Ale tej jeszcze nocy wstał i zabrawszy obie swe żony, dwie ich niewolnice i jedenaścioro dzieci, przeprawił się przez bród potoku Jabbok. (Rdz 32,23)
וַיָּ֣קָם בַּלַּ֣יְלָה ה֗וּא וַיִּקַּ֞ח אֶת־שְׁתֵּ֤י נָשָׁיו֙ וְאֶת־שְׁתֵּ֣י שִׁפְחֹתָ֔יו וְאֶת־אַחַ֥ד עָשָׂ֖ר יְלָדָ֑יו וַֽיַּעֲבֹ֔ר אֵ֖ת מַעֲבַ֥ר יַבֹּֽק׃
Cumque nocte surrexisset, tulit duas uxores suas et totidem famulas cum undecim filiis et transivit vadum Iaboc;
Ἀναστὰς δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην ἔλαβεν τὰς δύο γυναῖκας καὶ τὰς δύο παιδίσκας καὶ τὰ ἕνδεκα παιδία αὐτοῦ καὶ διέβη τὴν διάβασιν τοῦ Ιαβοκ·
Biblijne noce nie są jedynie następstwem rytmu obrotu ziemi. Wiele z nich stało się świadkami Bożej ingerencji, działania, objawienia. Noc, którą przeżył Jakub, najpierw odsłoniła obraz drabiny sięgającej samego nieba. Kolejną spędził na walce z aniołem Pańskim. Bóg zbliżył się do Jakuba, aby dać mu poznać tajemnice swojej obecności, błogosławieństwa, oblicza, obietnic.
Często nasze nieprzespane noce poprzedzają nowy dzień, naznaczony bólem, nadzieją, pokojem – nowym życiem. Jednak większość naszych nocy niech będzie czasem wytchnienia i powierzenia się Bożej Opatrzności.
Hebrajskie Greckie słowo
.webp)
