5 myśli Nauk Świętych:
5 wskazówek od wielkich duchowych mistrzów:
Niech te myśli i wskazówki prowadzą nas do Komunii nie tylko zewnętrznie, ale i sercem — czystym i pojednanym, gotowym na przyjęcie Tego, który jest samą Miłością. |
Wysłuchaj rozmyślania:
Rozmyślanie.
Przygotowanie do Komunii Świętej polega głównie
I. na czystości sumienia
II. i jedności serc.
„Niechajże tedy doświadcza człowiek samego siebie, a tak niechaj pożywa chleba tego i z kielicha pije” — (1 Kor. 11, 28).
I. — Rozważmy jaka czystość serca jest potrzebna i przystoi jako przygotowanie się do Komunii Świętej. Według Soboru Trydenckiego sama wiara nie stanowi dostatecznego przygotowania do przyjmowania Komunii Świętej. Ci, których sumienie obciążone jest grzechem ciężkim, jakkolwiek by byli mocno skruszeni, winni uprzednio odbyć Spowiedź. Nauka ta, wymagająca od przystępujących do Stołu Pańskiego stanu Łaski uświęcającej, staje się zrozumiała, gdy się zważy, iż Komunia Święta jest to Uczta Miłości, a zatem na tę Ucztę musimy przynosić Chrystusowi Panu miłość. Gdybyśmy wskutek grzechu byli w nieprzyjaźni z Panem Bogiem, przystępując do Komunii Świętej kłamalibyśmy, pokazując zewnątrz miłość, a mając nienawiść wewnątrz, czynili byśmy zniewagę Panu Bogu, a przez to ściągali na siebie Jego Gniew. Dlatego Św. Paweł grozi, iż „kto pożywa i pije niegodnie, potępienie dla siebie pożywa i pije, nie bacząc na Ciało Pańskie” (1 Kor. 11, 29). Napomina więc, aby każdy uprzednio „doświadczał siebie”, czyli badał sumienie swoje, czy nie jest skalane grzechem ciężkim. A więc tylko czystość serca, w którym płonie Miłość Boża, czyni nas godnymi uczestnikami Stołu Pańskiego. Św. Augustyn mówi: „Tak żyj, abyś codziennie mógł pożywać”.
Grzechy jednakże powszednie nie są przeszkodą do Komunii Świętej. Owszem, dlatego, aby się wzmocnić do walki z nimi i oczyścić z nich, powinniśmy częściej przyjmować Chleb mocnych. Te to grzechy mając na myśli Św. Augustyn powiedział także: „Codziennie grzeszysz, więc codziennie pożywaj”. Ale i z grzechów powszednich winniśmy się oczyszczać przynajmniej przez żal. Zastanówmy się nad Słowami Pana Jezusa w „Naśladowaniu Chrystusa”: „Lubię dusze czyste i jestem Źródłem Świętości. Szukam serca czystego, aby w nim założyć mieszkanie Moje” (Ks. IV, r. 12, 1).
II. — Prócz czystości żąda Pan Jezus od nas jako przygotowania do Komunii Świętej. także jedności serc. Jest on Bogiem pokoju i dlatego chce tylko w sercu ożywionym miłością bliźniego i zachowującym miłość społeczną, jedność i zgodę, założyć mieszkanie swoje. Na to też wskazuje słowo „Komunia”, które tyle znaczy co zjednoczenie z Panem Bogiem i bliźnimi. Bardzo piękne objaśnienie tego, daje Św. Augustyn: „Chrystus Pan przy Ostatniej Wieczerzy pobłogosławił pełen znaczenia chleb i wino i ustanowił pod takimi postaciami ten Sakrament, które są pięknym symbolem jedności i pokoju. Święte postacie złożone z wielu cząsteczek tworzą całość, gdyż przez połączenie wielu zmielonych ziarnek pszenicy otrzymuje się chleb, a wino płynie z wielu jagód winnych z tłoczni. Kto więc przyjmuje to podobieństwo jedności pod tymi postaciami, a nie utrzymuje pokoju, temu przyjęcie Sakramentu nie przynosi owocu i raczej świadczy przeciw Niemu”. Rozwijając tę myśl można dodać, iż serca wszystkich wiernych winny być tak zespolone duchem pokoju, jedności i zgody, jak zespolone są ziarna w chlebie, albo grona w winie. Tę jedność serc miał Chrystus Pan na myśli, gdy tym, którzy ofiarowywać będą, najwyraźniej polecił zostawić Dar ofiarny przed Ołtarzem, wrócić do domu i pojednać się z bratem czymkolwiek obrażonym, a potem dopiero ofiarować dar.
Z powyższej Nauki Kościoła Świętego wynika, iż Komunia Święta jest dla nas szkołą Miłości Pana Boga i bliźniego. Miłość jest z jednej strony przygotowaniem, ale z drugiej strony także i owocem Komunii Świętej.
Modlitwa.
Mój najmilszy Jezu, zapraszasz nas uprzejmie na Twoją Ucztę Miłości i do Stołu Pokoju, spraw więc, abyśmy zjawili się przed Tobą w godowej szacie Łaski i braterskiej miłości i byśmy przez ten Pokarm Życia i Miłości dostali się do Ojczyzny Wieczystej Miłości i niezamąconego spokoju. Amen.
Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959
