Św. Gumpert, książę.
(† Żył około roku Pańskiego 780).
Gumpert (wojownik, bohater), był synem księcia Gosberta frankońskiego i jego małżonki Geili. Geila była wdową po bracie Gosberta. Św. Chilian, który nawrócił Gosberta, oświadczył mu zarazem, iż nie wolno mu mieć za żonę wdowy po bracie. Za to kazała owa przewrotna niewiasta zamordować Świętego (8 lipca 689 r.). Gumpert potępił ten niegodny czyn matki i później starał się odpokutować zań przez dobre uczynki i pobożne fundacje. Gdy dorósł syn jego, Rudolf, oddał mu Gumpert rządy, a sam udał się do klasztoru Św. Andrzeja we Wuerzburgu, gdzie przebywał jego przyjaciel, Św. Burchard. W pobliżu Holzbach (Onspach) założył Gumpert klasztor Benedyktynów, który dał początek dzisiejszemu miastu Ansbach. Wyposażył ten klasztor obficie dobrami, a po śmierci swej małżonki zamieszkał stale w klasztorze i objął jego kierownictwo, choć adekwatnych ślubów zakonnych nie składał. Żył w pobożności wielkiej. Często chadzał do źródełka, znajdującego się na ustroniu o trzy godziny drogi od klasztoru, i tam w samotności oddawał się rozmyślaniom pobożnym. Dokonał żywota dnia 11 marca około r. 780. W r. 1165 złożono jego święte zwłoki w kościele klasztornym przed wielkim ołtarzem, a później przeniesiono je do osobnej kaplicy w nowym kościele, zostającym pod jego wezwaniem.
Nauka.
Od dziecka oddany pobożności, żył Św. Gumpert skromnie i ubogo pośród dostatków książęcych, usuwał się od płochych rozrywek, myślał tylko o Panu Bogu, a wiarę swą silną stwierdzał dobrymi uczynkami. Staraj się naśladować go w tym względzie. Cokolwiek czynisz, czyń z myślą o Panu Bogu i dla Pana Boga. Bądź uczynnym dla drugich, by Pan Bóg kiedyś był miłosiernym dla ciebie.
Modlitwa.
Św. Gumpercie, któryś wśród niebezpieczeństw tego świata wytrwał w prawdziwej pobożności, uproś nam u Boga tę Łaskę, abyśmy wszelkie zasadzki światowe łacno poznawali i unikali starannie wszelkiej okazji do złego, a tak zasłużyli sobie na szczęśliwość wieczną. Amen.
Źródło: Skarbiec Świętych Pańskich 1910r
