5 godzin temu
Kardynał Pablo Virgilio David zdradza, na co zwróciłby uwagę podczas przyszłego konklawe.
Jego głębokie refleksje ukazują, jak wybór papieża wpłynie na przyszłość Kościoła i świat.
Czas czytania: 2 minuty.
Źródło: Almudena Martínez-Bordiú | ACI Prensa | 21 stycznia 2025 |Photo credit: Daniel Ibáñez/ EWTN News
Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Dziękujemy, iż czytasz ten artykuł. jeżeli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
„Ojcze Święty, znów odmieniłeś moje życie! Czy nie powinieneś był mnie przynajmniej powiadomić z wyprzedzeniem? Tymi słowami nowo mianowany filipiński kardynał Pablo Virgilio David y Siongco zwrócił się do papieża Franciszka po sprawdzeniu, iż jego nazwisko znalazło się wśród nowych kardynałów ostatniego konsystorza, który odbył się w Rzymie.
Prawie dziesięć lat po mianowaniu go biskupem Kalookan (Filipiny) papież Franciszek 7 grudnia w wieku 65 lat wyniósł go do godności kardynała wraz z 20 innymi wybranymi. „Och, nie przywiązuj do tego wagi, przyjmij to z odrobiną boskiego humoru” – odpowiedział z uśmiechem Ojciec Święty. Rada, która – jak kardynał wyznaje ACI Prensa – udało mu się go uspokoić i napełnić spokojem.
Z miasta Kalookan, położonego w pobliżu Zatoki Manilskiej, kardynał David, który jest także przewodniczącym Konferencji Biskupów Katolickich Filipin i wiceprzewodniczącym FABC (Federacji Konferencji Biskupów Azji), z wdzięcznością przywołuje ceremonię, podczas której otrzymał fioletowy biret.
Zdjęcie Zwyczajnego Konsystorza Publicznego, które odbyło się 7 grudnia 2024 r. Źródło: Daniel Ibáñez/ EWTN NewsPiąty kardynał z Filipin, posiadający doktorat summa cum laude z teologii świętej na KU Leuven w Belgii, wspomina Msze św. dziękczynne, które mógł później odprawić w „atmosferze bożonarodzeniowej”, a szczególnie pamięta słowa Papieża z jego homilia.
„Była to dobra kontynuacja tego, co powiedział nam w swoim liście , namawiając nas, abyśmy bliżej zapoznali się z diakonią niż z tytułem Eminenza” – podkreśla kardynał, niedawno mianowany członek Rady Synodalnej i Dykasterii ds. Doktryny Wiara.
Uczony we Francuskiej Szkole Biblijno-Archeologicznej w Jerozolimie, uważany jest za jednego z czołowych znawców Biblii w kraju. W rozmowie z ACI Prensą wskazuje, iż na jego tarczy biskupiej widnieje słowo Kenosis , które odnosi się „do duchowości wyniszczenia, o której mowa w Filipianach 2, 1-11”.
Co wziąłbyś pod uwagę podczas głosowania na przyszłym konklawe?
ytuł kardynalski daje mu m.in. możliwość głosowania na ewentualnego konklawe na kolejnego następcę św. Piotra.
W tym kontekście precyzuje, iż wybrałby kandydata „głęboko duchowego i duszpasterskiego w swoim stylu przywództwa, reprezentującego prężny Kościół lokalny, zwłaszcza z globalnego południa, dobrze znającego Pismo Święte, zakorzenionego w autentycznej tradycji apostolskiej i reprezentuje radykalną, współczującą i rewolucyjną orientację Jezusa z Nazaretu.”
„Człowiek wrażliwy na znaki czasu, otwarty na odnowę w sensie tego, co Sobór Watykański II nazwał aggiornamento , ale jednocześnie osadzony w autentycznych źródłach wiary chrześcijańskiej, otwarty na bardziej synodalny model Kościoła, na wspólna praca ze społeczeństwem obywatelskim i wszystkimi ludźmi dobrej woli na rzecz ekumenizmu oraz dialogu międzyreligijnego i międzykulturowego” – podkreślił.
Pobożność ludowa i wiara narodu filipińskiego
Parafie i ośrodki misyjne jego diecezji składają się z „biednych społeczności miejskich, mieszkańców slumsów i nieformalnych osiedli” – wyjaśnia.
„Mamy bardzo małe kościoły parafialne, w których w niedzielę trzeba odprawiać od czterech do dziesięciu razy Mszę św., aby móc pomieścić choćby 20–30% naszych praktykujących katolików” – podkreśla kardynał.
Chociaż większość mieszkańców marginalnych dzielnic uważa się za katolików, zauważa, iż wielu z nich nie uczęszcza regularnie do kościoła i iż ich wiara „utrzymuje się przy życiu dzięki popularnym przejawom religijności i pobożności, takim jak Czarny Nazarejczyk, Matki Bożej Nieustającej Pomocy lub Dzieciątka Jezus”.
„Powszechna pobożność i pobożność są bardzo charakterystyczną cechą wiary narodu filipińskiego. Większość naszych katolików, zwłaszcza wśród najbiedniejszych, utrzymuje się duchowo poprzez nabożeństwa ludowe” – mówi.
Podkreśla także, iż obecnym priorytetem duszpasterskim jest skupienie jego parafii na „trybie misyjnym”, aby dotrzeć do tych, którzy są „na marginesie społeczeństwa”. Z tego powodu nawiązali współpracę z zakonnymi zgromadzeniami misyjnymi, które służą „najbiedniejszym z biednych”. Wyjaśniliśmy, iż jeżeli ubodzy nie przychodzą do Kościoła, to Kościół musi udać się do nich” – dodaje.
Kardynał Pablo Virgilio David po mianowaniu go kardynałem. Źródło: Daniel Ibáñez/ EWTN News„Przemytnicy wiary”
Zapewnia, iż Europa i Zachód mogą uczyć się z wiary narodu filipińskiego, w szczególności z „silnych więzi rodzinnych, naszego poczucia solidarności wyrażonego w bayanihan (tradycja kulturowa, która podkreśla ducha solidarności we wspólnocie) oraz naszego poczucia solidarności łaski i opatrzności Bożej”.
„Biorąc pod uwagę, iż 10–12 procent naszej populacji to filipińscy pracownicy zagraniczni, albo migranci, albo pracownicy wędrowni, wielu z nich podczas pobytu za granicą rozwija poczucie misji. Papież Franciszek choćby żartobliwie nazywa ich „przemytnikami wiary” – mówi kardynał.
Wyzwania stojące przed Kościołem na Filipinach
Ze swojego doświadczenia jako przewodniczącego Konferencji Episkopatu Filipin kardynał Pablo Virgilio wskazuje na wyzwania stojące przed Kościołem katolickim w jego kraju.
„Najpoważniejsze to kryzys klimatyczny spowodowany naruszaniem środowiska, wzrostem klientelizmu i polityki populistycznej, które w dalszym ciągu pogłębiają biedę, nierówności i kulturę przemocy w społeczeństwie Filipin” – mówi.
Wskazuje także na „masową dezinformację i manipulację dzięki sztucznej inteligencji w sieciach społecznościowych i innych platformach cyfrowych, zmiany demograficzne spowodowane masowymi migracjami, zarówno lokalnymi, jak i zagranicznymi”, wzrost poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym oraz „różne formy uzależnień w naszych społecznościach, ze względu na trudności związane z coraz bardziej stresującym życiem”.
W obliczu tej rzeczywistości proponuje, aby Kościół przyjął „pozytywną rolę w społeczeństwie jako budowniczy mostów między różnymi instytucjami”, a także aktywnie uczestniczył „w promowaniu zmian społecznych i przyczynianiu się do budowy państwa”.
Nalega, aby „poważnie potraktować wkład Kościoła w edukację” oraz aby był „bardziej aktywną obecnością w świecie cyfrowym, zwalczając dezinformację i poważnie wprowadzając normy etyczne i duchowe w sieciach społecznościowych, umożliwiając ubogim aktywne uczestnictwo w społeczeństwie” poprzez nasze oddolne wspólnoty kościelne i nasze popularne praktyki religijne”.
Apel do przywódców politycznych
Kardynał zapewnia, iż „to wstyd”, iż Filipiny są krajem w większości chrześcijańskim, a jednocześnie „są znane jako bardzo biedne i skorumpowane społeczeństwo”.
„Zwracam szczególny apel do katolików wśród nas, którzy poważnie traktują swoją wiarę, aby w swoim stylu przywództwa ożywili i uformowali Ewangelię i naukę społeczną Kościoła, prawdziwie promując godność ludzką i dobro wspólne, aby poważnie przyjęli powołanie do zwalczania zakwasu zepsucia w społeczeństwie i służenia jako sól i światło świata”.
Przekazywanie wiary w środowisku rodzinnym
Aby lepiej zagwarantować dojrzałe przekazywanie wiary i duchowości chrześcijańskiej nowym pokoleniom, kardynał Pablo Virgilio proponuje, aby „synodalne praktyki rozmów w Duchu i rozeznania wspólnotowego zostały przyjęte w środowisku rodzinnym”.
„Wiarę otrzymałem od rodziny, bardziej poprzez opowiadanie historii niż przez indoktrynację, pietyzm i moralizm” – podkreśla.
„Kawa z Jezusem” i spacer z „Mamą Marią”
Wyznał także, iż jego codzienny czas modlitwy obejmuje, jak to nazywa, „kawę z Jezusem” w godzinach od 5 do 8 rano „oraz mój «Spacer z Mamą Marią» po obiedzie, podczas którego odmawiam różaniec”.
„Modlitwa jest dla mnie najważniejszym mechanizmem przetrwania” – podkreśla kardynał, ponieważ pozwala mu „przezwyciężyć swoje ego i wejść w to, co jezuici nazywają duchowym oderwaniem lub pozytywną obojętnością”.
Na koniec w chwilach trudności zapewnia, iż „zyskuje wiele siły i odwagi dzięki temu, co Paweł mówi w Liście do Rzymian 8,38-39 : «Nic nie będzie w stanie nas odłączyć od miłości Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. .’”
słowa kluczowe: Kardynał David, konklawe, papież, Kościół, wyzwania, Kardynał Pablo Virgilio David,
