Przymierze nowe (διαθήκη καινή diathēkē kainē)

Albowiem ganiąc ich, zapowiada: Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe (Hbr 8,8)

µεµφόµενος γὰρ αὐτοὺς λέγει, Ἰδοὺ ἡµέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην καινήν,

Ecce dies venient, dicit Dominus: et consummabo super domum Israel, et super domum Iuda, testamentum novum,

Przymierze to pewien układ, pakt między stronami, umowa dwustronna.
W Starym Testamencie Bóg kilka razy zawierał przymierze z Ludem Wybranym. Partnerzy przymierza, Bóg i pośrednicy jak Abraham czy Mojżesz nie byli sobie równi, dlatego też przymierze było zawierane na model wasalstwa, gdzie partnerzy nie są równi. Bóg zobowiązał się bronić i dbać o swój lud, a Izrael zobowiązał się służyć Bogu i wypełniać Jego Prawo. Znakiem tych przymierzy było obrzezanie i Tablice Dekalogu. Przy tej okazji była składana również krwawa ofiara, która pieczętowała przymierze.
Przymierze Boga, jak pisze św. Paweł, jest trwałe, wieczne i nieodwołane, ponieważ Bóg pozostaje zawsze wierny, jednakże Lud Wybrany po wielokroć łamał przymierze, odchodząc od swego Boga. Dlatego właśnie Bóg w osobie Jezusa – nowego pośrednika zawarł nowe przymierze, już nie tylko z Ludem Izraela, ale z całą ludzkością. Jest to przymierze przypieczętowane ofiarą krzyża, które dało początek Kościołowi.
To przymierze, w którym także i my mamy swój udział jest wielkim przywilejem. Bóg wypisał swoje Prawo w naszym sercu. Bóg dał nam Swego Ducha, prawdziwie staliśmy się Jego ludem a On naszym Bogiem, to powinno wypełnić nasze serca wdzięcznością i poniekąd zobowiązuje pięknego życia w pełni Jego łaski.