🔉Św. Rozalia.

4 Września.

Św. Rozalia.

— Grób. Relikwie w 1257 r. złożono w kościele klarysek w Viterbo.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Piękna wyspa Sycylia ojczyzną była Św. Rozalii. Urodziła się 1130 r. w Palermo, stolicy wyspy, a córką była księcia Sinibalda, który od Karola Wielkiego ród swój wywodził. Wychowana pobożnie przez rodziców, rozlicznymi jaśniała cnotami, które zwracały na nią uwagę młodzieży z rodzin znakomitych. Wielu oświadczało się o jej rękę, ale świątobliwa panna oświadczyła, iż życzeniem jej jest w samotności służyć Panu Bogu. Rodzice sprzeciwiali się jej zamysłom, skoro jednak przekonali się, iż Rozalia ma postanowienie stanowczo żyć bogomyślnie w panieństwie, rozmyślali nad tym, do jakiego by oddać ją klasztoru, w którym jako księżna mogłaby prędko otrzymać godność przełożonej. Widząc Rozalia, iż rodzicom nie chodzi o zbawienie jej duszy, ale o zadowolenie jedynie pychy stanowej, opuściła dom rodzicielski, i wziąwszy ze sobą tylko krzyż, włosiennicę i dyscyplinę, udała się w góry Kwikwineko, i schroniła się w opustoszałej jaskini. Tu w ukryciu przed okiem ludzkim, z dala od pychy i przewrotności światowej, żyła jedynie dla Pana Boga. Modliła się, rozmyślała i umartwiała swe ciało włosiennicą i dyscypliną. Jadała owoce leśne, korzonki, piła tylko wodę. sypiała na gołej ziemi. Pokusy zwalczała modlitwą przed krzyżem, przed którym godzinami całymi klęczała, rozmyślała i pociechę otrzymywała z Niebios. — Zaprawiona przez lat kilka w pokucie i umartwieniu, przeniosła się na górę Pellegrino, w bliskości Palermo, i tam w jaskini resztę spędziła życia. Chciała się jeszcze srożej udręczyć. Widziała z góry codziennie swoje rodzinne miasto; wiedziała, iż dość jej tylko zejść na dół, udać się do pałacu ojcowskiego, i opływać w nim we wszystkie wygody i dostatki ale tego nie uczyniła. Wolała swoją włosiennice, wilgotną jaskinię i twarde drzew korzonki, niż stroje, złociste komnaty i delikatne potrawy. Wiedziała, iż tylko w samotności i zapomnieniu potrafi zbawić swoją duszą. Zmarła 4 września 1160 r. Dopiero w 1624 odkryto pierwszą jaskinię Św. Rozalii, a w niej napis wyryty na kamieniu, w którym św. pustelnica wyznała, iż była córką Sinibalda, a żyła tu dla Pana Boga. Ciało jej niezepsute znaleziono w drugiej jaskini i przeniesiono do kościoła w Palermo, gdzie ją Pan Bóg wsławił licznymi cudami.

Punkty do rozmyślania.

Kiedy pytał młodzian, co czynić, aby miał żywot wieczny? Odpowiedział mu Chrystus Pan: „Jeżeli chcesz wnijść do żywota, chowaj Przykazania” (Mat. 19). Z Nauki Chrystusa Pana widzimy, iż dość jest chować Przykazania, aby w każdym stanie, w każdym zawodzie zbawić duszę swoją.

Niektórzy Święci jednak, widząc zwodnicze sidła i ukryte niebezpieczeństwa, które świat cnocie zastawia wszędzie, uciekali od świata, ukrywali się na odludnych miejscach i ciemnych jaskiniach, aby tam bezpiecznie służyć Panu Bogu wyłącznie.

Modlitwa.

Święta Rozalio, któraś pogardzała światem, i książęcymi rozkoszami, udałaś się w góry i tam ukryta w jaskini bogomyślne prowadziłaś życie, uproś nam u Boga, abyśmy pokus świata unikali, a żyjąc skromnie i pobożnie zasłużyli sobie na żywot wieczny. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.

© salveregina.pl 2024