Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.
Rozmyślanie.
ZDOLNOŚCI LUDZKIE W SŁUŻBIE APOSTOLSTWA.
OBECNOŚĆ BOŻA. — Naucz mnie, Panie, oddać na służbę apostolstwa wszelkie zalety, jakie otrzymałem od Ciebie.
Rozważanie.
1. Obok cnót naturalnych, oddanych na służbę miłości apostolskiej, trzeba rozważyć jeszcze inne zalety ludzkie, jakie pozwalają apostołowi górować w swoim środowisku, nie dla podkreślenia swojej osoby, ale dla zwycięstwa idei chrześcijańskiej. Mówić, iż apostoł, mimo swojej kultury i zdolności, nie może nic uczynić bez Pomocy Pana Boga, nie znaczy przekreślić te zalety ludzkie, ale tylko stwierdzić, iż one same przez się nie wystarczają do osiągnięcia istotnego celu apostolstwa, czyli do udzielenia duszom Łaski, której użyczyć może tylko Działanie Boże. ale to, co nie jest wystarczające samo w sobie, może się stać w Ręku Pana Boga najlepszym środkiem dla dobra dusz. Również pędzel sam przez się nie jest zdolny do malowania, ale w ręku dobrego artysty może służyć do wykonania wielkich arcydzieł.
Apostoł powinien być świadomy całkowitej niewystarczalności swoich zasobów i zalet, ale równocześnie powinien je rozwijać, doprowadzić do owocowania, by je oddać do usług Bożych i do celów apostolskich. Stąd konieczność, aby apostołowie razem z życiem wewnętrznym, rozwijali swoje wykształcenie. Bez wątpienia, świętość pozostanie zawsze zasadniczym czynnikiem, ale jeżeli ze świętością łączy się nauka, wyniki będą lepsze. Takiego zdania jest Św. Teresa od Jezusa, która na temat kierownictwa duchowego nie waha się powiedzieć: „Przewodnik powinien być człowiekiem uduchowionym, ale jeżeli przy tym nie ma nauki, wielka stąd może wyniknąć szkoda” (Z. 13, 19). Zresztą nie tylko dla kierownictwa duchowego, ale również dla wszystkich rodzaju apostolstwa „wiele znaczy nauka, by we wszystkim mieć światło” (T. J. Dr. d. 5, 2). Nadto, w niektórych środowiskach nie można wcale pracować bez dostatecznej kultury. Apostoł ma więc obowiązek starać się o przygotowanie intelektualne, odpowiednie do apostolstwa, jakiemu się pragnie oddawać. Nie chodzi tutaj o zdobywanie nauki, która nadyma, ani o rozwój własnej inteligencji dla pokazania się, ale aby oddać na służbę dusz wszystkie zdolności otrzymane od Pana Boga. Dzięki ożywczemu wpływowi miłości, wszystko — wychowanie, kultura, nauka, zdolności techniczne itd. —zmieniają się w środek apostolstwa.
2. Ci, którzy są wezwani do wykonywania apostolstwa w życiu zawodowym, mają większy obowiązek niż inni zdobyć wykształcenie i wiadomości techniczne, odpowiednie do swego zawodu. Nauczyciel, który nie przygotowuje się dobrze do swoich wykładów, nie zna spraw współczesnych i nie oddaje się gorliwie nauczaniu, nie wywrze wpływu na swoich uczniów i wszelkie apostolstwo, jakie pragnąłby wśród nich rozwijać, będzie bezowocne. Tylko bardzo dobre przygotowanie zawodowe może zapewnić zupełnie pracownikowi Katolikowi powagę, która często wychodząc poza granice swego zawodu, wkracza w dziedzinę moralną i religijną i pozwala mu wywierać skuteczny wpływ na tych, którzy się do niego zbliżają. W ten sposób będzie mógł uczynić wiele dobrego, a niekiedy jego słowo znajdzie większy posłuch niż choćby słowo kapłana. Słusznie Pius XII poleca katolikom świeckim „nie ustępować innym w nauce i wiadomościach zawodowych”, ale czynić co tylko mogą, aby się stać „najlepszymi pracownikami, najlepszymi prawnikami, literatami, lekarzami, inżynierami” itd. (ai Laureati catt. 20-3-1941); a to wszystko nie dla zysku, ale aby zdobyć coraz większy i szerszy wpływ dla celów apostolskich. Istotnie, zależnie od wiadomości zawodowych, katolicy będą powoływani w społeczeństwie na stanowiska kierownicze i w ten sposób będą mogli współdziałać skuteczniej w urządzaniu świata według zasad Ewangelii a zatem zdolnego do otrzymania Łaski Bożej.
Zanim jednak Katolik świecki zacznie oddawać się innym formom apostolstwa, powinien uzdolnić się do doskonałego wykonywania obowiązków związanych z jego życiem zawodowym. Ponieważ świętość polega przede wszystkim na wykonywaniu obowiązków swojego stanu, więc apostoł powinien najpierw przyłożyć się do doskonałego wypełniania obowiązków zawodowych, które są właśnie obowiązkami jego stanu. Stać się Świętym w codziennych obowiązkach, stać się apostołem przez wykonywanie obowiązków — oto program Katolika świeckiego. Program praktyczny i dostępny dla wszystkich, wymagający jednak wielkiego ducha ofiary, wiary i miłości, aby przekuć trudną pracę zawodową na broń apostolstwa. ale miłość apostolska zdolna jest do wszelkich rzeczy; w Imię Boga wszystko może, „wszystko znosi, wszystkiego się spodziewa” (1 Kor. 13, 7).
Rozmowa.
„O Panie, nie pragnę wiedzy, która nadyma, ale pochodzącej od Ciebie wiedzy pokornej, która oświeca umysły i zapala serca”.
„O Panie, wszelka mądrość ma w Tobie Źródło. Ty udzielasz maluczkim poznania jaśniejszego niż człowiek dać je potrafi. jeżeli Ty będziesz do mnie przemawiał, prędko stanę się mądry i uczynię wielki postęp w życiu duchowym. Ty, Panie, w oka mgnieniu tak wzmacniasz i wznosisz pokorny umysł, iż poznaje więcej zagadnień odwiecznej prawdy. Ty nauczasz bez hałasu słów, bez zamętu różnych zdań, bez ścierania rozumowań” (Naśladowanie, III, 43, 2-3).
O Panie, daj mi taką wiedzę, a będę mógł się zagłębiać w nauce i w pracy bez niebezpieczeństwa próżnej chwały. Pragnę oddać na Twoją Służbę rozum, jaki mi dałeś, pragnę, aby przynosić owoc dla Twojej Chwały i zbawienia dusz. Wszystkie zdolności, jakie od Ciebie otrzymałem: rozum, wolę, siły fizyczne i moralne, powinny być użyte do tego celu, albowiem apostoł ma być całkowicie oddany spełnianiu swojej misji, zawsze gotów do obrony i wystawiania Twojego Imienia. Uświęć, o Panie, moje studia, moją pracę, wykonywanie zawodu; spraw, aby miłość przemieniła to wszystko na środek apostolstwa”.
„Wspomnij, o Panie, iż mnie przeznaczyłeś do zbawienia dusz. Ofiaruję ci więc życie moje teraz i na zawsze, jak Ci się spodoba; ofiaruję je na Twoją Chwałę prosząc pokornie przez Zasługi Twojej Męki, abyś lud Swój oczyścił i uświęcił” (Św. Katarzyna ze Sieny). Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 14
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 14
- uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 14
Poznaj także żywot Św. Kaliksta I, Papieża i Męczennika napisanego przez:
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
© salveregina.pl 2024
