Powołanie (κλῆσις klēsis)

Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Według oceny ludzkiej niewielu [tam] mędrców, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. (1Kor 1,26)

Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς·

Videte enim vocationem vestram fratres, quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles:

Powołanie jest to poważna sprawa. Zacznijmy od przekonania, iż każdy człowiek, każdy z nas, jest powołany. Jesteśmy powołani do życia, do miłości, do wiary, do bycia przyjaciółmi Jezusa i Jego braci i sióstr, do kolportowania nadziei pokładanej w tej przyjaźni, czyli promocji powołania do życia wiecznego. Dotyczy to powołanego do wojska, do bycia nauczycielem lekarzem, zakonnikiem, hydraulikiem, rolnikiem, kucharzem, kierowcą, księdzem, rodzicem, mężem, żoną, celibatariuszem, dziadkiem, babcią, emerytem, szefem, pracownikiem, uczniem itd.
Przeżyć każdy dzień i całe życie ze świadomością dawania odpowiedzi na otrzymane powołanie to jest nie lada zadanie.