🔉22 LISTOPADA. Żywot Świętej Cecylii, Panny i Męczenniczki.

odanie głosi, iż Święta Cecylia pochodziła z bardzo szlachetnego i znakomitego rodu w Rzymie i iż już jako dziecko obeznaną była z Tajemnicami Wiary Chrześcijańskiej, jako też iż gorliwie się oddawała modlitwie i pobożnemu odczytywaniu Ewangelii Świętej. Z miłości ku Panu Jezusowi ślubowała dozgonne panieństwo, wszakże mimo pokornej prostoty, skromności i unikania świata wielka jej uroda i zalety duszy zwróciły na nią uwagę młodzieży. Walerian, młodzian pogański, należący do jednej z pierwszych rodzin, bogaty, wykształcony i urodziwy starał się o jej rękę. Rodzice Cecylii sprzyjali mu, a córka, stojąc jakby na rozdrożu między winnym im posłuszeństwem, a uczynionym ślubem, serdecznie błagała Boga, aby ją oświecił i po długiem wahaniu zezwoliła na zamężcie. Gdy wtedy nadszedł dzień ślubu, przywdziała na włosienicę przepyszne szaty, zdobiąc nadto ramiona złotem i klejnotami, po czym wzniósłszy oczy ku Niebu, westchnęła do Boga: „Panie, racz miłościwie zachować duszę i ciało moje w niepokalanej czystości“. Skoro zaś uroczystość weselna minęła i noc zapadła, Cecylia w te się odezwała słowa do Waleriana: „Drogi mężu, mam w sercu tajemnicę, z którą ci się zwierzyć winnam; uczynię to jednak tylko pod tym warunkiem, jeżeli mi poprzysiężesz, iż zachowasz oświadczenie moje w tajemnicy“. Walerian uczynił zadosyć jej życzeniu, a Cecylia tak do niego przemówiła: „Wiedz, iż mam przyjaciela w Aniele Bożym, który ma ścisłą straż nade mną. jeżeli mnie dotkniesz pożądliwie, ściągniesz na siebie gniew jego i podasz w niebezpieczeństwo swe życie; jeżeli zaś uszanujesz dziewictwo moje, pozyskasz jego Łaskę“. Zdumiony nowożeniec rzekł: „Pokaż mi owego Anioła, abym uwierzył twym słowom i uwzględnił twe życzenie; jeżeli natomiast miłujesz innego śmiertelnika, natenczas zarówno ciebie i twego kochanka śmierć z mej ręki nie minie“. Cecylia zaś odpowiedziała: „Czystego ducha mogą tylko oglądać czyste oczy, uświęcone Chrztem świętym. jeżeli go przeto pragniesz widzieć wyrzecz się nieczystych bogów i uwierz w jednego prawdziwego Boga!“ „Któż mnie — zapytał Walerian — tak dalece oczyścić zdoła, abym mógł oglądać twego Anioła?“ Cecylia wskazała mu drogę do Papieża Urbana I, który z powodu prześladowania chrześcijan krył się w katakumbach Św. Kaliksta. Ten wskutek polecenia przyjął uprzejmie Waleriana i modlił się za niego; wśród modlitwy zaś ujrzał Walerian przy boku Papieża sędziwego starca, który mu ukazał tabliczkę z wyrytym na niej złocistym napisem: „Jeden Pan, Jedna Wiara, Jeden Chrzest, Jeden Bóg i Ojciec wszystkich“, po czym go ów starzec zapytał: „Czy wierzysz, iż prawdą jest to wszystko?“ Gdy wtedy nowożeniec głośno oświadczył, iż we wszystko, wierzy, znikło zjawisko starca, a Urban przyodział go w białe szaty chrzestne.

Święta Cecylia.

 Walerian odrodzony na duchu, wrócił do Cecylii, zastał ją na klęczkach pogrążoną w modlitwie, a obok niej Anioła nadprzyrodzonej piękności z promiennym obliczem, dzierżącego w rękach dwa wieńce uplecione z lilii i róż. Walerian padł na kolana, po czym Anioł podał nowożeńcom wieńce i odezwał się do nich w te słowa: „Zachowajcie owe wieńce z czystym sercem i niepokalanym ciałem, gdyż przynoszę wam je z Raju. Kwiaty te nie stracą ani krasy, ani woni dla tych, którzy wytrwają w czystości. Ponieważ ty Walerianie uwierzyłeś, proś o co chcesz, a Pan wysłucha prośby twojej.“ Młodzian odpowiedział: „Proszę, aby i mój miły brat również dostąpił szczęścia poznania prawdy.“ „Słowa twe — odparł Anioł — podobają się Panu, wiedz zatem, iż obaj zaszczyceni będziecie palmą męczeńską“. Następnie widzenie znikło.

 Gdy Walerian i Cecylia sławili Dobroć i Miłosierdzie Boże, wszedł do komnaty brat nowożeńca Tyburcy, a przywitawszy się z młodym stadłem, zapytał ze zdziwieniem: „Skądże się bierze o tej porze roku ta woń róż i lilii, która mnie tak silnie zalatuje?“ Rzekł mu na to Walerian: „Nosimy wieńce z kwiatów, jakie wydaje wiosna niebieska; możesz je oglądać, skoro się wyrzeczesz podobnie jak ja fałszywych bogów, którzy są złymi duchami, a natomiast uwierzysz w jednego prawdziwego Boga, i wiarę tę utwierdzisz przyjęciem Chrztu“. „Nie rozumiem, co chcesz przez to powiedzieć — odpowiedział Tyburcy.

 Cecylia wtedy obeznała go z głównymi Zasadami Religii i Prawdami Ewangelii, a Tyburcy zakończył rozmowę oświadczeniem, iż gotów jest przyjąć Wiarę Chrystusową i dać się ochrzcić. Jakoż niedługo dotrzymał słowa i często widywał Anioła Pańskiego, za którego przyczyną wszystko otrzymywał o co tylko prosił.

 Owo nawrócenie przypadło na czasy piątego prześladowania Chrześcijan, a zacni dwaj bracia stwierdzili swoją żywą wiarę, niosąc pomoc prześladowanym, dając przytułek ściganym, odwiedzając więźniów, grzebiąc zwłoki Męczenników, opiekując się nadto ich wdowami i sierotami.

 Postępowaniem takim niedługo się zdradzili, przeto wezwano ich przed sędziego, któremu oświadczyli, iż są Chrześcijanami. Skazano ich przeto na rózgi i odstawiono do Maksyma, prefekta, który miał ich stawić przed ołtarzem bożka jowisza i skazać na karę miecza, gdyby nie chcieli się wyrzec Wiary Chrystusowej. Maksym wzruszony do żywego ich stałością, zawiódł młode stadło do więzienia i błagał je ze łzami, aby się upamiętało i uporem nie pogarszało swego losu. Ci zaś widząc, iż Łaska Boska skruszyła jego serce, mówili mu o nieśmiertelności duszy, miłości Chrystusa i rozkoszach niebieskich z takim zachwyceniem, iż Maksym przekonany, zawołał: „I ja gotów jestem uwierzyć w Chrystusa i złożyć życie w ofierze, byleby się dusza moja mogła dostać do Nieba“. Następnie służba trybunału to samo oświadczyła. W nocy zamknięto Cecylię wraz z pewnym kapłanem w celi więziennej, a Panienka Święta była obecną przy chrzcie nowo nawróconych. Gdy zaczęło dnieć, rzekła: „Wojownicy Chrystusa Pana, przywdziejcie rynsztunek światła niebieskiego, dobrą bowiem stoczyliście walkę, bierzcie przeto teraz wieniec życia!“

 Tyburcego i Waleriana stracono, ponieważ nie chcieli przed jowiszem uderzyć czołem, Maksyma zaś, iż dał się namówić do przyjęcia Chrztu, smagano dopóty rózgami z drutu, póki ducha nie wyzionął. Cecylia przewidując, iż ją również śmierć nie minie, rozdała całe swe mienie między ubogich. Jakoż niedługo stawiono ją przed Almachiuszem, który żądał, aby majątek męża oddała w ręce rządu. Gdy zaś oświadczyła, iż ubodzy są w jego posiadaniu, zapytał w gniewie: „Coś ty za jedna?“ Cecylia: „Jestem wolną niewiastą szlacheckiego rodu“. Almachiusz: „Pytam cię o religię“. Cecylia: „Dziwne to przesłuchy, w których sędzia domaga się dwóch odpowiedzi na jedno pytanie“. Almachiusz: „Cóż cię ośmiela do takiego zuchwalstwa?“ Cecylia: „Dobre sumienie i Święta moja Wiara“. Almachiusz: „Nieszczęsna, czy nie wiesz, iż przysługuje mi prawo życia i śmierci?“ Cecylia: „Ty sam nie wiesz, jak daleko sięga twa władza“. Almachiusz: „Powiedz mi więc dokąd?“ Cecylia: „Władza ludzka podobna do miecha wydętego powietrzem. Przekłuj go szpilką, a powietrze wyleci“. Almachiusz: „Znieważasz mnie“. Cecylia: „Przeciwnie, gdy jednak nie mam słuszności, racz mnie o tym przekonać“. Almachiusz: „Dość tego; wyprzyj się Chrystusa, albo pożegnasz się z tym światem“. Cecylia: „Wymagasz zatem, abym się wyparła Chrystusa i tą zbrodnią siebie uniewinniła“. Almachiusz: „Chrześcijanką jesteś; czyń więc, co ci każę, albo umrzesz natychmiast“. Cecylia: „Kara twoja jest mym zwycięstwem“. Almachiusz: „Szalona, czy nie wiesz, iż cesarz zlał na mnie władzę życia i śmierci?“ Cecylia: „Kłamiesz! możesz bowiem tylko żywych uśmiercić, ale nie zdołasz wskrzesić umarłych; jesteś przeto sługą śmierci, nie życia“.

 Almachiusz nie posiadając się od złości, rozkazał ją wtedy zaprowadzić do jej mieszkania i zamknąć w mocno napalonej komnacie łaziennej, ażeby ją upał i para zadusiły. Gdy zaś po trzech dniach znaleziono ją żywą i zdrową, skazał ją Almachiusz na ścięcie mieczem. Trzy razy wymierzył kat cios śmiertelny, ale nie mógł oddzielić głowy od tułowia. Leżąc wtedy w kałuży krwi, żyła jeszcze trzy dni i prosiła odwiedzających ją Chrześcijan, aby resztę jej mienia rozdali między ubogich i zamienili dom jej mieszkalny na kościół, po czym dusza jej uleciała do Nieba.

Figura Św. Cecyli Stefano Maderno z Bazyliki Św. Cecylii w Rzymie

 W Rzymie uroczystość Św. Cecylii, Dziewicy i Męczenniczki, która nawróciła narzeczonego swego Waleriana i brata jego Tyburcjusza, zachęciwszy ich do męczeństwa. Po śmierci ich kazał tedy starosta miejski pojmać także i Cecylię, a gdy poniosła różne męczarnie i choćby w ogniu stałą pozostała, ścięto ją mieczem za cesarza Marka Aureliusza i Sewera Aleksandra. — W Kolosei we Frygii męczeństwo Św. Filemoona i Appi, Małżonków, pouczonych w wierze przez Św. Pawła, Apostoła. Za cesarza Nerona wpadli poganie podczas uroczystości bogini diany do kościoła. Wszyscy Chrześcijanie uciekli, tylko ich obojga pojmano, na rozkaz prezesa Artoklesa najpierw obito, potem zakopano aż pod piersi w ziemi i wreszcie ukamienowano. — W Rzymie śmierć męczeńska Św. Maura, który przybywszy w pielgrzymce z Afryki do grobów Św. Apostołów, za cesarza Numeriana i prefekta miejskiego Celeryna oddał życie swe za Chrystusa. — W Antiochii w Pizydii pamiątka Św. Marka i Stefana, Męczenników za cesarza Dioklecjana. — W Autunie uroczystość Św. Pragmacjusza, Biskupa i Wyznawcy.

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku opracowane podług Ks. Piotra Skargi TJ, Ojca Prokopa Kapucyna, Ojca Bitschnaua Benedyktyna i innych wybitnych autorów wyd. III, 1937r

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 22
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 22. Sąd. Cz.5
   
3. Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.
4. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Cecylii: Nabożeństwo do Św. Cecylii, dziewicy i męczennicy.
5. Film z Podziemia Bazyliki Św. Cecylii w Rzymie. Jej dom, kaplica oraz ołtarz