XIV TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. NIEDZIELA. Rozmyślanie. Wielkie Prawo Opatrzności Bożej. O. BERNARDYN GOEBEL

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Zdjęcie: Przed Bogiem

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

WIELKIE PRAWO OPATRZNOŚCI BOŻEJ.

Niedziela czternasta nazywała się dawniej „Niedzielą Opatrzności”. Msza Święta rozpoczyna się od ufnej prośby do Pana Boga, który rządzi nami jak Ojciec: „Spojrzyj na nas, Obrońco nasz, Boże!” Graduał zapewnia: „Lepiej uciekać się do Pana niż ufać człowiekowi”. Ofiarowanie: „Anioł Pański czuwa nad bogobojnymi i chroni ich od złego. Skosztujcie i obaczcie jak dobry jest Pan”. W Ewangelii (zob. Mat. 6, 24-33) upomina nas Pan Jezus: „Nie troszczcie się o życie wasze, co byście jedli, ani o ciało wasze, w co byście je przyoblec mieli, albowiem Ojciec wasz niebieski wie, iż tego wszystkiego potrzebujecie. Szukajcie tedy najprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego, a to wszystko będzie wam przydane”. W słowach tych zostało sformułowane wielkie Prawo Opatrzności Bożej.

1. Nasza troska.

Pan Jezus zna życie ludzkie. Wie, o czym ludzie najczęściej myślą. Co będziemy jedli? co na siebie włożymy?” Dziś można by jeszcze dodać: „Gdzie będziemy mieszkać?” Z tymi dręczącymi pytaniami wielu ludzi kładzie się spać i z nimi wstaje rano.

Zbawiciel nie zakazuje troszczyć się o te rzeczy. Przecież nałożył na nas podobne obowiązki. Trzeba się starać o utrzymanie siebie i swej rodziny. On Sam w ciągu długich lat Życia w Nazarecie wraz z Józefem i Maryą dzielił i uświęcił te troski. Przestrzega tylko, żeby nie oddawać się im z przesadą. „Czyż życie nie jest ważniejsze niż pokarm, a ciało niż odzienie?” Czyż Ten, Który z Miłości daje nam codziennie rzeczy większej wartości, nie da mniejszych? Jedną jeszcze sprawę podkreśla Pan Jezus: wśród uzasadnionych trosk doczesnych nie zapominać o jednej sprawie koniecznej i ją przekłada nad wszystko inne: „Szukajcie najprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego”. Nasza pierwsza i największa troska winna być: Pełnić we wszystkim Wolę Bożą, szukać Upodobania Bożego, wzrastać w Łasce i Miłości Bożej, szerzyć Chwałę Bożą, aby i inni Pana Boga poznali i poddali się Jego Przykazaniom. Żeby Pan Bóg w nas i wokoło nas coraz więcej panował. Główną naszą troską winno być to, co Chrystus Pan wypowiada w Modlitwie Pańskiej na pierwszym miejscu: „Święć się Imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź Wola Twoja jako w Niebie tak i na ziemi”.

— Zastosowanie. Jeśli ludzie świeccy są często zbyt przejęci kłopotami doczesnymi, jeżeli troska o duszę ustępuje u nich nieraz na dalszy plan, jest to jeszcze zrozumiałe. Oni mają niejednokrotnie naprawdę bardzo wiele kłopotów. Nam nie można by jednak wybaczyć takiego nadmiernego nastawienia doczesnego. Jesteśmy od większości tego rodzaju kłopotów zwolnieni w tym celu, by móc niepodzielnie oddać się wielkim zadaniom: uświęceniu siebie i apostolstwu. Dlatego zadania te powinny być naszą pierwszą i największą, a u podwładnych jedyną troską. W Regule pierwotnej napisał Św. Franciszek z Asyżu: „Skorośmy opuścili świat, jedynym naszym zadaniem jest czynić Wolę Pana i Jemu się podobać” (Bonmann). Czy tak jest naprawdę? Czy ku temu zmierzają nasze myśli, plany i trudy?

— Postanowienie. Starać się przede wszystkim o uświęcenie siebie i dusz to największa troska.

2. Boża troska.

Jeśli naszą pierwszą i największą troską będzie Królestwo Boże w nas i koło nas, Pan Bóg zatroszczy się o nasze doczesne potrzeby. „Szukajcie naprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego”, a wszystko co potrzebne ciału do życia: ubranie i pożywienie, będzie wam przydatne, jako rzecz drugorzędna. Słowa te wyjaśnia Pan Jezus, wskazując, z jaką troskliwością Pan Bóg troszczy się o stworzenia nierozumne, które trzymają się Jego praw wyrytych w ich naturze. „Przypatrzcie się liliom polnym jako rosną: nie pracują ani przędą, a powiadam wam, iż choćby Salomon we wszystkiej chwale swojej nie był tak przybrany jak jedna z nich. jeżeli więc tę trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec rzucona, Bóg tak przyodziewa, jakoż daleko więcej was malej wiary”. jeżeli oddamy z miłością nasze siły pierwszym prośbom Ojcze nasz: wielbieniu Imienia Bożego, przyjściu Królestwa Bożego, pełnieniu Woli Bożej, Pan Bóg z Ojcowską Dobrocią i Mądrością zajmie się naszymi potrzebami cielesnymi i duchowymi. Da nam chleba powszedniego, odpuści winy i odwróci lub zmieni na dobre zło, które nam będzie zagrażać. Jesteśmy więc nie tylko dziećmi Opatrzności Bożej, ale zostaliśmy włączeni w Jej Rządy i na nie wpływamy. Wielkie Prawo Opatrzności Bożej jest więc takie: jak my się troszczymy o Sprawę Bożą, tak Pan Bóg troszczy się o nas.

— Zastosowanie. Historia Zakonu i Kościoła Świętego potwierdza to Prawo. Im Zakon, prowincja, diecezja wierniej przestrzega swych ideałów, tym wyraźniejsza Opieką Boża, chociażby nie brakło doświadczeń. I odwrotnie: odstępstwo od ideałów pociągało zawsze za sobą klęskę: brak powołań, utratę pracy, mniej ofiar materialnych. Rozstrzyga tu zawsze stanowisko wobec ubóstwa. Przepowiedział to jeszcze Św. Franciszek Seraficki: „W miarę jak bracia odwrócą się od ubóstwa, świat się od nich odwróci; będą szukać, a nie znajdą”. Istnieje układ między światem a braćmi: bracia winni dawać światu dobry przykład, a świat winien ich zaopatrywać w rzeczy konieczne. jeżeli bracia sprzeniewierzą się przyrzeczeniu i nie będą dawać dobrego przykładu, świat cofnie swą rękę na znak słusznej kary” (Celano). Świat jest tylko narzędziem w Ręku Opatrzności.

Szukajmy więc naprzód Królestwa Bożego i Sprawiedliwości Jego, a wszystko inne będzie nam dodane! Bądźmy sługami Bożymi w pełnym znaczeniu słowa, a Opatrzność Boża będzie nad nami czuwać i o nas się troszczyć choćby w burzliwych czasach! „Złóż staranie twe na Pana, a On cię utrzyma!” Słowa te powtarzał Św. Franciszek każdemu bratu, którego wysyłał na apostolstwo.

— Postanowienie. Zaufać Panu Bogu jak dziecko.

Modlitwa.

Dziękuję Ci, Panie, za dobrotliwe Rządy Twojej Opatrzności nade mną i całą Rodziną Chrześcijańską! Daj, by Twoja Wola i Upodobanie, Twoja Chwała i uwielbienie były pierwszą i największą troską moją i nas wszystkich! A potem weź nas w Swą Opiekę! „W Rękach Twoich losy moje!” (Ps 31/30/, 16). Amen.

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 25
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Ludwika, króla francuskiego, Wyznawcy: Nabożeństwo do Św. Ludwika, króla francuskiego, Wyznawcy.

Idź do oryginalnego materiału