W dniu 21 listopada, w Święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, jesteśmy zaproszeni do kontemplacji nad pełnym oddaniem Maryi Panu Bogu. To wydarzenie, kiedy Marya, jako dziecko, została ofiarowana w świątyni przez swoich rodziców, przypomina nam o znaczeniu zawierzenia swojego życia Bożej Woli. Zachęcamy do refleksji nad tym, jak wspólnie możemy naśladować Maryę w naszym codziennym życiu. Jak możemy, jako wspólnota wierzących, zaufać Bożej Woli i oddać się Jemu całkowicie? Czy nasze serca są gotowe na pełne oddanie się Bożym Planom i naśladowanie jej przykładu pokory i posłuszeństwa? Niech to rozważanie będzie dla nas inspiracją do głębszej relacji z Panem Bogiem i pełnego oddania się Jego Miłości.
Posłuchaj rozmyślania:
Rozmyślanie.
Marya ofiaruje się Panu Bogu
I. co do Duszy,
II. co do Ciała.
„Wstań, spiesz się przyjaciółko moja, gołębico moja, a przyjdź” — (Pieśń 2, 10).
I. — Według tradycji Rodzice Matki Najświętszej ofiarowali ją, jako dziecię jeszcze, na służbę i wychowanie w świątyni. Uroczystość dzisiejsza nawiązując do tego podania, mówi nam o tym akcie dobrowolnym, którym Marya nie tyle została ofiarowana przez Świętych Rodziców, ile raczej Sama Siebie złożyła na ofiarę całopalną Panu. Dlatego pozostanie Ona po wszystkie czasy wzorem całkowitego poświęcenia się Panu Bogu. Duszą i Ciałem chciała do Pana Boga należeć.
Przede wszystkim oddała Panu Bogu Swój rozum.
Przyjmowała nim bez zastrzeżeń, cokolwiek Pan Bóg objawiał. Jej umysł poddawał się bez trudności nauce wiary. Dlatego to Św. Elżbieta sławiła w Niej szczególnie wiarę: „Błogosławionaś Ty, która uwierzyłaś” (Łuk. 1, 45). Również ofiarowała Swoją Wolę przez żarliwą miłość ku Panu Bogu.
Gdybyśmy i my zdobyli się na takie oddanie Panu Bogu, zostalibyśmy również napełnieni Jego Łaską i Miłością. „Jeśli Pan Bóg nie użycza nam i nie podnosi nas do doskonałej miłości, tłumaczy Św. Teresa od Jezusa z Avilli, to cała wina leży po naszej stronie. Tak ciężko i z ociąganiem przychodzi nam zupełne oddanie się Panu Bogu, iż nigdy należycie nie jesteśmy przygotowani do przyjęcia tak wzniosłego dobra. Gdybyśmy jednak czynili co w naszej mocy, aby nie przywiązywać się do żadnej rzeczy ziemskiej, to uważam za pewne, iż to dobro dane by nam było w krótkim czasie. Ponieważ my nie wszystko zupełnie i na raz oddajemy, dlatego ten skarb doskonałej miłości nie zaraz otrzymujemy” (Życie. R. 11, 1).
II. — Marya ofiarowała się Panu Bogu także co do ciała na najdoskonalszą ofiarę całopalną przez dobrowolną czystość.
Wiedziała, iż Panu Bogu nie można oddawać połowicznie serca. Dlatego pierwsza ze wszystkich ślubowała Panu Bogu Dziewictwo, aby Mu mogła służyć niepodzielnym sercem, „aby być świętą ciałem i duchem” (I. Kor. 7, 34) Tak bardzo umiłowała tę cnotę, iż gdy Jej anioł przedstawił godność Matki Mesjasza, zawahała się, czy ją przyjąć, skoro ślubowała pozostać z miłości ku Panu Bogu Dziewicą. Zgodziła się dopiero wówczas, gdy Ją Anioł zapewnił, iż Jej całkowity dar z Siebie uczyniony Panu Bogu nie zostanie w niczym uszczuplony. Ta piękna cnota zdobiła nie tylko Jej Duszę, ale Jej myśli, uczucia, wyobraźnię. Promieniowała z całej Jej powierzchowności i sposobu zachowania się wobec ludzi. „W Jej Oczach, twierdzi słusznie Św. Ambroży, nie było nic swawolnego, w Jej Słowach nic lekkiego, w Jej zachowaniu nic nieprzyzwoitego, cała Jej Postać była wyrazem Jej Najczystszego Serca i zwierciadłem bogobojności”. Według przypuszczenia Św. Bonawentury samo wejrzenie na Tę Dziewicę najczystszą zapalało w sercach wszystkich patrzących na Nią gorącą miłość do tej anielskiej cnoty. Podobnie i w nas wszystko winno być wyrazem całkowitego oddania się Panu Bogu przez doskonałą czystość.
Cóż jest piękniejszego nad duszę niewinną w kwiecie młodości, która całą swoją istotę oddała z miłości Panu Bogu? „O, jak piękny jest, powiada Mędrzec, czysty rodzaj z jasnością, gdyż u Boga znany jest i u ludzi” (Ks. Mądr. 4, 2). Patrzmy więc na Najczystszą Pannę, „w Której jak w zwierciadle odbija się piękność czystości, na Niej poznamy łatwo, co mamy przestrzegać, a czego unikać” (Św. Ambroży).
Modlitwa.
Mój Boże, Ty jesteś moim początkiem i moim ostatecznym celem i końcem. Tyś mnie stworzył tak co do ciała jak i co do duszy. Jest więc całkiem słuszną rzeczą, abym moje ciało i moją duszę na Służbę Twoją zupełnie poświęcił. Za Przykładem Maryi poświęcam Ci na nowo mój rozum przez wiarę i posłuszeństwo, moją wolę przez najżarliwszą miłość, a ciało moje przez ślub czystości. Aby ta ofiara była Ci przyjemniejszą, wołam do Ciebie z Dawidem: „Niech serce moje i ciało moje, będzie niepokalane w Sprawiedliwościach Twoich, abym się nie zawstydził” (Ps. 80). Amen.
Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959
Zachęcamy do:
- podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 21
- Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 21. Sąd. Cz.4
- Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.
- Nauka katolicka na Święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny.
- uczczenia Świętej Tajemnicy dnia dzisiejszego, uroczystości Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny: Nabożeństwo ku czci Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny.
Poznaj także
- naukę na uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny napisanej przez O. Prokopa Kapucyna.
- żywot Św. Kolumbana, Opata napisanego przez X. Piotra Skargę T.J.
