Rozmyślania na wszystkie dni całego roku
z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.
PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO
O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.
TOM I.
KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ
DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.
Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.
Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.
Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.
Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.
Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.
W roztargnieniach mów:
Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.
„Rzekł mu Filip: Panie, okaż nam Ojca, a dosyć nam” — (Jan 14, 8).
PRZYGOTOWANIE. jeżeli wielką była łaska, jaką Pan Jezus okazał tym swoim uczniom, wynosząc ich do wzniosłego apostolskiego posłannictwa, to wielka była również ich gotowość, z jaką się go podjęli; przez całe życie pracowali dla Chwały Bożej i zbawienia bliźniego i swą pracę apostolską, przypieczętowali męczeństwem. Podziwiajmy tych pierwszych bohaterów, chorążych prawdy, i starajmy się ich naśladować w korzystaniu z Łask Bożych i w stosunku do bliźnich starajmy się również pracować po apostolsku, przyświecając im przynajmniej dobrym przykładem.
I. — Św. Filip był jednym z pierwszych, których Pan Jezus wezwał, by poszli za Nim. Zdaniem Św. Jana Chryzostoma, zanim jeszcze został Apostołem, z powodu swej pobożności cieszył się czcią powszechną. Nieustannie rozważał Pismo Święte i z żywym pragnieniem oczekiwał Mesjasza, Który miał odkupić Izraela. — Skoro został Apostołem, z wielką żarliwością głosił chwałę swego Mistrza. I tak m. in., chcąc okazać Panu Jezusowi swe przywiązanie, zaledwie poznał Zbawiciela, przywiódł doń Natanaela.
Aby poznać, jak serdecznie Pan Jezus z nim się obchodził, dość przytoczyć następujące zdarzenia: Pan Jezus, chcąc uczynić cud rozmnożenia chleba, jakby żartem zapytał Filipa, gdzieby można kupić chleb, a dla tylu ludzi. Innym razem, podczas owej wielkiej przemowy, jaką Pan Jezus wygłosił do Apostołów w Wigilię Swej Męki, gdy wspomniał o swym Ojcu, Św. Filip odważył się poprosić Pana Jezusa, by im Go okazał i zaznaczył, iż wszyscy tego pragną. Na to Pan Jezus mu odrzekł: Kto Mnie widzi, widzi i Ojca.
Po Zesłaniu Ducha Świętego, Św. Filip udał się opowiadać Ewangelię do Frygii, gdzie nawrócił wielką liczbę niewiernych i wreszcie dostąpił tego szczęścia, iż dla miłości Pana Jezusa został ubiczowany i ukrzyżowany; rozpiętego na krzyżu, obrzucono kamieniami.
II. — Nie mniejsza niż Św. Filipa była gorliwość Św. Jakuba Apostoła, którego Pismo Święte nazywa bratem Pana Jezusa. Za Przykładem też Zbawiciela, który począł czynić i uczyć, Św. Jakub przygotowywał się do spełniania urzędu apostolskiego przez ćwiczenie się w najpiękniejszych cnotach. — Jego życie, jak mówi Św. Hieronim, było nieustannym postem, nie używał mięsa i wina, zawsze chodził boso i prowadził życie tak surowe, iż według Św. Jana Chryzostoma, bardziej był podobny do szkieletu, niż do żyjącego człowieka. — Jego pobożność odpowiadała jego umartwieniom. Dość powiedzieć, iż zyskał sobie tak wielki szacunek, iż otrzymał przydomek „Sprawiedliwy”; ludzie na wyścigi starali się dotknąć kraju jego szaty. Poza tym tak pilnie modlił się w świątyni, iż na jego kolanach utworzyły się nagniotki, jak u wielbłąda.
Po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa, Św. Jakub został biskupem jerozolimskim, przypadło mu więc w udziale ciężkie zadanie nawracania żydów; bardzo wielu nawrócił i utworzył kwitnącą, organizację kościelną. To też rozgniewani uczeni i faryzeusze, najpierw obrzucili go kamieniami, a następnie strącili ze szczytu świątyni. Święty nie zaraz umarł, ale choć miał członki połamane, z trudem wzniósł ręce ku Niebu, modląc się za swych katów; powtarzał również słowa, jakie Pan Jezus na krzyżu wypowiedział: Panie, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.
Dostosuj swe życie do przykładu Św. Jakuba i dziękuj Panu Bogu za wszystkie szczególne Łaski, jakich mu użyczył. Zbadaj też swe sumienie, by poznać, czy posiadasz cnoty podobne do jego cnót. Pan Bóg nie chce, abyś zamiast budować bliźniego swym przykładem, gorszył go swym życiem oziębłym i zdrożnym.
Modlitwa.
„Boże, Który mnie rozweselasz doroczną uroczystością Apostołów Twoich, Filipa i Jakuba, proszę Cię, spraw, abym radując się owocami ich zasług, korzystał z przykładów, jakie nam dali“. Spraw to dla Miłości Pana Jezusa i za orędownictwem Najświętszej Maryi Panny. Amen.
Kontynuuj regularny co tygodniowy cykl rozmyślań na każdy dzień przeznaczony:
