Czystość zewnętrzna i wewnętrzna. 22 Niedziela zwykła.

U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, iż niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nieobmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeżeli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. pozostało wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, ale jedzą nieczystymi rękami?” Odpowiedział im: „Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, ale sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”. Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: „Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; ale to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.

Mieszkający w Niemczech protestant, postanowił udać się w niedzielę popołudniu, do zabytkowego kościoła katolickiego w mieście w którym mieszkał. Zachwycony pięknem gotyckiej architektury, wspaniałą polichromią sklepienia i freskami na ścianach, doznał swoistego zachwytu. Od tego czasu, bardzo często odwiedzał tę świątynię, bo jak sam mówił, była ona dla niego inspiracją, do pogłębiania jego relacji z Bogiem. Zdarzało mu się także, siedząc w ostatniej ławce, obserwować kapłana odprawiającego Mszę świętą, i mimo iż ten człowiek był protestantem, był pod wrażeniem obrzędów, rytuałów i piękna szat liturgicznych, które mógł obserwować.

Siostry i Bracia. Zwyczaje i rytuały, mają dla nas ważne znaczenie. Sam zresztą używam określonych normami liturgicznymi szat, we adekwatnych kolorach. To i wszystko inne, ma jednak znaczenie, jeżeli prowadzi do relacji z Bogiem. Stąd też, trzeba troski o jakość szat liturgicznych, żeby nie używać niestety czasem kiczu. Stąd też dbamy o wystrój i piękno świątyń, aby także to nam pomagało budować relację z Bogiem. Wszystkie symbole, gesty, paramenty liturgiczne, one mają nas doprowadzić do relacji z Bogiem. jeżeli tak jeszcze nie jest, to trochę jeszcze drogi przed nami.

Takie same zasady, można przenieść na nasze ludzkie życie, to materialne, a choćby to czysto cielesne. jeżeli nie będziemy dbali o wewnętrzną relację z Bogiem, to na zewnątrz, będzie to słychać i widać. Nikt, kto będzie na nas patrzył, czy nas słuchał, nie uwierzy w to, iż Bóg jest w naszym sercu. jeżeli zatroszczymy się o czystość naszego wnętrza, to wtedy nasze zewnętrzne relacje, będą innych inspirować do szukania tego, co Boże, święte i czyste.