O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 13.
CZYTANIE DUCHOWNE.
Źródło: Miesiąc Aniołów czci Nieba i ziemi Królowej Najświętszej, Niepokalanej Dziewicy Maryi i Wszystkich Chórów Niebiańskiej napisał ks. Stanisław Ulanecki, Wyd. nowe uzupełnione Kraków 1898r.
ROZWAŻANIE. CHÓR MOCARSTW.
„Pan Zastępów, Mocarstw z nami!” (Ps. 45/44/, 8).
1. Chór Mocarstw trzyma pośrednie miejsce między wszystkimi Chórami; cztery jest wyższych, cztery niższych, a on środkowy, stanowi niby serce Wojska Anielskiego. Oznacza się ten Chór mocą, siłą, męstwem, świętością, wytrwaniem i dlatego nosi nazwę Mocarstw. Wszyscy Aniołowie Jego możni w sile, a ta moc i siła na tym się zasadza, iż wszyscy z niezłomną, nieprzepartą stałością, usiłują służyć Panu Bogu. Nigdy nie braknie im odwagi do spełnienia Natchnień Bożych, owszem, nie tylko sami dokładnie takowe wykonują, ale jeszcze dodają męstwa innym Chórom do ich spełniania. Moc i stałość tego Chóru jest odbiciem w Nim Bóstwa. Pana Boga, na wielu miejscach nazywa Pismo Święte „Bogiem Zastępów, Bogiem Mocarstw, bo nic Woli Bożej oprzeć się nie może, On jest Wszechmocnym!”
O Boże Zastępów! Boże Mocy! zawstydza mnie słabość i niestałość moja, jak często wiele Ci dobrego przyrzekam, jak mało wykonuję; przy każdej Spowiedzi poprawę obiecuję, a znowu w dawne nieprawości upadam. Umocnij mnie Mocą Swoją. O Aniołowie Chóru Mocarstw! wyproście mi Łaskę stałości, abym nie tylko to, co dobre postanawiał i przyrzekał, ale jeszcze stale wszelką wykonywał cnotę.
2. Wyraz Virtutes, jakiego Pismo Boże używa na oznaczenie Zastępów tego piątego Chóru Anielskiego, nie tylko wyraża moc i siłę, ale i jeszcze nade wszystko cnotę i świętość; bo też moc przestałaby być męstwem, gdyby nie była zarazem cnotą, świętością, byłaby ohydą, odstręczała, przerażałaby a nie budziła ufności, zamiłowania. Moc i siła obrana z świętości byłaby uporem, złością, zaciętością szatańską; byłby to potwór, wszystko wywrócić, pochłonąć, zniszczyć usiłujący. Męstwo tylko w dobrem, namaszczone słodyczą, miłosierdziem jest chwalebnym, uwielbienia podziwu godną doskonałością Anielską. Bierze w samym Panu Bogu swój początek i źródło, albowiem i Samego Pana Boga Pismo Święte nie tylko nazywa Panem Zastępów, czyli Możnym i Mocnym (Ps 23/22/, 8), ale jeszcze słodkim i prawym (Ps 24/23/, 8), a nade wszystko nazywa Go po Trzykroć Świętym!!!
O Panie i Boże! niechże będę niemowlęciem, dzieciną w czynieniu złego, abym go nie popełniał nigdy, a niech się stanę mężem i dzielnym w wykonywaniu dobra i cnoty. Niech serce moje nie zatwardza się w nieprawości, ale coraz więcej nabiera hartu i mocy do cnoty i świętości!
3. Moc i siła, czyli inaczej męstwo, będące znamieniem tego Chóru Anielskiego, powinno być nie tylko namaszczone świętością, ale jeszcze odznaczać się wytrwaniem, albowiem, wedle słów Św. Pawła Apostoła: „Nikt nie będzie ukoronowan, tylko ten, kto by się zasadnie, mężnie wprzód potykał”’ (2 Tym. 2, 5).
Do naśladowania tego Chóru, po trzykroć nas wzywa Dawid w Psalmie 80(79): „Boże Zastępów! (Mocarstw) okaż nam Oblicze Swoje i będziem zbawieni”. Nawrócenie przy Łasce Bożej, jest wstępem do męstwa. Trzeba mieć moc i męstwo, aby złe przełamać, skruszyć te łańcuchy złego, w których grzech nas trzyma; aby podeptać wszystkie opinie i względy świata, które nas na bezdroże bezprawia uniosły, ale potem trzeba mieć stałość w męstwie, świętość, poświęcenie, iżby Pan Bóg raczył łaskawie zwrócić na nas Oblicze Swoje, a nareszcie, potrzeba koniecznie wytrwania. Wytrwanie w nawróceniu, w świętości, oto jest dokonanie męstwa, ono nam przynosi koronę. Słusznie przeto męstwo zalicza się do cnót kardynalnych, zasadniczych, najważniejszych, bo ono daje zwycięstwo, ono wieńczy skronie zwycięzcy.
Czegóż się lękasz serce moje? Trzeba być mężnym, wspaniałym, w pełnieniu Służby Bożej: „albowiem Królestwo Boże gwałt cierpi i ci, którzy gwałt sobie zadają, porywają Niebo“ (Mat. XI). Idźmy śmiało naprzeciw trudnościom przez kolce i ciernie. Chwytajmy się pługa Pańskiego ochoczo, bez zwracania się w tył, bez cofania. Pan Bóg Swą Mocą i Łaską, Aniołowie swym przykładem i przyczyną umocnią nas, upaść nie dozwolą w najcięższej choćby utarczce. Pamiętajmy, iż kto wytrwa do końca, ten zbawion będzie, dla niego przygotowany na Niebiosach wśród Aniołów, wieniec nagrody.
PRZYKŁAD.
(Z Dziejów Apostolskich, rozdz. XII).
Kiedy Herod Agryppa ściąć kazał mieczem Św. Jakuba Apostoła i widział, iż się to podobało żydom, pojmał też i Św. Piotra Apostoła, wtrącił do ciemnicy, oddał pod poczwórną straż żołnierzy, zamyślając wydać go ludowi i zabić po świętach Paschy. Kiedy Piotr siedzi w więzieniu, wierni nieustannie wznoszą do Pana Boga modły za jego wybawienie. Gorące ich prośby zostały wysłuchane. Tejże samej nocy, kiedy Herod miał wydać Piotra żydom, a on spał skuty dwoma łańcuchami, między dwoma żołnierzami i stróże przede drzwiami strzegli więzienia: oto staje przed nim Anioł Pański, wielka jasność oświeciła więzienie; dotyka się Anioł boku Piotra, rozbudza go i mówi: „Wstań rychło”. Łańcuchy spadły z rąk Piotra i Anioł drugi raz mówi do niego: „Obuj się, weź swe odzienie, opasz się, pójdź za mną”. A wychodząc, szedł za nim i nie wiedział czy to prawda co się działo od Anioła, sądził raczej, iż to senne widzenie. A gdy ominęli straż pierwszą i drugą, gdy przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do miasta i ta się sama otworzyła, i kiedy przeszedłszy ulicę jedną, Anioł zniknął, wtenczas Piotr ochłonąwszy, z zdumieniem rzekł: „Teraz wiem prawdziwie, iż Pan posłał Anioła Swego, aby mnie wyrwał z ręki Heroda i z wszystkiego oczekiwania ludu żydowskiego i przyszedł zaraz do braci zgromadzonych i modlących się w domu matki Marka, którzy ujrzawszy Piotra, mniemali, iż to Anioł jego, ale Piotr opowiedział, jak go Anioł szczęśliwie wyprowadził.
W Rzymie na górze Esquilino, wznosi się kościół pod nazwą Św. Piotra w Okowach, w którym do dziś zachowują się łańcuchy tego Apostoła. Pamiątkę zaś wyprowadzenia Św. Piotra z więzienia przez Anioła, obchodzą wierni pod dniem 1-go sierpnia.
Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, któryś wybawił Piotra Apostoła z więzienia, (Dzieje Ap. XII), wybaw nas swą przyczyną z więzów grzechów i nieprawości.
V. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.
R. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.
Modlitwa kościelna.
V. Módlmy się. Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzi rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego.
R. Amen.
Litania do Anioła Stróża
Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.
Święty Aniele, Stróżu mój;
Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;
Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;
Święty Aniele, mój najwierniejszy Oblubieńcze;
Święty Aniele, mój Nauczycielu;
Święty Aniele, mój Przewodniku;
Święty Aniele, Świadku wszystkich mych uczynków;
Święty Aniele mój Wspomożycielu we wszystkich trudnościach;
Święty Aniele, mój Orędowniku u Boga;
Święty Aniele, mój Obrońco;
Święty Aniele, miłujący czystość;
Święty Aniele, miłujący niewinność;
Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;
Święty Aniele, Przewodniku mojej duszy;
Święty Aniele, Wzorze czystości;
Święty Aniele, Wzorze posłuszeństwa;
Święty Aniele, mój Doradco w chwilach wątpliwości;
Święty Aniele, mój Stróżu w żywocie doczesnym;
Święty Aniele, moja Tarczo w godzinie śmierci;
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
V. Módlmy się: Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych Stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 14
- Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 14
Poznaj także żywot Św. Kaliksta I, Papieża i Męczennika napisanego przez:
- O. Prokopa Kapucyna.
- X. Juliana A. Łukaszkiewicza.
© salveregina.pl 2024
