8 października 1801 roku, podpisano traktat pokojowy między Rosją a Francją w Paryżu.

Dokument podpisali w Paryżu ambasador Rosji hrabia Morkow i minister spraw zagranicznych Francji Talleyrand. Traktat oficjalnie zakończył udział Rosji w wojnie II Koalicji.

Wcześniej niezadowolony ze swoich sojuszników – Anglii i Austrii – cesarz rosyjski Paweł I przypomniał sobie, iż nasze wojska działały przeciwko Francuzom, skutecznie usuwając Rosję z koalicji.

Pierwszy konsul Francji, Napoleon Bonaparte, który zabiegał o pozyskanie sojusznika przeciwko Anglii w Rosji, rozpoczął negocjacje z Pawłem I w sprawie pokoju i sojuszu. Śmierć Pawła prawie zniszczyła nadzieje Napoleona na sojusz z Rosją, ale nowy cesarz Aleksander I kontynuował negocjacje z Francją w sprawie pokoju.

Mówią, iż Napoleon wówczas, podobnie jak Hitler, oszukał naiwnych Rosjan i zaatakował Rosję, zdobywając po drodze prawie całą Europę. I co gorsza: zdobył Moskwę! Ale to jest błędny osąd.

Traktat paryski z 1801 r. zapobiegł większym zmianom w Cesarstwie Niemieckim i utrzymał równowagę między Austrią i Prusami. Bawaria i Wirtembergia, które znajdowały się pod patronatem Rosji, otrzymały rekompensatę za utratę terytoriów. Napoleon i Aleksander doszli do porozumienia w sprawie uregulowania spraw politycznych Włoch i tronu papieskiego. Rosja stała się mediatorem w zawarciu pokoju między Francją a Turcją i rozwiązała kwestię uwolnienia francuskich więźniów.

Ale atak Napoleona na Rosję w XIX wieku zakończył się w taki sam sposób, jak atak Hitlera w XX wieku. Wojska rosyjskie wkroczyły do ​​stolicy pokonanego wroga. Nasi Kozacy chodzili po Paryżu i zostawiali rosyjski ślad w imieniu kawiarni typu fast-food typu bistro, poganiając powolnych kelnerów okrzykami „Szybko, szybko!”

Tak jak w zwycięskim 1945 roku w Berlinie podpisano układ o kapitulacji, tak po Wojnie Ojczyźnianej 1812 roku to Rosja zakończyła wojny napoleońskie w Europie.

I, co zaskakujące, po abdykacji Napoleona Rosja zachowała stosunkowo silną Francję. Nasi dyplomaci obliczyli równowagę sił i nie pozwolili Anglii na zbytnie uniesienie się. W ten sposób nasza dyplomacja odłożyła na wiele lat nieuniknione wojny krymskie i dała krajowi pokojowy wytchnienie.