W piątek i sobotę w całej Polsce będziemy obchodzili Dzień Wszystkich Świętych (1 listopada) i Dzień Zaduszny (2 listopada). Potocznie wiele osób mówi o 1 listopada jako o Dniu Zmarłych łącząc oba święta. W kościele katolickim uroczystość Wszystkich Świętych została ustanowiona 1 listopada ku czci wszystkich zmarłych świętych już w IX wieku. W 835 roku papież Jan XI wprowadził święto, w którym czcimy zmarłych świętych - czyli zbawionych - i to zarówno świętych, których wyniesiono na ołtarze, jak i tych, których nikt - poza Bogiem nie znana. I właśnie to święto obchodzimy 1 listopada. 2 listopada to Dzień Zaduszny. Ustanowiono go w 998 r przez starania św. Odilona, opatowa klasztoru benedyktynów w Cluny jako dzień nabożeństwa i modłów w intencji wszystkich zmarłych wiernych, a w szczególności dusz odbywających jeszcze pokutę czyśćcową. W całej Polsce zarówno 1 jak i 2 listopada niezliczone rzesze ludzi (niezależnie od wyznawanej wiary) odwiedzają groby swoich bliskich: rodzin, przyjaciół i znajomych zapalając znicze, składając kwiaty lub stroiki. W Polsce panuje też obyczaj zapalanie świateł i modlitwy na grobach zapomnianych, których nikt już nie odwiedza jak również zapalania światełek przy symbolicznych grobach: dzieci nienarodzonych, czy też bohaterów poległych w walce za Polskę. Jak widać - te dni - co najmniej od 1000 lat są poświęcone pamięci zmarłych, za których modlimy się lub tylko wspominamy. Niezależnie jednak od wiary zwyczaj oddawania czci zmarłym przodkom jest znany na całym świecie. Od dawien dawna ależały one do najważniejszych świąt i uroczystości, a odprawiane były o różnych porach roku. W Polsce zaduszki nosiły miano Dziadów (ku czci zmarłych przodków – czyli dziadów)i zawsze owarzyszyły im obrzędy kultowe, modły, ofiary, zwłaszcza z jadła i napojów. Zwyczaj ten utrwalił Adam Mickie
