Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.
Rozmyślanie.
SZCZĘŚCIE WIARY.
Pewnego dnia powiedział Zbawiciel do Apostołów: „Błogosławione oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo mówię wam, wielu proroków i królów chciało widzieć to, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć to, co wy słyszycie, a nie słyszeli” (Łuk. 10, 23-24). Do nas, posiadających światło Wiary, odnosi się także to błogosławieństwo.
1. Największy skarb.
Oczyma duszy czytamy w księdze natury i nigdy nie doczytamy jej do końca. Czytamy w niej o Wielkości i Potędze, Mądrości i Piękności, Miłości i Dobroci jej Twórcy. „Niebiosa opowiadają Chwałę Pańską” (Ps 19/18/, 2). Przy pomocy naturalnego światła rozumu nie możemy jednak dotrzeć do tajemnych głębin Istoty, Życia i Działania Pana Boga. Te głębie otworzył nam Pan Bóg w Objawieniu, które przyjmujemy przez Wiarę. „Czego oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, czego serce ludzkie nigdy nie przeczuwało, to przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. To nam Bóg objawił przez Ducha swojego” (1 Kor. 2, 9-10). Oczom Wiary otwiera się zupełnie nowy świat. Spojrzenie Wiary podobne jest do teleskopu, który pozwala spojrzeć w nieprzeczuwaną dal wszechświata, i do mikroskopu, który umożliwia zdumiewające spojrzenie w głąb materii. Ukazuje nam świat, o którym Kościół Święty mówi w modlitwie: „Boże, Ciebie poznać, to znaczy żyć” (Pokom. Mszy o pokój).
Punktem kulminacyjnym objawienia się Pana Boga jest Pan nasz Jezus Chrystus. On jest osobowym Słowem Boga, „wizerunkiem Jego Chwały i odbiciem Jego Istoty” (Hebr 1, 3), „Tajemnicą Boga Ojca, w której ukryte są wszystkie skarby mądrości i wiedzy” (Kol 2, 2-3). Dzięki Wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa zyskujemy „niedościgłe bogactwa” (Ef 3, 8), „bogacimy się we wszelką umiejętność” (1 Kor. 1, 5). To jest znaczenie Słów Pana Jezusowych: „Jam jest Chleb Żywy. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nie będzie pragnął… Kto wierzy we Mnie, ma życie wieczne” (Jan 6, 47). Przez Wiarę w Chrystusa Pana przyjmujemy nie tylko objawioną w Nim „Mądrość Bożą” (1 Kor. 1, 24), ale całe zbawienie i Odkupienie, które dokonało się przez Niego (Dz. Ap. 4, 12; Ef. 2, 8).
— Zastosowanie. Ceńmy te Boże skarby, które stały się naszą własnością przez Chrzest Święty w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Starajmy się coraz lepiej poznawać i przyswajać sobie ich wartość! Pomoże nam w tym słuchanie Słowa Bożego, studium, czytanie Pisma Świętego, rozmyślanie, Św. Paweł Apostoł pisze: „To, co było mi zyskiem, ze względu na Chrystusa poczytałem za szkodę. I owszem, uznam wszystko za szkodę wobec wzniosłego poznania Jezusa Chrystusa Pana mojego, dla którego porzuciłem wszystko i uznam za gnój, byle Chrystusa pozyskać” (Flp 3, 7-8). Apostoł widział i umiał wiele: Oglądał świątynię Jerozolimską w całym jej przepychu i wspaniałe obrzędy Służby Bożej. U sławnego Gamaliela przyswoił sobie żydowskie Prawo. W Atenach widział Akropol ze wszystkimi cudami sztuki greckiego geniuszu, areopag i stoę, akademię dawnej mądrości świata. W Rzymie, Kapitol i cesarskie pałace, na Palatynie, siedzibę władców świata. Ale to wszystko jest dla niego niczym w porównaniu do zaszczytu i szczęścia poznania Chrystusa Pana, i to Chrystusa Pana Ukrzyżowanego (zob. 1 Kor. 2, 2). Podobnie myślał Św. Franciszek z Asyżu i jego pierwsi bracia. Doktor Seraficki pisze: „Nieustannie, dniem i nocą czytali w księdze Chrystusa Ukrzyżowanego, zachęceni słowem i przykładem ich Ojca, który zawsze im tylko o Krzyżu mówił”. A sam Franciszek zapewnia nas: „Chrystus jest Księgą Mądrości Bożej. Księgę tę otwiera tylko Krzyż. W Krzyżu więc musimy czytać, jeżeli chcemy zrozumieć Tajemnicę Mądrości Bożej”. Obyśmy i my mogli powtórzyć ze Św. Konradem: „Krzyż jest moją księgą”. Czerpmy z niego prawdziwą mądrość życiową na wszystkie chwile życia!
— Postanowienie. Z nowym zapałem zabrać się do słuchania Słowa Bożego, do studium i czytania Pisma Świętego, do rozmyślania, aby wniknąć głębiej w bogactwo Wiary.
2. Boskie dostojeństwo.
Każde nowe poznanie wzbogaca i uszlachetnia nasz umysł. Jest on przecież stworzony do prawdy, jak oko dla światła. Szlachetność umysłu, jaką daje bogata wiedza, odbija się na zewnętrznym wyglądzie człowieka: na jego czole, w spojrzeniu, w mowie, zachowaniu. Otóż przez wiarę mamy udział w „niedościgłych bogactwach Chrystusowych” (Ef 3, 8). Daje ona taką rozległość i głębię spojrzenia na podstawowe zagadnienia życia, jakiej ludzka mądrość nie może osiągnąć. Czy samo to wzbogacenie naszego poznania nie oznacza najwyższej szlachetności umysłu?
Wiara daje jednak coś więcej niż spojrzenie w nowy, dotąd przed nim zamknięty świat. Jest ona nadprzyrodzoną wspólnotą życia z Panem Bogiem. Światło, za pomocą którego z wiarą przyjmujemy Słowo Pana Boga, jest promykiem tego światła, w którym Pan Bóg poznaje siebie i wszystko stworzenie. Dzięki Wierze więc, patrzymy jakby wszystkowidzącymi Oczyma Pana Boga, które nie mogą się mylić. Spojrzenie wiary jest więc nowym, prawdziwie Boskim Spojrzeniem, o całe Niebo wyższym od ludzkiego, ograniczonego poznania.
Oczywiście, przez wiarę widzimy jeszcze „jak przez zwierciadło niejasno” (1 Kor 13, 12). Jednak święte mroki Wiary podobne są do porannego brzasku, który zapowiada dzień i pozwala już przeczuć wspaniały blask wschodzącego słońca (2 P 1, 19). Na tym polega największe dostojeństwo Wiary, iż jest ona zadatkiem wiecznego, uszczęśliwiającego widzenia Pana Boga.
Nieprawdą jest, co nieraz mówi świat, iż Wiarę przyjmują tylko ciasne, ograniczone umysły. Według słów Leona Wielkiego jest ona „życiodajną energią wielkich dusz” (Serm. 74, De Ascens. Dom. 2, 1). Nie zakuwa człowieka w niewolę, ale przynosi mu wspaniałą „wolność dzieci Bożych”. Rozumiemy więc, dlaczego Kościół Święty z taką euforią wyraża Swą Wiarę: On Jeden śpiewa Swoje Credo!
— Zastosowanie. Czy jest w nas żywa euforia z posiadania Wiary? Hiszpański kapucyn, Józef Oriol, który w XX w. oddał życie za Chrystusa Pana, szedł na śmierć, śpiewając Credo. Oto prawdziwa, franciszkańska Wiara: w euforii i miłości. „Wiem Komu zawierzyłem” (2 Tym. 1, 12).
Czy doceniamy swą wielką godność głosicieli Wiary? Z jaką świętą dumą pisze Apostoł we wstępie listu do Rzymian: „Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na Apostoła, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej… Przez Jezusa Chrystusa otrzymaliśmy Łaskę i apostolstwo, abyśmy dla Imienia Jego skłaniali ku posłuszeństwu Wierze wszystkie narody” (Rzym. 1, 5). Dla niego głosić Wiarę, to zdobywać dla Chrystusa Pana. Podobnie myślał Św. Franciszek i wielcy apostołowie franciszkańscy.
— Postanowienie. Ożywić w sobie zapał do apostolstwa.
Modlitwa.
Błogosławiony bądź, Boże, żeś mnie wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Twego Umiłowanego Syna (Kol 1, 13). Spraw, bym szczęście, wartość i dostojność Wiary coraz głębiej rozumiał, coraz radośniej obejmował i coraz żarliwiej innym głosił! Razem z wielu mymi braćmi wprowadź mnie kiedyś z krainy Wiary w krainę widzenia „z niewyraźnych zarysów wygnania w pełne światło Wiecznej Ojczyzny”! (Kard. Newman). Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 3
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
© salveregina.pl 2024
