Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: „Cóż mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”. Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali Go: „Nauczycielu, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nie pobierajcie nic więcej ponad to, ile wam wyznaczono”. Pytali go też i żołnierze: „A my, co mamy czynić?”. On im odpowiadał: „Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, ale poprzestawajcie na swoim żołdzie”. Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest on Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą; ale idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”. Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.
Radujcie się zawsze w Panu – to jest zdanie z listu do Filipian, od którego bierze nazwę dzisiejsza niedziela Gaudete – Gaudete semper in Domino. Wcale nie jest łatwo, radować się zawsze w Panu. Żeby to uchwycić najpierw zobaczmy, co pokazuje dzisiaj pierwsze czytanie. Pierwszym, który się weseli dzisiaj jest Bóg. Takim go pokazuje Sofoniasz. Pan twój Bóg jest pośród ciebie. Mocarz, który zbawia uniesie się weselem nad tobą. Odnowi cię swoją miłością. Wzniesie okrzyk radości.
Do czasów św. Grzegorza Wielkiego, do VI wieku, w Kościele uczono, iż jest nie siedem, ale osiem grzechów głównych, a ten ósmy, to jest smutek. Można grzeszyć smutkiem. Chodzi o taki smutek, który się rozmija z euforią Boga. Bóg się weseli, ale ta jego radość, mnie przynosi smutek.
Moi drodzy. Bóg się bardzo cieszy, gdy jesteśmy obok niego. Człowiek czasem tak ma, iż jest smutny, bo inny się cieszy. Dwa proste przykłady z Pisma św. Pierwszy przykład, to jest Kain. Pierwszy smutny człowiek w dziejach. Dlaczego Kain jest smutny? Bo Abel okazał się lepszy, bo Bóg przyjął ofiarę Abla. Kain siedzi i jest smutny. I Bóg pyta się go: dlaczego jesteś smutny? Dlaczego smuci cię to, iż twój brat okazał się od ciebie lepszy?
Potrafisz się ucieszyć kimś, kto jest od ciebie lepszy, w pracy w domu? My się stajemy smutni, zestawiając się z innymi. Ten drugi obok nas, który przez moment okaże się od nas lepszy, sprawia iż wszystko, co nam zostało do tej pory dane, staje się nieważne.
Zobaczmy, Saul, pierwszy król w dziejach Izraela. Wybrany przez Boga. Utalentowany, urodzony władca. Samuel, jak wyznaczał Saula, nie miał żadnych wątpliwości. Ten i tylko ten. Jak wyznaczano po nim Dawida, to choćby nie zawołano go na ucztę. I wszystko było dobrze, do jednej głupiej piosenki. Kiedy wracał ze zwycięstwa nad Filistynami, wyszły kobiety z Jerozolimy ze śpiewem: Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy. Koniec, jemu przyznały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Koniec radości. I od tego dnia szczęśliwy król Saul, nagle staje się opętany myślą, jak usunąć Dawida, jak go zniszczyć. To jest Kain w Saulu, który nosi w sobie morderczy smutek.
A gdzie Boża radość? Na przykład w 15 rozdziale Ewangelii Łukasza, trzy przypowieści o euforii Boga. Bóg się raduje, tak jak pasterz, który znalazł jedną owcę, która mu zginęła, mimo iż ma 99 innych. Raduje się bardziej tą jedną zgubioną i znalezioną, niż tymi pozostałymi. I kolejna przypowieść o Bogu, który jest jak kobieta, która się raduje, bo znalazła zgubioną drachmę. I ta zgubiona drachma, ma dla niej niesłychaną wartość, pomimo tego iż miała w swojej kieszeni jeszcze 9 innych drachm. I potem, w tym samym rozdziale Łukasza, jest przypowieść o Bogu, który jest ojcem i zaprasza do radości. Wszystkich zaprasza do radości, bo jego syn, który go zostawił, który go porzucił, który zmarnował jego majątek, wraca do domu. I ojciec jest szczęśliwy, ojciec urządza ucztę. (kard. G. Ryś).
Moi drodzy. Pismo święte uczy nas, iż Bóg się cieszy. euforia ojca. euforia z nawrócenia. W tym tygodniu ruszają spowiedzi adwentowe w naszym dekanacie, w sobotę spowiedź w naszej parafii. Radujmy się w Panu. Cieszmy się z Bogiem.
