🔉Miesiąc Wrzesień ku czci Świętych Aniołów Stróżów – dzień 1

salveregina.pl 4 tygodni temu

Zdjęcie: Guardian-Angel

O nabożeństwie miesięcznym

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Czytaj więcej

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych. Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.

Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.

Uwaga o odpustach.

Źródło: Głos duszy 1881;

Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.

Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.

Odpusty: 1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.

2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.

3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)

Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 1.

CZYTANIE DUCHOWNE.

ROZWAŻANIE. ISTNIENIE ANIOŁÓW.

Stworzył Niebo i co w Nim jest — (Ks. Ap. I , 6).

1. Pan Bóg był, jest, będzie zawsze, jak to Sam dał Swej Istoty określenie w Piśmie Bożym, gdy rzekł do Mojżesza: „Jam jest, Którym jest”. Pan Bóg Sam nie ma początku, wszystko zaś inne, i Niebiosa i ziemia Jego Słowem z nicestwa są uczynione. Tak Kościół Święty wyraźnie zawyrokował na Soborze Lateraneńskim: „Jeden jest Bóg, jeden początek wszystkich rzeczy, jeden Stwórca wszystkiego, co jest widzialne i niewidzialne; On na początku wieków Wszechmocną Potęgą Swoją wywiódł razem z nicestwa twory duchowe i z ciała złożone, Anioły i światu”.

Kiedy Pismo Święte na samym wstępie nam mówi: „Na początku Bóg stworzył Niebo“, rozumieć należy, iż ono Niebo nie było puste, bez życia. Stwórca Wszechpotęgą, skinieniem Woli Swej wyprowadził niezliczone prawie Zastępy Aniołów. Rzekł Pan Bóg: „Stań się światło“ i nie tylko światło zajaśniało na ziemi, ale również i daleko świetniejsze światło duchowe rozpłomieniło się na Niebiosach. Aniołowie jaśnieją jako słońca i gwiazdy, jako najpiękniejsze kwiaty na górnym Syonie, są ozdobą jego. Te czyste duchy są obrazem Bóstwa, wyrażeniem światła, odbiciem świętości, piękna i Dobroci Bożej. Podziwiajmy wielkość, doskonałość Aniołów, ale podziwiajmy daleko bardziej Wszechmoc, Potęgę Pana Boga, która z nicestwa, tak jak świat, wyprowadziła te doskonałe, czyste istoty; upadajmy na twarze przed Wszechmocą Bożą, oddawajmy głębokie hołdy czci i uwielbienia.

2. Sam rozum naprowadza mnie na prawdę o istnieniu Aniołów; jeżeli bowiem wielka jest różnica i stopniowanie między mną słabą, skończoną istotą, a Bogiem Nieskończonym.

Do Pana Boga wprawdzie żadne stworzenie dosięgnąć nie może; w tej jednak przestrzeni niezmierzonej, między człowiekiem a Panem Bogiem. Pan Bóg stworzył istoty wyższe ode mnie, stopniowo coraz większej doskonałości. Sami przeto już poganie światłem rozumu dochodzili, przyznawali istnienie Aniołów, geniuszów, duchów. Pismo zaś Boże na każdej prawie stronicy o tej nas prawdzie poucza. Aniołowie rozmawiają z Abrahamem, Mojżeszem, Tobiaszem (Dz. Ap. VII, 20), Danielem (Dan VIII, 15), Prorokami; z Józefem Świętym (Mat. I, 10), z Maryą (Łuk. I, 26), pokrzepiają, adorują, służą Chrystusowi Panu, pokazują się pasterzom 5), apostołom 6), niewiastom 7) u Grobu, Magdalenie 8). Anioł wyprowadza Apostołów z ciemnicy 9), Piotra z więzienia 10), mówi do Św. Piotra, do Pawła 11), do Korneliusza 12), przynosi objawienie Św. Janowi 13). Całe Pismo Święte odrzucić by należało, jeślibyśmy chcieli nie uznać, zaprzeczyć istnienia Aniołów.

Chrześcijanin nie wątpi o istnieniu Aniołów; on raczej wznosi wdzięczne serce do wspólnego Stwórcy, dzięki składa Panu Bogu za stworzenie tych wzniosłych duchów; zachwyca się ich pięknem i doskonałością i żywi w sobie tę niepłonną nadzieję, iż nań czeka orszak Aniołów, w krainie Niebian, do której jest stworzony.

3. Wedle Nauki Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawartej w Ewangelii, Aniołowie nieustannie oglądają Oblicze Ojca Odwiecznego, Który jest w Niebiesiech, to jest cieszą się zawsze Błogosławieństwem widzenia Pana Boga, co stanowi dla nich źródło największego, niewysłowionego szczęścia i rozkoszy. Otaczają oni Tron Króla królów, są najwierniejszymi Jego sługami, cała niezmierzona przestrzeń Niebios brzmi odgłosem ich pieni; zachęcają się wzajem do opiewania Chwały Stwórcy swojego; błogosławią Go, wielbią, w Świętych hymnach wysławiają Świętość, Mądrość, Wszechmoc i inne Nieskończone Doskonałości Boże. Hołdy ich czci i uwielbienia nie ustają nigdy, realizowane są zawsze, trwać będą na wieki wieków. Coraz więcej, lepiej poznają Pana Boga; wpadają w coraz większy podziw, w zachwycenie, które napełnia całą istotę uweseleniem, szczęściem.

O Panie Boże, cieszę się z istnienia, szczęścia i ubłogosławienia Aniołów; i gdy sam, słaba tej ziemi istota, wielbić cię i chwalić jak należy nie mogę, łączę mój głos, me słabe duszy uczucia do chwały i pieśni, jakie Ci niosą Aniołowie i Królowa Aniołów Marya; przyzywam wszystkich ludzi, aby razem wszystko stworzenie Tobie Stwórcy cześć i uwielbienie składało.

PRZYKŁAD.

Aniołowie i wszystko, cokolwiek na Niebie i ziemi istnieje, dla Chwały Pana Boga jest uczynione, aby razem, jednym sercem, cześć i Chwałę Jemu wygłaszało. Prawdę tę objaśnia nam pokorny zakonnik Św. Dominika, Bł. Henryk Suzo, który w czasie Najświętszej Ofiary, śpiewając wyrazy: „W górę serca”, wpadł w zachwycenie; i kiedy pod obowiązkiem posłuszeństwa rozkazano mu powiedzieć, co widział w zachwyceniu, rzekł: Spostrzegłem w umyśle moim wszystkie władze duszy i ciała, a wokoło mnie widziałem wszystkie stworzenia, którymi napełnione jest Niebo i ziemia. Widziałem począwszy od najdrobniejszych pyłków unoszących się w powietrzu, od kropel rosy i gwiazdek śniegu, od atomów na ziemi, w morzu i w powietrzu istniejących aż do olbrzymich ciał krążących w przestrzeni, jak te nierozumne istoty zwracały się do serca człowieczego, a serca ludzi łączyły się z niezliczonymi Niebios Mieszkańcami, Cherubami, Serafami, a te znowu z Sercem Najświętszej Dziewicy Maryi, z Najsłodszym Sercem Jezusa. Kiedy po wyrazach: „Mamy już serca w górę w zniesione”, zanuciłem: „Dzięki składajmy Panu i Bogu naszemu, zdało mi się, żem niby mistrz wielkiej orkiestry wszechstworzenia, wybijał takt jednozgodnego pienia, którym Niebo i ziemia zabrzmiała: „Święty, Święty, Święty Pan Bóg Zastępów”.

Westchnienie do Aniołów.

Aniele Boży, któryś powstrzymał rękę Abrahama i oświadczył, iż wiadoma Bogu wiara jego (ks. rodz. XXII), wyproś nam silną wiarę i mocną nadzieję w Obietnice Boże.

V. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.

R. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.

Modlitwa kościelna.

Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzie rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Litania do Anioła Stróża

Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!

Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!

Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.

Święty Aniele, Stróżu mój;

Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;

Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;

Święty Aniele, mój najwierniejszy Oblubieńcze;

Święty Aniele, mój Nauczycielu;

Święty Aniele, mój Przewodniku;

Święty Aniele, Świadku wszystkich mych uczynków;

Święty Aniele mój Wspomożycielu we wszystkich trudnościach;

Święty Aniele, mój Orędowniku u Boga;

Święty Aniele, mój Obrońco;

Święty Aniele, miłujący czystość;

Święty Aniele, miłujący niewinność;

Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;

Święty Aniele, Przewodniku mojej duszy;

Święty Aniele, Wzorze czystości;

Święty Aniele, Wzorze posłuszeństwa;

Święty Aniele, mój Doradco w chwilach wątpliwości;

Święty Aniele, mój Stróżu w żywocie doczesnym;

Święty Aniele, moja Tarczo w godzinie śmierci;

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

V. Módlmy się: Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.

Idź do oryginalnego materiału