A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!» (Rdz 28,16-17)
(stan, miejsce, lokalizacja, miejsce święte)
וַיִּיקַ֣ץ יַעֲקֹב֘ מִשְּׁנָתוֹ֒ וַיֹּ֕אמֶר אָכֵן֙ יֵ֣שׁ יְהוָ֔ה בַּמָּק֖וֹם הַזֶּ֑ה וְאָנֹכִ֖י לֹ֥א יָדָֽעְתִּי׃ וַיִּירָא֙ וַיֹּאמַ֔ר מַה־נּוֹרָ֖א הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֑ה אֵ֣ין זֶ֗ה כִּ֚י אִם־בֵּ֣ית אֱלֹהִ֔ים וְזֶ֖ה שַׁ֥עַר הַשָּׁמ
Cumque evigilasset Iacob de somno ait vere Dominus est in loco isto et ego nesciebam. Pavensque quam terribilis inquit est locus iste non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli.
καὶ ἐξηγέρθη Ιακωβ ἀπὸ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν ὅτι Ἔστιν κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστιν τοῦτο ἀλλʼ ἢ οἶκος θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ.
Dobrze jest posiadać świadomość Bożej obecności w świecie – na każdym miejscu (māqôm), które jest przecież Jego stworzeniem, ale też w swoim życiu. Patriarcha Jakub dotarł do miejsca (māqôm), które nie przez przypadek wybrał na nocleg, podczas którego miał sen o drabinie sięgającej nieba. Drabina może symbolizować łączność pomiędzy ziemią i niebem, z którego odezwał się głos samego Boga, zapewniający Jakuba o opiece Bożej w realizacji obietnicy. Z kolei pełne trwogi wołanie patriarchy: akhen yēš adonaj bamāqôm hazzeh (prawdziwie Pan jest na tym miejscu…) jest oddaniem prawdy o jakże częstej nieświadomości człowieka, albo też celowym oddalaniu myśli o tym, iż Bóg jest…, iż Pańska jest ziemia, a człowiek jest wędrowcem. I dobrze jest, gdy zda sobie sprawę, iż przebywa w obecności Świętego, który pragnie, aby i on się uświęcił.
Hebrajskie Greckie słowo
.webp)
.webp)
