Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.
Rozmyślanie.
OBCOWANIE ŚWIĘTYCH.
Śmierć jest bolesna dlatego również, iż przecina wszystkie więzy krwi, przyjaźni, miłości. Niebo nie niszczy jednak wspólnoty życia doczesnego, doskonali ją i rozszerza, stwarzając wielką rodzinę zbawionych.
1. W Niebie będziemy się znać.
Chociaż żyjemy blisko siebie, tak mało znamy siebie nawzajem. Jakież zdumienie ogarnia nas, gdy po śmierci brata możemy wglądnąć w jego zapiski i listy, odsłaniające czasem wielkie bogactwo serca i życia wewnętrznego, o którym nie mieliśmy najmniejszego pojęcia mimo bliskiego obcowania ze zmarłym. Na więcej trudności we wzajemnym współżyciu wywodzi się stąd, iż nie znamy i nie rozumiemy się dobrze. Wiele sporów i cierpień opiera się wyłącznie na „nieporozumieniach”.
Dopiero w Niebie one ustaną. W Świetle Bożym poznamy się wzajemnie tak, jak Pan Bóg nas poznaje (zob. 1 Kor. 13, 12). Zajrzyjmy w głębiny duszy naszego ojca i matki. Zobaczymy ukryte tajemnice życia wewnętrznego, z których płynęła ich bezinteresowność i poświęcenie. Ileż euforii przyniesie nam to poznanie! W Świetle Bożym odkryje się nam cała piękność przyrodzona i nadprzyrodzona naszego rodzeństwa, współbraci, przyjaciół, wychowawców, duszpasterzy: zobaczymy ile światła i ciepła spłynęło z ich duszy na nasze życie. W Świetle Bożym rozszerza się nasze spojrzenie. Oglądamy cudowny świat uwielbionych, z których każdy inaczej odzwierciedla nieskończone bogactwo Pana Boga. Każdy z nich posiada osobne imię (por. Ks. Ap. 2, 17). Oglądamy więc całą wspaniałość Nieba Świętych. Możemy podziwiać dzieje każdej pojedynczej duszy, cudowne drogi, którymi Pan Bóg ją prowadził. Oglądamy ponadto wspaniałość świata Aniołów. Św. Jan Apostoł został oczarowany widokiem Anioła, ukląkł przed nim, sądząc, iż widzi Pana Boga (por. Ks. Ap. 19, 10). Zobaczymy, jaką rolę pełnili oni na ziemi w dziejach zbawienia, jaką miłością i opieką otaczał nas Anioł-Stróż. Będziemy mogli wpatrywać się w Chwalę Istoty, Która przewyższa Aniołów i Wszystkich Świętych: w Królowę Nieba; poznamy, z jaką Matczyną czułością czuwała nad całym naszym życiem. Ujrzymy wreszcie Słońce, Którego promienie nadają blask i życie całemu Niebu: ujrzymy Najświętsze Człowieczeństwo Pana naszego Jezusa Chrystusa: wpatrywać się będziemy w niezgłębioną Miłość Serca Pana Jezusowego, Któremu wszystko zawdzięczamy.
Ileż szczęścia przyniesie nam to poznanie. Przecież jedna z najczystszych radości, jaką można przeżyć na ziemi, to móc zajrzeć w głąb pięknej duszy ludzkiej. euforia ta rozszerzy się i pogłębi nieskończenie w wiecznej wspólnocie Świętych.
— Zastosowanie.
W jakim stopniu nasza rodzina jest odbiciem tej wiecznej wspólnoty Nieba? Czy ożywia nas Miłość Ducha Świętego? Czy nie mąci jej samolubstwo i zazdrość? Czy nasza wspólnota przypomina w miłości wspólnotę Świętych w Niebie? Bo daje nam przedsmak i zadatek euforii Nieba o tyle, o ile ją przypomina. Niech
to będzie pobudka do pielęgnowania ducha inności rodzinnej!
— Postanowienie. Pielęgnować w naszych domach ducha miłości rodzinnej.
2. W Niebie będziemy się kochać.
Nie tylko brak wzajemnego zrozumienia mąci miłość ludzi. Poważne trudności stwarza tu także przestrzeń. Nieraz przez lata jesteśmy oddaleni od kochanych osób. Odczuwamy to najmocniej z okazji świąt. A ileż to zgrzytów i zaburzeń w miłości powstaje między ludźmi z powodu nieuporządkowanych namiętności: z powodu pychy, samolubstwa, zazdrości! choćby do społeczności rodzinnej i zakonnej zakrada się ten skryty wróg!
Te wszystkie braki znikną kiedyś w doskonałej wspólnocie Świętych w Niebie. W Panu Bogu będziemy zawsze blisko siebie. Wszystkich uwielbionych złączy z Panem Bogiem i między sobą wymiana życia, której Źródłem będzie osobowa Miłość Boża, Duch Święty. Pismo Święte porównuje tę zażyłość Świętych do biesiady, która zbliża i jednoczy ludzi. Święta wspólnota i jedność połączy nas najpierw z tymi, którzy i na ziemi byli nam bliscy: z rodzicami, rodzeństwem, współbraćmi, przyjaciółmi, wychowawcami, wychowankami. Będzie to błogie spotkanie bez pożegnania. Ta wspólnota miłości rozszerzy się na wszystkich mieszkańców Nieba. Obejmie Św. Franciszka i całą jego Rodzinę. Wielkie postaci Świętych, o których na ziemi tylko czytaliśmy i których podziwialiśmy. I tych niezliczonych ukrytych Świętych, których O. Faber nazywa „kopalnią diamentów w Kościele”. I naszego Anioła-Stróża. Szczególnie serdeczna więź złączy nas z Matką Najmilszą. Przedziwna Miłość Matki Niebieskiej będzie stanowić szczególny czar i szczęście Nieba. Uwieńczeniem i zamknięciem tego kręgu Miłości będzie Pan Jezus uwielbiony, zasiadający po Prawicy Bożej, nasz Brat i Zbawiciel. „Zobaczę was znowu — powiedział Pan Jezus do Apostołów — i radować się będzie serce wasze i euforii waszej nikt wam nie zabierze” (Jan 16, 22).
Tak, nic nie potrafi zburzyć ni zmącić szczęścia wiecznej wspólnoty Świętych w Niebie. Bo choć każdy będzie w Niebie inaczej wyglądał, choć jeden będzie: doskonalszy od drugiego, różnice te nie będą rodzić niechęci czy zawiści. Każda dusza przyjmie z euforią swoje miejsce, ciesząc się wiecznie swoistym, odrębnym odbiciem Piękności Bożej, którą Łaska Boża w niej sprawiła. Kiedy Dante zapytał pewną duszę w najniższym kręgu Raju, czy nie tęskni za większą chwałą, odpowiedziała: „Święta Wola Boża jest naszym pokojem”. Bo ostatecznie w Niebie wszystko jest dobrem wspólnym, rodzinnym; każdy członek rodziny cieszy się nim i w pewnym stopniu rozporządza.
— Zastosowanie. Cała rodzina niebieska przesuwa się przed naszymi oczyma, gdy odmawiamy Litanię do Wszystkich Świętych. Niechże ta Litania będzie dla nas codziennym wezwaniem do miłości.
— Postanowienie. Pielęgnować w naszych domach ducha miłości rodzinnej, aby się przygotować do szczęścia wielkiej rodziny w Niebie.
Modlitwa.
Modlitwą Wielkoczwartkową, śpiewaną przy umywaniu nóg, kończymy to rozmyślanie: „Daj nam tedy widzieć wraz z Błogosławionymi chwalebne Oblicze Twoje, Chryste Boże. Daj nam euforia niezmierzoną i czystą przez wszystkie wieki wieków. Amen”.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 14
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 14
- uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 14
Poznaj także żywot Św. Kaliksta I, Papieża i Męczennika napisanego przez:
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
© salveregina.pl 2024
