Wielki Izrael i atakujący Mesjasz

Obecnie następuje fundamentalna zmiana wizerunku Izraela w skali globalnej. I może w ogóle Żydów. Po katastrofie, jakiej doświadczyli europejscy Żydzi pod rządami Hitlera i podczas II wojny światowej, wzbudzili litość, ubolewanie i szczere współczucie na skalę ogólnoludzką. To właśnie dlatego stało się możliwe utworzenie państwa Izrael. Holokaust, czy Shoah, czyli okropności i prześladowania, których doświadczyli Żydzi, stały się podstawą do tego, aby wszyscy jednomyślnie zgodzili się: po takich cierpieniach Żydzi zdecydowanie potrzebują własnego państwa. Stało się to moralnym kapitałem Żydów i z góry określiło sakralny stosunek do Holokaustu.

Filozofowie szkoły frankfurckiej ogłosili: odtąd trzeba myśleć począwszy od Auschwitz. Oznacza to, iż filozofia, polityka i moralność muszą odtąd uwzględniać skalę zbrodni popełnianych przez Europejczyków (głównie Niemców) na Żydach. Teraz od Zachodu i całej ludzkości wymagana była skrucha.

Kluczem do tego był obraz Żydów jako ofiar. To podniosło ich do rangi świętego ludu: wszystkich innych poproszono o skruchę przed nimi i o to, iż nigdy nie zapomnieć o swojej winie. Odtąd każdy przejaw antysemityzmu, nie mówiąc już o bezpośrednich próbach rewizji sakralnego statusu Żydów i metafizyki Holokaustu, był karalny.

Stopniowo jednak polityka izraelska, która stawała się coraz bardziej surowa wobec Palestyńczyków i otaczających je narodów muzułmańskich, zaczęła zamazywać ten obraz – przynajmniej w oczach ludności Bliskiego Wschodu, która – co warto zaznaczyć – nie miała nic wspólnego ze zbrodniami europejskich nazistów. Co więcej, bezceremonialny stosunek syjonistów do miejscowej ludności stał się powodem bezpośrednich protestów, a ostatecznie antysyjonistycznej Intifady.

Stopniowo zmieniała się też samoświadomość pozostających w rozproszeniu Izraelczyków i Żydów. Linia demonstrowania siły, potęgi i orientacji na utworzenie Wielkiego Izraela rosła coraz bardziej. Jednocześnie nasilały się motywy mesjańskie – oczekiwanie na rychłe przybycie Mesjasza, rozpoczęcie budowy Trzeciej Świątyni (co wiązałoby się z wysadzeniem świętej muzułmańskiej świątyni meczetu Al-Aksa), gwałtowny wzrost terytoria kontrolowane przez Izrael (od morza do morza), ostateczne rozwiązanie kwestii palestyńskiej (aż do bezpośrednich wezwań do deportacji i ludobójstwa Palestyńczyków). Idee te uzyskały poparcie Benjamina Netanjahu i wielu jego współpracowników, ministrów Ben-Gewira [1], Becalela Smotricha [2] itd. Program ten znajduje jawne odzwierciedlenie w „Królewskiej Torze” Jicchaka Szapiry [3], w kazaniach rabinów Kuka [4], Me’ira Kahane [5] i Dowa Liora [6]. Ze strategicznego punktu widzenia zostało to opisane już na początku lat osiemdziesiątych w artykule doradcy Sharona, generała Odeda Yinona. Plan Yinona polegał na obaleniu wszystkich ustalonych reżimów arabskich z nacjonalistyczną, baasowską ideologią, pogrążeniu świata arabskiego w krwawym chaosie i stworzeniu Wielkiego Izraela.

A teraz, po dekadzie Arabskiej Wiosny, a zwłaszcza po ataku terrorystycznym Hamasu na Izrael w październiku 2023 roku, widzimy, iż plany te zaczęły być realizowane w przyspieszonym tempie.

Netanjahu zrównał z ziemią Gazę, bezlitośnie zabijając setki tysięcy cywilów. Po tym nastąpił atak na Liban i zniszczenie przywództwa Hezbollahu. Następnie były: wymiana ataków rakietowych z Iranem i aktywne przygotowania do wojny z nim, w tym ataki na obiekty nuklearne. Potem były: inwazja na resztę Wzgórz Golan i ataki na Syrię. Miesiąc wcześniej Becalel Smotricz oświadczył, iż Damaszek będzie częścią Izraela, a Ben-Gewir bezpośrednio zasugerował, iż Al-Aksa zostanie wysadzona w powietrze. Ostatni baasowski reżim upadł wraz z Baszszarem al-Assadem. Świat arabski jest naprawdę pogrążony w chaosie. Wielki Izrael i eksterminacja Palestyńczyków stają się rzeczywistością na naszych oczach.

Oto, co ważne. Polityka syjonistycznej prawicy faktycznie odwraca strony Holokaustu. Kapitał moralny ofiary został już całkowicie wyczerpany. Izrael zapłacił za nich swoim wzrostem siły, swoją dzisiejszą potężną i okrutną wielkością, niemal starotestamentową. Teraz nie współczują już Żydom, ale albo ich się boją, albo nienawidzą, albo oburzają się, albo podziwiają, ale w każdym razie są uważani za siłę potężną i okrutną.

Tożsamość Żydów uległa zmianie.

Nie jest już symbolem upokorzenia i cierpienia, ale przykładem dominacji i zwycięskiego triumfu.

Myślenie począwszy od Auschwitz nie jest już konieczne. Teraz trzeba myśleć począwszy od Gazy.

Sama tradycja judaistyczna zawiera proroctwo o dwóch Mesjaszach – cierpiącym (Ben Jusef) i zwycięskim (Ben Dowid). Po Holokauście w Europie nacisk położono na Mesjasza, cierpienie i ofiarę. Teraz ten fundamentalny gestalt ulega zmianie i urzeczywistnia się zwycięski, atakujący i triumfujący Mesjasz.

Przede wszystkim dotyczy to samego Izraela. Jednakowoż oczywiście to nie koniec. Wśród Żydów na całym świecie następuje zmiana mesjańskiego archetypu.

I właśnie w tej sytuacji do władzy w Stanach Zjednoczonych dochodzi zagorzały zwolennik prawicowego syjonizmu i podobnie myślącego Netanjahu Donald Trump, we środowisku którego znaczną część stanowią sami chrześcijańscy syjoniści, gotowi zapewnić Izraelowi wszelkie wsparcie. Po raz kolejny kapitał współczucia zamienia się w kapitał ataku.

To jest bardzo, bardzo poważne. A stanie się jeszcze poważniej.

Przy czym nie warto spieszyć się z wnioskami, reakcjami i ocenami. Przede wszystkim trzeba adekwatnie zrozumieć ten stan rzeczy, złożyć niezliczone fakty, zdarzenia i zajścia w spójny obraz.

Nasz świat przechodzi jednocześnie wiele fundamentalnych zmian i transformacji. Prawie zawsze wyprzedzają nasze myśli. Analiza w coraz większym stopniu nie nadąża za serią radykalnych zmian. Niebo pokrywają stada czarnych łabędzi. Tak naprawdę mamy do czynienia z ogromnym kryzysem analitycznym. Stare metody analityczne – zwłaszcza te ekonomiczno-materialistyczne – po prostu nie są już odpowiednie.

Wszystkich poproszono o wcześniejsze zapoznanie się z materiałem. Dziś trzeba studiować historię religii, eschatologię, mitologię i metafizykę. Materiał już niczego nie wyjaśnia.

[1] Itamar Ben-Gewir (ur. 06.05.1976 roku) - izraelski polityk i prawnik, lider prawicowej partii Żydowska Siła. Jest znany m.in. z obrony żydowskich radykałów w procesach o terroryzm. Od 2021 roku jest posłem do Knesetu, a od 29.12.2022 roku współtworzy rząd, pełniąc funkcję ministra bezpieczeństwa wewnętrznego Izraela - przyp. red. K. K.

[2] Becalel Smotricz (ur. 27.02.1980 roku) - izraelski polityk i prawnik,członk partii Religijny Syjonizm. Od 2015 roku poseł do Knesetu, w latach 2019 - 2020 minister transportu, a od 2022 roku - minister finansów - przyp. red. K. K.

[3] Jicchak Szamira - rabin, lider Od Yosef Chai (transkrypcja angielska) wyższej szkoły talmudyucznej (jesziwa), który zajmuje się studiowaniem literatury rabinicznej - przyp. red. K. K.

[4] Awraham Kuk (ur. 07.09.1865 - zm. 01.09.1935 roku) - rabin, kabalista, poeta i działacz społeczny, twórca syjonizmu religijnego. Piastował urząd rabina Jafy (w latach 1904 - 1914), a następnie rabina Jerozolimy (w latach 1920 - 1921). Był on pierwszym aszkenazyjskim rabinem Palestyny (w latach 1921 - 1935) - przyp. red. K. K.

[5] Me’ir Kahane (ur. 01.08.1932 - 05.11.1990 roku) - amerykańsko-izraelski rabin, publicysta, polityk, założyciel organizacji Jewish Defense League i partii prawicowo-religijnej i w istocie rasistowskiej Kach. W latach 1984 - 1988 poseł do Knesetu. Od jego nazwiska pochodzi określenie „kahanizm” - ideologia syjonistyczna, która propaguje m.in. budowę Wielkiego Izraela i oparcie teokratycznego państwa żydowskiego o halachę, czyli autorytatywną wykładnię Tory - przyp. red. K. K.

[6] Dow Lior (ur. 30.10.1933) - izraelski rabin i działacz polityczny, należący do środowiska judaistycznego fundamentalizmu. Do końca 2014 roku pełnił funkcję naczelnego rabina Kirjat Arba - żydowskiej osady w pobliżu miasta Hebron na Zachodnim Brzegu. Jest dziekanem (rosz jesziwa) Kirjat Arba IDF-Hesder Jesziwa i przewodzi radzie rabinów dla osad na Zachodnim Brzegu. Założyciel partii Techumach - przyp red. K. K.


https://www.geopolitika.ru/pl/article/wielki-izrael-i-atakujacy-mesjasz?fbclid=IwY2xjawHgCVFleHRuA2FlbQIxMQABHfoLt8cXt0uv4LfC6MSKYdbnte2jbezpFFUjXP5g-XepsPsAE2k6PsUzVQ_aem_aV8-BVyTgPv3BTbQpOBN_g