I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. (Ne 8,3)
וַיִּקְרָא־בוֹ֩ לִפְנֵ֨י הָרְח֜וֹב אֲשֶׁ֣ר ׀ לִפְנֵ֣י שַֽׁעַר־הַמַּ֗יִם מִן־הָאוֹר֙ עַד־מַחֲצִ֣ית הַיּ֔וֹם נֶ֛גֶד הָאֲנָשִׁ֥ים וְהַנָּשִׁ֖ים וְהַמְּבִינִ֑ים וְאָזְנֵ֥י כָל־הָעָ֖ם אֶל־סֵ֥פֶר הַתּוֹרָֽה׃
et legit in eo aperte in platea quae erat ante portam Aquarum de mane usque ad mediam diem in conspectu virorum et mulierum et sapientium et aures omnis populi erant erectae ad librum
Księga (סֵפֶר – sēfer), rzeczownik ten pochodzi od rdzenia sfr, który jako czasownik (safar) znaczy liczyć, mierzyć, ale już jego imiesłów sōfēr znaczy pisarz, sekretarz, uczony w piśmie. Rzeczownik sōfēr oznacza list, pismo, dokument, księgę, zwój. Termin ten tłumaczony jest zwykle przez LXX greckim rzeczownikiem βιβλίον (biblion). Księga jako spisane prawo, nabrała szczególnego znaczenia po niewoli babilońskiej, kiedy Izrael odbudowywał swoją tożsamość.
Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Nehemiasza (8,1-10) przywołuje właśnie ten najważniejszy moment z historii Izraela, kiedy Tora staje w centrum jego życia i dosłownie pomaga mu podnieść się z ruin. Wspólne czytanie Księgi Pisma, stanowi o duchowej odnowie Izraela, który wskutek najazdu babilońskiego utracił ziemię, wolność, świątynię a święte miasto Jerozolima zostało zburzone. Izrael, żeby się podnieść z upadku nie ma wiele, ale posiada jedno, „Księgę Prawa” (sēfer hattôrâ) i Izrael powstaje z upadku zasłuchany w Słowa tego Pisma.
W dzisiejszej Ewangelii (Łk 1,1-4; 4,14-21) widzimy Pana Jezusa, który czyta tę Księgę i odnosi jej treść do swojego życia, do tego czym jest Jego „dzisiaj”. Podobnie w naszym codziennym „dzisiaj” czytanie tej Księgi może nie tylko pomóc nam odczytać lepiej rzeczywistość, ale zdolne jest odbudowywać nasze życie z ruin.
