O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych. Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa.
Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone są względem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony Papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzie indziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 19.
🔉ROZWAŻANIE. O Znaku Krzyża Świętego. Cz. 1.
Ks. W. Kochański – Znak Krzyża Świętego 1924r.
Wysłuchaj rozważania:
I podniesie chorągiew między narody“ (Ks. Iz. 11, 12).
Chorągiew, o której mówi Prorok Izajasz, to Znak Krzyża Świętego. Jest on cechą Chrześcijan Katolików odróżniającą od pogan, żydów i heretyków. Zaszczytny ten Znak z Golgoty, miejsca hańby i kary, przeszedł na czoła królewskie i wszystkich wiernych. Nie ukamienowany był Chrystus Pan, jak to chcieli uczynić żydzi (Jan 8), ale na Krzyżu umarł, bo tak zrządziła Mądrość Boża, abyśmy w każdej chwili ten Znak zbawienia z łatwością na sobie czynić mogli. Jest on orężem i Znakiem zbawienia w ręku Chrześcijanina. A o ile kto zapyta, jakie on ma znaczenie, więc w imieniu Matki-Kościoła odpowiadam:
I. Znak Krzyża Świętego czynimy na czole, dla zaznaczenia, iż nie wstydzimy się zelżywości i sromoty Chrystusa, iż to czoło jakby tarczą uzbrajamy przeciwko wszelkiej bezczelności, iż tym Znakiem Krzyża, na którym Chrystus Pan do najwyższego stopnia się poniżył, chcemy zahamować w sobie wrodzoną i zawsze podnoszącą się pychę. Kładziemy go jako trofeum czyli pomnik zwycięstwa Chrystusa, nad czartem i piekłem odniesionego; kładziemy na czole, jako na miejscu najwięcej wydatnym i podniesionym, dla czci i Chwały Chrystusa i dla przerażenia szatanów, by, spostrzegłszy ten Znak Króla Niebieskiego, drżeli i uciekali, by, widząc ten kamyk Dawida, którym olbrzym Goliat w czoło został ugodzony, do walki z nami wstępować nie śmieli. Kładziemy na czole, by w ten sposób naprawić i przywrócić cześć i honor Chrystusowi Panu, wydarte bluźnierstwem przez żydów, pogan, heretyków, złych i wyrodnych katolików. Wznosimy ten Znak zbawienia na czołach, jakby na kalwariach naszych nie dla tego, aby Chrystus Pan był wyszydzany i umierał na nich, ale by królował i największą cześć odbierał. Znaczymy wreszcie czoła nasze Krzyżem dla okazania, iż tylko do Chrystusa należymy, iż chcemy się uświęcić i stać się żyjącym Kościołem Ducha Świętego.
II. Znak Krzyża uczy nas Tajemnic: Trójcy Przenajświętszej, Wcielenia, Męki, Usprawiedliwienia i Uwielbienia. Tajemnicę Trójcy Przenajświętszej wyznajemy, gdy żegnając się mówimy: W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Mówiąc: „W Imię” — wysławiamy Jedność Istoty Bóstwa, Mocy, Potęgi i Majestatu; wymieniając „Ojca, Syna i Ducha Świętego” — Troistość Osób w Jednym Bogu uznajemy. Krzyż, czyniony na czole, Boga Ojca wyraża, jako pierwszą Osobę i początek bez końca; Krzyż na ustach, z których pochodzą słowa, — Syna Bożego oznacza, ponieważ jest Słowem Ojca; Krzyż na piersiach, jako w siedlisku miłości, — Ducha Świętego, Który jest Miłością Boga Ojca i Boga Syna. Również ta sama Tajemnica przedstawia się w inny sposób, a mianowicie:
1) gdy ręką dotykamy czoła, — Osobę pierwszą oznacza;
2) gdy dotykamy piersi — Osobę Syna;
3) gdy rękę z lewego na prawe ramię przenosimy — Osobę Ducha Świętego, Który jest węzłem Miłości Dwóch poprzednich Osób.
Uczy Tajemnicy Wcielenia, gdy od czoła przenosimy rękę na piersi, przypominając nam, iż Syn Boży z Łona Ojca Swego zstąpił do Żywota Najświętszej Maryi Panny i w nim stał się Człowiekiem. Tajemnicę Męki sam Znak Krzyża wskazuje.
Uczy Tajemnic Usprawiedliwienia i Uwielbienia, gdy rękę z lewego na prawe ramię przenosimy, co znaczy, iż przez Tajemnicę Wcielenia przeniesieni jesteśmy z lewicy na prawicę i przyłączeni do owiec Chrystusowych, podobnie jak Sam Chrystus Pan przeszedł ze śmierci do życia, z Otchłani do Nieba.
Znak Krzyża, czyniony pięciu palcami, Pięć Ran Chrystusowych oznacza; czynimy prawą ręką, ponieważ takowa za godniejszą i szlachetniejszą się uważa.
Uczy wreszcie i przypomina, iż jesteśmy prawdziwymi wyznawcami Chrystusa. I dlatego, czyniąc znak Krzyża na piersiach, zaznaczamy, iż sercem wierzymy ku sprawiedliwości; czyniąc na ustach, iż wyznajemy Chrystusa ku zbawieniu; czyniąc na czole, iż wiarę naszą jawnie okazywać mamy w dobrych uczynkach i całym postępowaniu.
III. Znak Krzyża jest cechą Chrześcijan, odróżniającą od niewiernych, żydów i heretyków. Gdy bowiem na Chrzcie Świętym otrzymaliśmy charakter chrześcijański tylko wewnątrz, przystoi też mieć Znak na zewnątrz, a tym jest Krzyż. Odróżniał niegdyś ten znak żydów od Egipcjan, gdy był jeszcze w figurze, gdy na Rozkaz Boży krwią Baranka Wielkanocnego były progi na krzyż naznaczone, gdzie Anioł Niszczyciel iść nie mógł i w ten sposób wszystkich pierworodnych Izraela ocalił (Ks. Wyj. 12): tak dziś odróżnia Krzyż Chrystusowy Chrześcijan od żydów, którzy do Chrystusa nie przeszli; my zaś, którzyśmy do Niego przylgnęli, Jego też i znak na sobie nosimy i na czole jawnie wyrażamy.
Jest miejsce u Proroka Ezechiela (r. 9), gdzie Bóg rozkazuje Aniołowi wszystkich pozabijać, oprócz tych, którzy naznaczeni będą znakiem „Tau“, czyli literą „T“, która ma zupełne podobieństwo do Krzyża. Tak my chrześcijanie — Katolicy przez Krzyż różnimy się od niewiernych i heretyków, którzy nigdy na sobie Krzyża nie czynią, i zabezpieczeni jesteśmy od wiecznego zatracenia, o ile w dobrem aż do śmierci wytrwamy. Stąd Św. Efrem mówi: „My Chrześcijanie powinniśmy się stronić od pogan i żydów; podwoje nasze drogim i zbawiennym Krzyżem zaznaczać”. Dlatego stawimy Krzyże na cmentarzach, aby je odróżnić od niewiernych. Któż wtedy będzie się wstydził czynić Znak Krzyża na czole, przez który okazujemy, iż jesteśmy owcami Chrystusa i Jego Znakiem naznaczeni? Apostoł Paweł Święty, podnosząc Chwałę Krzyża, tak mówi: „A ja nie daj Boże, abym się chlubić miał, jedno w Krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Gal. 6). Większy bowiem jest zaszczyt przez Krzyż Chrystusowy być odkupionym i Znak ten na sobie nosić, aniżeli wszelkie ordery i odznaki królewskie. To też Konstantyn Wielki w takim poszanowaniu miał Krzyż Chrystusowy, że, choćby walcząc przeciwko Maksencjuszowi, na hełmie go swoim, jako największą ozdobę, nosił. A więc jak żołnierze piórami ozdabiają hełmy swoje i jeden drugiemu tym większej dodają odwagi do walki z nieprzyjacielem, tak też i my Znakiem Krzyża znaczymy czoła nasze, jako Znakiem zbawienia i znakiem Chrystusa, stosownie do słów Apostoła: „Przyłbicę zbawienia weźmijcie” (Ef. 6).
IV. Znak Krzyża przypomina nam o wielkiej godności chrześcijańskiej, która wymaga zamiłowania cnót i unikania występków, ponieważ przez Krzyż z niewoli grzechu wykupieni zostaliśmy i to ceną bardzo wielką, „abyśmy umarłszy grzechom żyli sprawiedliwości” (I. Piotr 2); Chrystus bowiem „Samego Siebie dał za grzechy nasze, aby nas wyrwał z teraźniejszego wieku złego” (Gal. 1). Jako znak godności ziemskiej, ludzie zasłużeni noszą łańcuch złoty, ale daleko szlachetniejszym jest Krzyż Chrystusowy, „wiedząc, iż nieskazitelnym złotem albo srebrem wykupieni, ale drogą Krwią Baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa” (I. Piotr 1). Stąd obcowanie nasze powinno być wzniosłe a rozmowa o rzeczach zbawiennych, nie zaś o marnych i próżnych; stąd mamy unikać wszelkich grzechów, które człowieka niewolnikiem czynią; stąd powinniśmy się przyozdabiać we wszystkie cnoty chrześcijańskie, które same jedne tylko prawdziwą godność stanowią i więcej niż najpiękniejsze szaty przed Bogiem i ludźmi nas zdobią. Dlatego Św. Paweł Apostoł upomina Koryntian, do obżarstwa i lubieżności skłonnych, mówiąc: „Albowiem żeście kupieni zapłatą wielką. Chwalcież i noście Boga w ciele waszym” (I. Kor. 6), jakby mówił: Gdy szatan was kusi i za wielką godność chrześcijańską, chwilową i brzydką rozkosz ziemską ofiarowuje, nie sprzedawajcie jej i wysoko ceńcie, bo wielką zapłatą i przez najmędrszego kupca kupieni jesteście. A więc jak zaszczytnym jest zwać się kupionymi przez Chrystusa, tak, przeciwnie, największą jest hańbą zostać szatanowi odprzedanymi. Jak niegdyś dzieci chrześcijańskie, przez Turków kupione i w mahometanizmie wychowane, nazywane były Malmuchi, co znaczy, kupione, tak też i dziś, gdy kto się podda pod jarzmo szatana, słusznie Malmuchą nazwanym być może. Stąd Św. Augustyn mówi: „Zrozumiej człowieku, ileś wart i jak wiele dłużen; zrozumiej cenę za którąś kupiony, a zrozumiawszy nie ceń tak nisko siebie, ani też do rzeczy nikczemnych się nie zniżaj”.
Modlitwa przed krzyżem.
Bądź pozdrowiony, o Krzyżu Święty, chwalebne Znamię naszego Odkupienia, drzewo życia, na którym Zbawiciel świata śmiercią Swą przemógł śmierć rodzaju ludzkiego! W tym Świętym Krzyżu spoczywa Chwała nasza, radość, nadzieja i ucieczka. Tym pełnym Chwały znamieniem znaczę czoło moje, abym się nigdy Krzyża Chrystusowego nie wstydził; usta moje, aby Śmierć Twoją, o Jezu, wiecznie chwaliły; pierś moją, aby w niej nigdy nie wygasła pamięć Twych Cierpień i Twej Śmierci. Spraw, o Boski Zbawicielu, żebym w ten Znak uzbrojony, nie doznał żadnej krzywdy ani od widzialnych ani niewidzialnych wrogów, ale siłą Twego Krzyża szczęśliwie wszystkie pokusy przezwyciężał. A gdy się kiedy ten Znak na Niebie ukaże, spraw, o Jezu, ażeby Krzyż Twój nie był dla mnie postrachem, ale pociechą. Amen.
Litania o Krzyżu Świętym.
Kancyonał katolicki i razem książka modlitewna 1868
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco Jedyny Boże,
O Krzyżu Święty, Przyczyń Łask sprawiedliwym, a grzesznym spraw odpuszczenie.
Krzyżu, wynalazku prawdziwej mądrości,
Krzyżu, skarbie nieprzebranych Zasług Chrystusowych,
Krzyżu, dzieło zbawienne Ducha Świętego,
Krzyżu, nadziejo i zbawienie nasze,
Krzyżu, niewiernym pogorszenie,
Krzyżu, poganom pośmiewisko,
Krzyżu, Znaku Chrześcijan,
Krzyżu, podziwienie duchom niebieskim,
Krzyżu, rozpaczających drogo,
Krzyżu, pogromie szatanów,
Krzyżu, jedyna nadziejo grzesznych,
Krzyżu, drzewo życia,
Krzyżu, drzewo ozdobne,
Krzyżu, podstawo Kościoła Świętego,
Krzyżu, obrazie doskonałości chrześcijańskiej,
Krzyżu, zapłato Apostołów,
Krzyżu, męstwo Męczenników,
Krzyżu, chwało Wyznawców,
Krzyżu, nagrodo Panien,
Krzyżu, zaprzenie zakonników,
Krzyżu, pocieszenie wdów i sierót,
Krzyżu, lekarzu chorych,
Krzyżu, ucieczko nędznych i opuszczonych,
Krzyżu, znaku wybranych,
Krzyżu, euforii kapłanów,
Krzyżu, znaku i początku cudów,
Krzyżu, Monarcho kuli ziemskiej,
Jezu Chryste Ukrzyżowany, bądź nam miłościw, Przepuść nam, Panie!
Od wszego złego, Wybaw nas, Panie!
Od grzechu każdego,
Od potępienia wiekuistego,
Od powietrza, głodu, ognia i wojny,
Przez Krzyż Twój Święty,
Przez dźwiganie Krzyża Świętego,
Przez Śmierć na Krzyżu podjętą,
Przez złożenie Ciała Twego z Krzyża,
Przez Znalezienie Krzyża Twego,
Przez Podwyższenie Krzyża Twego,
Przez Tajemnice Krzyża Twego,
Przez pokazanie przed Sądem Krzyża Twego,
Przez Chwałę Krzyża Twego,
Przez wsławienie Krzyża Twego Świętego,
W Dzień Sądu Twego,
My grzeszni, Ciebie Boga prosimy, Wysłuchaj nas Panie!
Abyś nas do pokuty prawdziwej przyprowadzić raczył,
Abyś Kościół Twój Święty rządzić i zachować raczył,
Abyś nam grzechy odpuścić raczył,
Abyś Gniew Twój i wszelkie plagi nad nami wiszące przez większość Miłosierdzia i Zasługi Twoje folgować raczył,
Abyś nas nie zbierał z tego świata bez Spowiedzi Świętej,
Abyśmy Anielskim Chlebem posileni w Bogu zasnęli,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
℣. Panie! wysłuchaj modlitwy nasze.
℟. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Módlmy się: Wszechmogący Wieczny Boże nasz, Któryś poświęcił drzewo krzyża, daj nam, prosimy Cię pokornie, abyśmy, którzy teraz cześć wyrządzamy Krzyżowi Twemu, zbawiennej Jego Chwały skutków uczestnikami stać się zasłużyli. Który żyjesz i królujesz Bóg Jeden na wieki wieków.
℟. Amen.
Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Krzyża Świętego poprzez inne modlitwy: Nabożeństwo ku czci Krzyża Świętego.
