Tak więc ani sadzący się nie liczy, ani podlewający, tylko dający wzrost: Bóg. 1 Kor 3, 7
ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὔτε ὁ ποτίζων ἀλλ᾽ ὁ αὐξάνων θεός.
To prawda, iż siejący i podlewający się nie liczą, bo może to robić kto inny (przecież nie ma ludzi niezastąpionych). Poza tym jeden i drugi czerpią od Tego, który daje wzrost również im. Paweł jest tu podobny do Abla (którego imię znaczy “nic”), do Dawida (który sam nazywał się zdechłym psem, jedną pchłą 1 Sm 24, 15). Czy to Paweł, czy Abel, czy Dawid z Bogiem dającym wzrost “coś” znaczą.