XXIII TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Cierpliwość Pana Boga. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 3 tygodni temu

Zdjęcie: Przed Bogiem

Rozważ cierpliwość Pana Boga w Twoim życiu. Odkryj, jak Jego niezmierzona wyrozumiałość i Miłosierdzie mogą inspirować nas do większej cierpliwości i miłości w codziennych relacjach. Refleksje te przypominają nam, iż Boża cierpliwość jest kluczem do zrozumienia Jego Nieskończonej Miłości do nas. Niech te przemyślenia wzmocnią Twoją Wiarę i przyniosą pokój serca.

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

CIERPLIWOŚĆ PANA BOGA.

Często słyszymy pytanie: „Dlaczego Pan Bóg czeka, dlaczego znosi tyle złości i grzechu na ziemi?” W tym pytaniu wypowiada się adekwatna człowiekowi niecierpliwość, która rada by doraźnie wymierzać sprawiedliwość za każdy występek. Pan Jezus dał na nią piękną odpowiedź w przypowieści o pszenicy i kąkolu (zob. Mat. 13, 28-30). I kąkol i pszenica ma rosnąć do czasu żniwa. Pan Bóg jest cierpliwy.

1. Pan Bóg cierpliwie czeka.

Cierpliwość stanowi jeden z istotnych rysów Obrazu Bożego w Piśmie Świętym. „Panie, Boże Miłosierny i Łaskawy, cierpliwy i mnogiej litości” (Ks. Wyj. 15, 1) — czytamy już na pierwszych stronicach Starego Testamentu. Pan Jezus ciągle opowiada o niewyczerpanej cierpliwości Bożej. Ojciec widzi z daleka marnotrawnego syna, musiał go więc wyglądać (zob. Łuk. 15, 20). Ogrodnik pozwala rosnąć nieurodzajnej fidze, okopuje ją, okłada nawozem, by wydała owoc (zob. Łuk. 13, 6-9).

Historia święta jest pełna przykładów Bożej cierpliwości. Pan Bóg czeka na nawrócenie zepsutej ludzkości, zanim ukarze ją potopem (zob. I. Piotr 3, 20). Zepsutej Niniwie zostawia czas do pokuty (zob. Ks. Jon. 3, 4 i 10). Z jaką niezmordowaną cierpliwością pracuje Pan Jezus nad Swoim ludem, by przyjął Ewangelię (zob. Mat. 23, 37). A czymże są dzieje Kościoła Świętego i koleje każdej duszy, jeżeli nie dziejami Bożej cierpliwości i wyrozumiałości? Pan Bóg czekał na Augustyna z górą 30 lat. Małgorzatę z Kortony pociągnęła Łaska po 9 latach spędzonych w grzechu.

Dlaczego Pan Bóg jest tak cierpliwy? Pan Bóg umie czekać, bo jest Wieczny, ma czas, planuje na daleką metę. Nie potrzebuje się śpieszyć z nagrodą czy karą; ma na to całą wieczność. Pan Bóg jest Wszechmocny. Dla Pana Boga nigdy nie jest za późno. Na gruzach najgorszego zepsucia potrafi zbudować nowe życie. „Ty, Panie Mocy, sądzisz łagodnie i z wielkim pobłażaniem nami rządzisz, bo masz w pogotowiu moc, kiedy chcesz” (Ks. Mądr. 12, 18). Pan Bóg jest Nieskończenie Mądry. Czeka, aż dojrzeje wrzód grzechu, by go gruntownie wyleczyć. Czeka do żniw, by z kąkolem nie wyrwać dobrego zboża. Pan Bóg jest przede wszystkim Miłością. Niechętnie karze Swe dzieci i nie śpieszy Mu się do tego. Zwycięstwo, jakie przy końcu Łaska odnosi nad ludzkim sercem, to triumf Jego Ojcowskiej Dobroci. „A przeto czeka Pan, aby się zmiłować nad nami” (Ks. Iz. 30, 18).

— Zastosowanie. Czy tej cierpliwości Bożej nie dostrzegamy i w naszym życiu? Był może czas, kiedy żyliśmy z dala od Pana Boga. Co by się z nami stało, gdyby Pan Bóg nie czekał cierpliwie na nasz powrót do Niego? A dziś, czyż nasze życie nie jest ciągłym upadaniem i wstawaniem, przynajmniej w drobnych rzeczach? Tyle razy przyrzekamy poprawę i nie dotrzymujemy słowa! jeżeli uczeń niszczy ciągle nauczycielowi materiał i narzędzia, otrzyma naganę raz i drugi; jeżeli nie widać poprawy, zostaje wyrzucony: skończyła się cierpliwość mistrza. A Pan Bóg znosi nas z nieskończoną cierpliwością. Przebacza zawsze, jeżeli tylko szczerze żałujemy. Uwielbiajmy tę niewyczerpaną cierpliwość Bożą! Co by się z nami stało, gdyby Pan Bóg nie miał względem nas tej „świętej” cierpliwości? Zaufajmy jej i na przyszłość i uczmy się cierpliwości sami dla siebie. Tak często bolejemy nad sobą. Nasza poprawa postępuje jakoś za wolno. Jesteśmy jak dzieci, które nie mogą się doczekać, kiedy rozkwitnie pączek. Myślą, iż mu pomogą, rozchylając listki. Jaki jest skutek? Pączek karłowacieje albo zamiera. Uczmy się czekać cierpliwie na owoce naszych starań, jak Pan Bóg z niewyczerpaną cierpliwością czeka na zwycięstwo Swej Łaski. Nie znaczy to, iż wolno założyć ręce za pas i nic nie robić. Trzeba niezmordowanie nad sobą pracować, tak jak i Łaska Boża nieustannie w nas pracuje i nie zniechęcać się, kiedy nie widzi się wyników. Tylko wytrwała praca będzie uwieńczona nagrodą.

Miejmy też cierpliwość dla naszych współbraci, dla ich przywar i słabostek. My również nie od razu się poprawiamy, potrzebujemy ich i Bożej cierpliwości! Wierzmy w ich dobrą wolę i wraz z Panem Bogiem czekajmy cierpliwie na końcowe zwycięstwo! Miejmy cierpliwość dla podwładnych! Uczmy się od Pana Boga dwóch rzeczy: pracować nad nimi bez przerwy i czekać cierpliwie na owoce! Miejmy cierpliwość wobec czasów, w których żyjemy! Nie bądźmy podobni do uczniów z Ewangelii, którzy ogniem chcieli ukarać niegościnne miasto (zob. Łuk. 9, 54). Cieszmy się raczej, iż Pan Bóg tak cierpliwie czeka, chociaż niczego bezkarnie nie puści.

— Postanowienie. Uwielbiajmy wielką cierpliwość Bożą, jednak nie nadużywajmy jej.

2. Cierpliwość Boża ma granice.

Pan Bóg cierpliwie czeka, ale nie jest dobrodusznym staruszkiem, z Którym na wszystko można sobie pozwolić. Cierpliwość Boża — tak samo jak Dobroć i Miłosierdzie — jest Wielkością i Siłą Pana Boga. Pismo Święte również to podkreśla: „Pan cierpliwy i Miłosierny, a oczyszczając, nie uczyni niewinnym”, tzn. win nie puszcza bezkarnie (Ks. Nah. 1, 3). „Nie mów: zgrzeszyłem, a cóż mi się stało? Albowiem Najwyższy odpłaca powoli. Miłosierdzie bowiem i gniew prędko przybliżają się od Niego” (Ks. Syr. 5, 4 i 7). Przez Proroka Izajasza mówi Pan Bóg do duszy: „Iż Ja milczę, a jakobym nie widział, zapomniałeś o Mnie? Ja opowiem sprawiedliwość twoją i uczynki twoje nie pomogą tobie” (Ks. Iz. 57, 11-12).

Wiele przykładów surowej kary Bożej potwierdza te słowa. Potop, zagłada Sodomy, ukaranie Faraona, całego narodu wybranego — to dowody, iż cierpliwość Boża ma granice. Pan Bóg cierpliwy jest przecież Panem Bogiem Sprawiedliwym i Najświętszym (zob. Rzym. 3, 26).

— Zastosowanie. Koniec naszego życia stanowi dla nas granicę Bożej cierpliwości. Ponieważ granica ta jest nam wiadoma, szaleństwem byłoby nadużywać Bożej cierpliwości. Zgodnie z wezwaniem Św. Piotra Apostoła, wykorzystujmy cierpliwość Pana Boga dla naszego zbawienia! (zob. II. Piotr 3, 15).

— Postanowienie. Bądźmy wobec innych cierpliwi i wyrozumiali.

Modlitwa.

„Ty, Boże nasz, Łaskawy jesteś i prawdziwy, cierpliwy i w Miłosierdziu wszystkim kierujący. Bo jeżeli zgrzeszymy, Twoimi jesteśmy, znając Wielkość Twoją; a jeżeli nie zgrzeszymy, wiemy, żeśmy między Twoich poczytani” (Ks. Mądr. 15, 1-2). Amen.

Zachęcamy do:

podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 2
Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 2. Potrzeba i pewność Sądu Ostatecznego. Cz. 1
Nauki katolickie na Dzień Zaduszny.
Nauka katolicka o Odpuście zupełnym Toties quoties.
Święta Brygida: Mistyczne Wizje Sądu Bożego i Czyśćca. O sposobach niesienia ratunku duszom czyśćcowym.
Nabożeństwo na Dzień Zaduszny.
Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.
Akt heroicznej miłości dla dusz w Czyśćcu cierpiących.