🔉Żywot Św. Łukasza, Ewangelisty.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Św. Łukasz Ewangelista

Święty Łukasz Ewangelista — lekarz dusz i ciała, którego pisma otworzyły serca milionom wiernych. Przeczytaj o jego życiu, pełnym poświęcenia i miłości do Boga, które uczyniły go jedną z najbardziej inspirujących postaci w historii chrześcijaństwa.

18 Października.

Żywot Św. Łukasza, Ewangelisty.

(żył około roku 60.)

Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. V, 1880r.

Święty Łukasz nazwany Ewangelistą, dlatego iż był jednym z owych czterech apostołów, których Duch Święty na napisanie Ewangelii, czyli dziejów Życia i Nauki Chrystusa Pana wybrał, był rodem z Antiochii, miasta położonego w Syrii. Gdy Paweł Święty roznosząc Słowo Boże pomiędzy pogany zaszedł do tego miasta, znalazł tam Łukasza mężem już dorosłym, odznaczającym się rozumem, wykształceniem, wielką prawością charakteru, ale pogrążonego w błędach pogańskich. Po pierwszej zaraz z Apostołem rozmowie, tknięty Łaską Bożą, nawrócił się Łukasz, przyjął Chrzest Święty i stał się odtąd nieodstępnym towarzyszem pielgrzymek i prac jego apostolskich. Oddawał on się wyłącznie sztuce lekarskiej i bardzo był w niej biegłym. Św. Paweł wspomina o tym zawodzie jego w swym liście do Koloseńczyków w tych słowach: ,,Pozdrawia was Łukasz, lekarz najmilszy.”

Przebiegłszy z Pawłem Troadę i Macedonię, udał się z nim mąż Boży do Grecji i miał szczęście spotkać się tam i zapoznać bliżej z Apostołami i uczniami Chrystusa Pana, od których wywiedział się o szczegółach Życia, Nauki, Cudów, Męki i Zmartwychwstania ich Mistrza. A gdy potem około roku 53 przebywając w mieście Achai, natchniony Duchem Świętym napisał Ewangelię, którą i Apostołowie i cały Kościół Święty później przyjął jako jedną z ksiąg Pisma Bożego, w niej zamieścił to wszystko, cokolwiek od Pawła Świętego i od nich słyszał. To też gdy Paweł Święty w liście swym do Tytusa o swojej Ewangelii wspomina, mówi o Ewangelii Świętej Łukasza, którego, pisząc do Koryntian, tak chwali: „Posłaliśmy do was wraz z Tytusem brata, którym jest Łukasz, którego Chwała jest w Ewangelii po wszystkich kościołach”.

Podczas pobytu swego w Grecji, poznał był ów Święty Ewangelista Najświętszą Maryę Pannę, a zaczerpnąwszy z Ust Jej wiele szczegółów i o Niej Samej i o wieku dziecięcym Pana Jezusa, takowe obszerniej od innych Ewangelistów, w swej Ewangelii zamieszcza. A iż posiadał sztukę malarską, najdawniejsze podanie kościelne niesie, iż malował z natury Przenajświętszą Matkę Bożą, i z tych Jej wizerunków, jeden znajduje się w Rzymie, w kościele Panny Maryi Śnieżnej, a drugi w kraju naszym w Częstochowie, umieszczony tam 1382 roku. Przeniesiony z Jerozolimy do Carogrodu, następnie do kilku miejsc innych, w końcu tu między nami spoczął. Temu to Świętemu zawdzięczamy także ową przecudną pieśń Matki Bożej, Magnificat zwaną, którą czytamy w Ewangelii jego tak wypisaną, jak jej go sama Bogarodzica nauczyła.

Św. Paweł przebiegając z kolei wszystkie miasta Grecji, miał zawsze z sobą Łukasza, i przy każdej sposobności objawiał miłość i szacunek jakim był dlań przejęty. Kiedy po raz drugi znowu list do Koryntian posyłał przez niego, nazywa go w nim swym bratem, sławnym Apostołem Kościoła Świętego i Chwałą Pana naszego Jezusa Chrystusa. – W Koryncie, gdzie Święty Ewangelista w niezmordowanej dla pożytku dusz ludzkich, a dla Chwały Bożej pracy, wielkie położył zasługi, połączył się z nim niedługo Paweł Święty i oba razem powracając do Azji, wylądowali w Cezarei palestyńskiej. Tam Św. Łukasz wiedząc z przepowiedni Agaba, iż Apostoł za przybyciem do Jerozolimy miał być uwięziony, chciał go od zamiaru udania się do tego miasta odwrócić, ale gdy pomimo, iż Pawłowi Świętemu tajnym nie było, odwieść się jednak od tej podróży nie dał, nie opuścił go Łukasz Święty i gdy w istocie Paweł uwięziony w Jerozolimie został i tam trzymany dwa lata przepędził, nie odstępował go ani na chwilę i popłynął z nim do Rzymu, gdy Apostoł odwoławszy się w swej sprawie do cesarza, udać się do niego musiał. Wiadomo jak w tej podróży morzem wiele ucierpieli. Za przybyciem wreszcie do Rzymu 61 roku, Paweł Święty znowu schwytany, dwa lata w ciemnej piwnicy przesiedział, a Łukasz pomimo wielkie niebezpieczeństwo na jakie go to wśród pogan narażało, ciągle był przy nim, osładzając wraz z kilku, innymi uczniami ciężką jego niewolę.

Przy końcu tej niewoli Św. Pawła, w r. 63 napisał Św. Łukasz księgę Dziejów Apostolskich, to jest historię tego, cokolwiek Apostołowie Chrystusa Pana dokonali ważnego, i cokolwiek w tych pierwszych chwilach powstającego kościoła, nadzwyczajnego zaszło. Wierne to opowiadanie postępu Wiary Chrześcijańskiej, obejmujące lat 30 od Wniebowstąpienia Pańskiego, rozwija przed nami różne wielkie wypadki, przez Syna Bożego zapowiedziane: zstąpienie Ducha Świętego i przedziwną odmianę jaką sprawił w apostołach; przedstawia nam wzory doskonałości chrześcijańskiej w obrazie życia pierwszych Chrześcijan, spełniających powszechnie prawie najwznioślejsze cnoty. Widzimy tam cudowne działanie Ducha Świętego w nawracaniu pogan, i w ogólności podziwiamy ów cud nad cudami, założenie Kościoła Katolickiego Chrystusowego, wśród przesiąkłego zepsuciem pogańskiego świata. Tak więc historia Dziejów Apostolskich jest jak widzimy, historią założenia Kościoła Chrystusowego przez Apostołów. Napisaną ona została za natchnieniem Ducha Świętego i do ksiąg Nowego Testamentu należy. Prócz tych pism tyle ważnych, pozostawił jeszcze Łukasz Święty przekład Listu Św. Pawła do żydów na język grecki, który doskonale posiadał.

Po dwóch latach więzienia w Rzymie, Paweł Święty puszczony na wolność, odbył jeszcze kilka podróży, w których towarzyszył mu Święty Ewangelista i nie odstąpił go już aż do męczeńskiej jego śmierci. Po zgonie zaś Świętych Piotra i Pawła ożywiony duchem ich gorliwości, puścił się znowu na opowiadanie Chrystusa Pana we Włoszech, w Dalmacji, Macedonii, a choćby jak twierdzą starożytni pisarze, poniósł Święte Słowo Boże do Egiptu, Tebaidy i Libii, które potem tak wielką liczbę Męczenników, Wyznawców i Pustelników Świętych w tym kraju wydało.

Nie wiemy nic pewnego o rodzaju śmierci jaką ten Święty Ewangelista zszedł z tego świata. Żył on lat 84, żony nigdy nie miał i nieskażony wiódł żywot. Twierdzą niektórzy poważni pierwszych wieków pisarze, iż poniósł śmierć męczeńską od pogan, którzy go na drzewie oliwnym w Achai zawiesili około r. 64. Kości jego wraz z kościami Św. Andrzeja Apostoła, przeniesione stamtąd zostały do Carogrodu za Konstantyna cesarza. Panu Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu Chwała w nieśmiertelnych Dziełach Jego, na wieki wieków. Amen.

Pożytki duchowne.

Rozum, wykształcenie i prawość charakteru, którymi odznaczał się z młodu Łukasz Święty, są to wielkie przymioty, są jakby tłem na którym z Pomocą Boskiej nauki, życie duszy czynem karmić i rozwijać należy. Takim to procentem wypłacać się Stwórcy z daru owego musimy i cośmy pięknego i zacnego z rąk jego wzięli, to mu piękniejszym i zacniejszym powrócić. Takim było zadanie Świętych Pańskich; dlatego to jak czytamy w ich żywotach, owe zarysy Łask Bożych, w tak cudne, w tak doskonałe przerabiały się w nich obrazy.339

Św. Łukasz opisał nam Życie Przeczystej Boga-Rodzicy, którą miał szczęście znać i słyszeć opowiadającą mu dzieje Przenajświętszego Żywota Swojego. My dziś czytając to co nam o Niej podał, starajmy się rozpatrywać coraz głębiej w owych przymiotach i doskonałościach bez granic, abyśmy Ją miłowali całą duszą, a naśladując za Łaską Bożą Jej cnoty ile podobna, zasłużyli mieć Ją Patronką w tym życiu, a Matką naszą na wieki.

Poznaj także żywot Św. Łukasza Ewangelisty napisanego przez:

O. Prokopa Kapucyna.
X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Zachęcamy do:

uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 18
Dzieci w hołdzie i czci dla Królowej Różańca Świętego — dzień 18
uczczenia Świętych Aniołów Stróżów w miesiącu Październiku ku Ich czci poświęconym: Miesiąc Październik ku czci Świętych Aniołów Stróżów — dzień 18

Idź do oryginalnego materiału