iż posłannictwo Jezusa było Bożym planem, a Żydzi, podobnie jak ich przodkowie, ustawicznie się im sprzeciwiają. A gdy w uniesieniu stwierdził, iż widzi, jak otwierają się niebiosa, w których Jezus zasiada po prawicy Boga, rozwścieczyło to jego sędziów do tego stopnia, iż bezzwłocznie wyprowadzono go za mury miasta i ukamienowano. Podczas kamienowania Szczepan modlił się by grzechy jego prześladowców zostały im wybaczone. Zginął w 36 roku. Przy jego śmierci miał być obecny (jako młodzieniec) Szaweł, późniejszy Apostoł Narodów.
Jest pierwszym chrześcijańskim męczennikiem – z tego względu określany jest mianem Protomartyr, co tłumaczy się właśnie jako „pierwszy męczennik”. Jego grób odkryto w roku 415. Ze staropolskich zwyczajów związanych z dniem świętego Szczepana warto wymienić te, podczas których rzucano w kościele w czasie Mszy świętej zboże na pamiątkę kamienowania lub, gdy w domach smarowano miodem deski przybite do belek stropowych i kiedy rzucone na nie ziarno przylegało, oznaczać miało to zapowiedź dobrych zbiorów.
W ikonografii przedstawia się Szczepana jako młodzieńca ubranego w dalmatykę (szatę liturgiczną diakona), lub w białą tunikę, zaś jako jego atrybuty występują księga, kamienie (spoczywające na niej, lub trzymane przez niego w rękach), a także gałązka palmowa. Jest patronem diakonów, woźniców, murarzy, krawców, kamieniarzy, tkaczy, kucharzy oraz diecezji wiedeńskiej.
źródło: wiara.pl
