Św. Maksymilian Maria Kolbe: Niepokalana. Oto nasz ideał. Myśli na każdy dzień roku

#maryja #matka #św. Maksymilian #świętość

Postaci świętych odkrywamy na różne sposoby: przez zdumiewające cuda, geniusz teologiczny, heroiczną walkę w obronie wiary etc. Świętego Maksymiliana poznajemy zaś za sprawą jego unikalnej więzi z Maryją. Jednym z celów przyświecających autorowi niniejszego opracowania było rzucenie snopu światła na tę relację.

Tekst dotyka zagadnień takich jak: modlitwa, cierpienie, posłuszeństwo, misyjność czy życie zakonne, a dla wszystkich z nich punktem odniesienia jest właśnie Matka Pana. Wypowiedzi Świętego Gwardiana podzielono tematycznie w sekwencjach miesięcznych. Nie tylko zatem poznamy (albo przypomnimy sobie) lejtmotywy nauczania o. Kolbego, ale przede wszystkim w naturalny sposób zatrzymamy się przy nich dłużej. To główna zaleta tej publikacji zarówno dla przyjaciół świętego, jak i jego dalszych znajomych.

Ojciec Kolbe powtarzał: „Niepokalana. Oto nasz ideał!”. Jako esencja obszernych konferencji świętego, ten tekst jest tego najlepszym wyrazem. Jawi się on także jako swoisty hołd dla Królowej nieba i ziemi. Warto jednak pamiętać, iż Maryja nie zatrzymuje na sobie przejawów katolickiej czci. Za każdym razem bowiem, kiedy my wołamy: „Maryjo!”, Ona wypowiada święte imię „Jezus!” (por. Łk 1). Podobnie, za każdym razem, kiedy ustawiamy w kadrze obiektywu św. Maksymiliana, de facto w jego miejsce pojawia się Niepokalana. Zatem o ile rzeczywiście chcemy poznać franciszkanina, to – jak zaznaczono powyżej – tylko i wyłącznie przez pryzmat jego nadprzyrodzonej miłości względem Bogarodzicy.

Grudzień – Niepokalane Poczęcie

1 grudnia

Niepokalana jest stworzeniem Bożym, własnością Bożą, podobieństwem Bożym, obrazem Bożym, dzieckiem Bożym, i to najdoskonalszym z istot czysto ludzkich. Jest narzędziem Bożym. Z całą świadomością dobrowolnie pozwala się Panu Bogu prowadzić, zgadza się z Jego wolą, pragnie tylko, co On chce, i działa wedle Jego woli, i to jak najdoskonalej, bez żadnej usterki, bez żadnego odchylenia swojej woli od Jego woli.

P 1186 (Niepokalanów, po sierpniu 1940)

2 grudnia

Sama z siebie jest niczym, jak i inne stworzenia, ale przez dzieło Boga jest najdoskonalszą ze stworzeń. Najdoskonalsze podobieństwo Istoty Bożej w stworzeniu czysto ludzkim. Pochodzi więc od Ojca przez Syna i Ducha jako od Stworzyciela, który z niczego na podobieństwo swoje, na podobieństwo samej Trójcy Przenajświętszej istoty skończone do bytu powołuje z miłości ku swym skończonym podobieństwom, które one wyobrażają.

P 1186 (Niepokalanów, po sierpniu 1940)

3 grudnia

Niepokalana, będąc poczęciem, i od Niego się różni, i upodabnia do innych ludzi. Jednak od pierwszej też chwili swego istnienia różni się Ona od innych istot ludzkich tym, iż ich poczęcie jest skalane grzechem pierworodnym, jako poczęcie dzieci pierwszych rodziców, którzy zgrzeszyli, a Jej poczęcie jest wyjęte spod tego ogólnego prawa, jest niepokalane.

P 1185 (Niepokalanów, 5–20 VIII 1940)

4 grudnia

Kim jesteś, o Niepokalane Poczęcie? Nie Bogiem, bo Ten zaczęcia nie ma, ani aniołem stworzonym bezpośrednio z niczego; nie Adamem ulepionym z mułu ziemi, nie Ewą wziętą z Adama, ani też wcielonym Słowem, które od wieków już istniało i raczej poczęte, niż poczęciem jest. Dzieci Ewy przed poczęciem nie istniały, więc bardziej poczęciem nazywać się mogą, ale i od nich wszystkich Ty się różnisz, bo są to poczęcia pokalane grzechem pierworodnym, a Tyś jedna jedyna Poczęcie Niepokalane.

P 1184 (Niepokalanów, 17 II 1941, w dzień aresztowania)

5 grudnia

Pan Bóg mógł swą Matkę zachować od skazy, choćby grzechu pierworodnego. Bez wątpienia uczynić to chciał, bo czyż mógłby nie chcieć uczynić tego Tej, która godną Matką nieskończenie czystego i świętego Boga być miała?… Tak, bez wątpienia to uczynił!

P 995 (Grodno, przed 1925)

6 grudnia

Przewidział Bóg od wieków Stworzenie – Niepokalaną, które choćby w małej rzeczy Mu się nie sprzeniewierzy, nie utraci żadnej łaski, nie przywłaszczy sobie nic z tego, co od Niego otrzyma.

P 1136 (Niepokalanów, przed styczniem 1938)

7 grudnia

Niepokalana jest najczystsza pod każdym względem i całkowicie niepokalana, najczystsza, zawsze czysta, iż grzech nigdy w Niej nie panował, iż Ona więcej niż święta, więcej niż niewinna, pod każdym względem święta, czysta bez zmazy, świętsza niż święci, czystsza niż niebieskie duchy, sama święta, sama niewinna, sama niepokalana, sama ze wszech miar niepokalana i sama ze wszech miar błogosławiona.

P 995 (Grodno, przed 1925)

8 grudnia

Jak się mamy przygotowywać do tej uroczystości Niepokalanej, która jest w szczególniejszy sposób naszą? Jak tą uroczystość najlepiej przeżyć? Przede wszystkim obmyjmy dusze nasze w Sakramencie Pokuty, by z nich usunąć skazy i w ten sposób choć nieco upodobnić się do Niepokalanej.

P 1151 (Niepokalanów, przed grudniem 1938)

***

Wydawca: Rosa Mystica

Premiera: 1 listopada 2024

Liczba stron: 176

Oprawa sztywna, wstążka

Publikacja objęta patronatem portalu PCH24

Pełnić wolę Niepokalanej. Duchowość maryjna w życiu i posłudze św. Maksymiliana Marii Kolbego

#duchowość #maryja #Niepokalana #św. Maksymilian #święty

(Oprac. PCh24.pl)

„Niektórzy zarzucają nam czasem, iż Niepokalanów nie idzie w duchu św. o. Franciszka, gdyż «za dużo» tu nabożeństwa do Matki Bożej. Tymczasem, gdy zaglądniemy do historii zakonu, widzimy, jak św. o. Franciszek Matkę Bożą kochał i gorąco do Jej czci zachęcał braci”11. Następnie Kolbe cytował Biedaczynę: „Rozkazuję tedy wszystkim braciom moim, którzy są teraz i będą w przyszłości, wielbić Ją – Matkę Bożą świętą, którą stale błagamy, by była naszą rzeczniczką – zawsze i czcić na drogach wszystkich, wszystkimi sposoby, jak mogą, i być dla Niej z najwyższą czcią i poddaniem. Pragnę też, by byli zawsze Jej sługami wiernymi. […] Bracia […] mają być biednymi i żyć w imię Królowej Niebieskiej”.

Wrogom Maksymilian zwykł odpowiadać spokojnie i merytorycznie. W jednej z konferencji ascetycznych ogłosił:

„Wszystko się koncentruje w miłości Bożej. A teraz, kto bardziej miłował Pana Jezusa ubogiego, ukrzyżowanego, w żłobku, jeżeli nie Matka Najświętsza? Nikt z ludzi ani z aniołów nie kochał i nie kocha tak gorąco Pana Jezusa jak Matka Boża. My się nie ograniczamy w miłości. My chcemy kochać Pana Jezusa Jej Sercem, a raczej by Ona sama naszym sercem kochała Pana Jezusa”.

W związku z powyższym można zaryzykować następujące twierdzenie: jeśli kult Matki Najświętszej potraktować jako piękną gałąź teologii katolickiej, to w przypadku duchowości franciszkańskiej możemy mówić o jej pniu. Biedaczyna z Asyżu nie był, co prawda, teologiem ani myślicielem, ale był człowiekiem w pełni Bożym, obdarzonym rzadkimi darami mistycznymi. Głębokie intuicje świętego stygmatyka (wyrażone w jego natchnionej działalności) pogłębili, uzasadnili i usystematyzowali jego duchowi następcy.

Jedną z zasadniczych inspiracji, jaką kierował się w swej duchowości Giovanni Francesco di Pietro di Bernardone, było Niepokalane Poczęcie. Ojciec mgr lic. Piotr Bielanin OFMConv stwierdza w artykule Maryja Niepokalana w myśli teologicznej franciszkanów, iż „znakiem mariologicznej myśli franciszkańskiej i najbardziej znaczącym nabożeństwem był i jest kult Niepokalanego Poczęcia”. Jest to wyraźne potwierdzenie koncepcji Kolbego. Immaculata Conceptio Beata Virginis Maria – teologiczne twierdzenie o unikalnej kondycji Matki Bożej – nazywane jest w konsekwencji „tezą franciszkańską”.

Warto jednocześnie dodać, iż choć spekulacje co do bezgrzeszności Maryi podejmowano już w starożytności (św. Ireneusz, św. Augustyn, Pelagiusz), to teza o Niepokalanym Poczęciu nabrała adekwatnego kształtu dopiero w późnym średniowieczu, zyskując przy tym nowych zwolenników. I choć dokonało się to jeszcze przed czasem św. Franciszka, to właśnie on i jego zakon przyczynili się wybitnie do kanonizacji tej prawdy.

By pomóc nam lepiej zrozumieć wkład pierwszego w dziejach Kościoła stygmatyka w powstanie tezy immakulistycznej, o. Bielanin cofa nas do jego czasów:

„Oczywiście sam Święty z Asyżu nie stworzył tekstów odnoszących się wprost do Niepokalanego Poczęcia Maryi, co wydaje się zrozumiałe, biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia dotyczące jego osoby, a także bardzo szczupły materiał pisarski, który po sobie zostawił. Mimo wszystko te nieliczne teksty, które posiadamy, zawierają w sobie olbrzymią głębię teologiczną. W «Pozdrowieniu Błogosławionej Dziewicy Maryi» ukazuje Maryję jako wyobrażenie, jako model Kościoła. Franciszek kontempluje Maryję w Jej relacji do Trójcy Świętej, Maryję, która przez Nią zostaje wybrana i uświęcona. W odmawianej codziennie antyfonie maryjnej zawartej w «Oficjum o Męce Pańskiej» Święty, opisując wyjątkowość relacji Boga do Maryi, obdarza Ją różnymi tytułami zaczerpniętymi z tradycji, z których jednak ten nazywający Maryję «Oblubienicą Ducha Świętego» trzeba uznać za jego oryginalny twór”.

***

Premiera: 15 października 2024

Liczba stron: 236

Oprawa sztywna, złote napisy, wstążka

Zasadniczą część publikacji stanowi treść pracy magisterskiej pt. Duchowość maryjna w życiu i posłudze św. Maksymiliana Marii Kolbego, napisanej na seminarium naukowym z Duchowości Kapłańskiej i Życia Konsekrowanego pod kierunkiem bpa prof. dra hab. Jacka Kicińskiego CMF przy współpracy ks. dra Arkadiusza Kruka na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu.

Publikacja objęta patronatem portalu PCH24