Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska zabrana spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!» (Rdz 49,10).
לֹא־יָסוּר שֵׁבֶט מִיהוּדָה וּמְחֹקֵק מִבֵּין רַגְלָ֑יו עַד כִּי־יָבֹ֣א (שִׁילֹה) [שִׁילוֹ] וְלוֹ יִקְּהַת עַמִּים׃
οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ιουδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ ἕως ἂν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν.
Non auferetur sceptrum de Iuda et baculus ducis de pedibus eius, donec veniat ille, cuius est, et cui erit oboedientia gentium.
Jakub, nazywany także Izraelem, wypowiada błogosławieństwo nad swoim synem Judą. W tradycji słowa te są interpretowane jako zapowiedź Mesjasza, który miał pochodzić z pokolenia Judy i objąć władzę królewską. Chrystus Pan jest zatem Tym, który PRZYSZEDŁ, ale także nieustannie PRZYCHODZI.
Księga Apokalipsy wprost nazywa Jezusa: „Ten, który jest i który był, i który PRZYCHODZI” (Ap 1,4). W każdej sytuacji mojego życia, w każdej jego chwili, mogę więc być pewna Jego przychodzenia. On jest Tym, który PRZYCHODZI…
