XIV TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. PIĄTEK. Rozmyślanie. Dyskrecja. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

DYSKRECJA.

W książce dla kapłanów znanego kardynała angielskiego Manninga znajduje się jeden rozdział, który pozornie nie ma z nią nic wspólnego, pt. „Plotka”. A jednak rozdział ten zdradza wielkiego psychologa. Plotkę spotyka się niestety w środowisku duchownym. Plotka zaś lubi najwięcej nowości, tajemnice, dlatego zagraża najwięcej dyskrecji, która jest najdelikatniejszą i najtrudniejszą sprawą w opanowaniu języka.

1. Zachowanie własnych tajemnic.

Każdy człowiek ma swoje tajemnice. Niektóre zewnętrzne wypadki ze swego życia, pewne sprawy z życia duszy uważa on za swój własny świat, za strzeżony, święty zakątek. Byłoby rzeczą nieroztropną, a w pewnych okolicznościach zgubną nie chcieć w ogóle nikogo tam dopuścić. Ale równie nieroztropną i zgubną rzeczą. byłoby każdemu udzielać prawa wstępu, wystawiać niejako swoje tajemnice na widok publiczny. Niejeden człowiek wyjawiał nieroztropnie swe sądy o drugich, swoje chęci i plany, nadzieje i obawy, cierpienia potrzeby i winy. Mówił kogo lubi, a kogo nie. W ten sposób sam siebie zdradził i dostarczył przeciwnikom oręża przeciwko sobie. Niejeden człowiek życie sobie zniszczył przez takie nieodpowiednie zwierzenia. Spotkał go los Samsona, który swej umiłowanej Dalili zdradził w chwili słabości tajemnicę swej siły; ona go jej pozbawiła, a Filistyni wyłupili mu oczy.

— Zastosowanie. Skrytość i zbytnia skłonność do zwierzeń to dwie krańcowości. Słuszność leży pośrodku. Jest nią roztropna otwartość. Z zachowaniem ostrożności i jedynie ludziom godnym zaufania mówmy o naszych sprawach osobistych, błędach i trudnościach. Na zaufanie nie zasługują ludzie, którzy nie potrafią zapanować nad swymi nastrojami. Nieroztropne zwierzenia mogą inni wykorzystać, źli ludzie cieszą się z naiwnej otwartości dobrodusznych serc. Uważaj, komu powierzasz swoją tajemnicę. Sługa Boży nie powinien się zwierzać ludziom świeckim, a już najmniej kobietom!

Św. Franciszek z Asyżu ostrzega, by nie wyjawiać lekkomyślnie działania Bożego w duszy. „Biada zakonnikowi, który objawień Pana nie umie dla siebie zatrzymać! Najwyższy objawi swe dzieła, kiedy zechce” (Bonnzann). „Skoro więc Sługa Boży zostanie na modlitwie nawiedzony nową pociechą od Pana Boga, zanim modlitwę skończy, winien oczy do Nieba podnieść i ze złożonymi rękoma tak do Pana Boga mówić: Zesłałeś, Panie, z Nieba mnie grzesznikowi i niegodnemu tę pociechę i słodycz. Oddaję Ci ją teraz, abyś mi ją przechował; bo ja jestem tylko rabusiem Twych Skarbów” (Celano). Wiemy, jak starannie ukrywał Franciszek stygmaty! Św. Bonawentura pisze: „Sługa Boży bał się zdradzić Tajemnicę Pana Boga”. Łaski nie po to są dawane, byśmy o nich z próżności opowiadali, ale byśmy je wykorzystali do wzrostu w miłości, tak jak krzak różany wykorzystuje wewnętrzne siły, by się rozwijać. Są również takie tajemnice, które tylko do Pana Boga i do duszy należą i które powinniśmy nie odsłonięte zanieść do Wieczności.

— Postanowienie. Nie zwierzać się nieroztropnie innym.

2. Uszanowanie dla cudzych tajemnic.

Nasz bliźni ma też swój własny świat. Ten święty zakątek musimy nie mniej szanować niż swój własny.

Nie wdzierajmy się niepowołani do niego! Patrzmy, z jaką świętą nieśmiałością stoi Kościół Święty wobec świata wewnętrznego człowieka. Wie dobrze, jakie znaczenie dla kierownictwa ma szczere otwarcie się duszy. Wystrzega się jednak, by duszom określonego spowiednika nie narzucać. Zostawia im wolny wybór. Kościół Święty nie dozwala władzom zakonnym domagać się od podwładnych zdawania sprawy ze stanu duszy i nie dopuszcza w ten sposób do nietaktownej, odgórnej ingerencji przełożonych w życie wewnętrzne podwładnych. Doradza podwładnym, by swym przełożonym, jeżeli są kapłanami, z dziecięcą ufnością wyjawiali swe wątpliwości i obawy. Nie doradza wyjawiać grzechów poza Spowiedzią. Czyż to nie wzór uszanowania dla cudzych tajemnic?

To uszanowanie domaga się, byśmy nie wyjawiali bez ważnego powodu tajemnic, które posiedliśmy przypadkiem, czy znamy ze zwierzeń lub skądinąd. Brak dyskrecji, bezmyślne czy złośliwe wyjawienie tajemnicy może wyrządzić drugiemu choćby ciężką krzywdę, którą bardzo trudno naprawić. Zabrać np. komuś dobrą sławę, to uniemożliwić czasem owocną pracę. Gadatliwość budzi wiele podejrzeń i niechęci, niszczy przyjaźń, sieje niezgodę. Niedyskrecja jeżeli nie niszczy zupełnie zaufania, mocno je podkopuje, a utrata zaufania jest jednym z najboleśniejszych rozczarowań i może już na zawsze uczynić człowieka nieufnym i zamkniętym. Nieufność zaś i skrytość szkodzi bardzo jednostce i społeczności. Na niemądrą wymówkę, iż tylko w zaufaniu powierza się komuś tajemnicę, odpowiada już Św. Jan Złotousty: „Skoro drugiego o zachowanie tajemnicy prosisz, sam powinieneś był milczeć, bo tajemnica była pod twoją pieczą. Najpierw ją zdradziłeś, a teraz starasz się o jej zachowanie!” (Eterni. 3 ad pop. Antioch.).

— Zastosowanie. Jakieś naglące podejrzenia, ochrona swoich czy cudzych spraw, u przełożonego obowiązek czuwania czy wychowania — mogą oczywiście usprawiedliwić wyjawianie czyichś tajemnych dróg czy planów. Ale poza tymi wypadkami szanujmy zawsze ten własny świat bliźniego, nie bądźmy natrętni ani ciekawi. choćby jako przełożeni i wychowawcy nie zadawajmy pytań drażliwych. Świętą niech będzie dla nas tajemnica listów. Choć przełożeni mają prawo, niech jednak bez ważnego powodu nie et wżera ją listów starszych braci.

Pamiętajmy też o tzw. „tajemnicy zakonnej”. Wiele przykrości powstaje stąd, iż ktoś nieroztropnie wypaple, co się w domu dzieje. Każdy musi wiedzieć, iż umiemy milczeć jak grób.

— Postanowienie. Nie wdzierać się bez upoważnienia w cudze tajemnice i bez ważnego powodu ich nie wydawać.

Modlitwa.

Uczyniłeś mnie, Panie, powiernikiem i szafarzem Twych Tajemnic. Spraw, bym umiał mądrze strzec swoich i cudzych tajemnic! „Postaw, Panie, straż przy ustach moich” (Ps 141/140/, 3). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 30
2. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Róży z Limy: Nabożeństwo ku czci Św. Róży z Limy.

© salveregina.pl 2024