Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.
Rozmyślanie.
DOBROĆ NIESKOŃCZONA UDZIELA SIĘ.
OBECNOŚĆ BOŻA. — O Dobroci nieskończona, która nieustannie udzielasz się swoim stworzeniom, naucz mnie naśladować Cię.
Rozważanie.
1. Dobro nie zasklepia się w samym sobie. Jego cechą jest rozlewać się, czyli udzielać się drugim, bonum diffusivum sui. Im bardziej dobro jest prawdziwe, tym więcej dąży do udzielania się. Pan Bóg, jako Dobro Najwyższe, jest dobrem, w najwyższym stopniu się udzielającym. Pan Bóg udziela się przede wszystkim w Samym Sobie, w Łonie Trójcy Przenajświętszej. Ojciec udziela Synowi Swego całego Bóstwa, Istoty, Życia, Dobroci, Szczęśliwości Bożej! Ojciec i Syn razem udzielają ich Duchowi Świętemu. Na tym właśnie udzielaniu się istotnym, całkowitym, nieustannym, bezwzględnym polega wewnętrzne Życie Pana Boga, Tajemnica Trójcy Przenajświętszej; tutaj spełnia się najzupełniej aksjomat: bonum diffusivum sui.
Lecz Dobroć Nieskończona pragnie udzielać się także i na zewnątrz i dlatego Pan Bóg powołuje do istnienia niezliczoną ilość bytów, którym udziela w rozmaity sposób i w różnej mierze czegoś ze swojej dobroci. Pan Bóg powołuje do bytu stworzenia, ale nie dlatego, aby ich potrzebował, albowiem one nic nie mogą dodać do Jego szczęśliwości i chwały istotnej, ale stwarza je wyłącznie na to, aby na zewnątrz udzielał Swojej Dobroci. Pan Bóg pragnie stworzeń nie dlatego, jakoby w nich było coś dobrego i godnego miłości, ale stwarzając je, udziela im Swego Dobra i czyni je godnymi Miłości. Pan Bóg udziela się stworzeniom jedynie dlatego, iż jest Dobry i daje uczestnictwo w Swym Dobru innym bytom. Dobroć Boża jest tak wielka, iż może udzielać się nieskończonej liczbie stworzeń, a nie wyczerpie się nigdy. Dobroć Boża jest tak udzielająca się, iż czyni dobrym wszystko, czego dotyka i czyni dobrymi wszystkie swoje stworzenia. Ta Dobroć jest przyczyną twego bytu i twego życia. Stwarzając cię, wycisnęła ona w tobie swój ślad i dotąd bezustannie cię obejmuje i przenika. Zbadaj serce swoje i zobacz, czy zachowuje ono znamię Dobroci Bożej. Zbadaj swoje myśli, uczucia, czyny i zobacz, czy jest w nich odblask dobroci nieskończonej.
2. Dobroć Pana Boga jest tak bezinteresowna, iż udziela się stworzeniom, choć one na to nie zasługują. Jest tak szczodrobliwa, iż stale je uprzedza i nie przestaje udzielać im swego światła, choćby kiedy nadużywają swojej wolności i okazują się go niegodnymi. Dobroć Boża jest tak wielkoduszna, iż nie zatrzymuje się wobec niewdzięczności, sprzeciwu ani choćby grzechów swych stworzeń, ale zawsze je ściga Swoimi Łaskami. Pan Bóg ma pełne prawo, aby odpowiedzieć na grzechy ludzi odebraniem im życia i tych wszystkich dobrodziejstw, jakich im udzielił, ale Jego Dobroć Nieskończona na niewierność odpowiada raczej nowymi darami, nowymi dowodami życzliwości i mówi: „Nie chcę śmierci bezbożnego, ale żeby się nawrócił od drogi swej a żył” (Ks. Ez. 33, 11).
Rozważ teraz swoją dobroć a zobacz, jak w porównaniu z Dobrocią Bożą jest ona mała, nędzna, wyrachowana, interesowna. Ileż to razy postępowałeś i ty jak owi poganie, o których mówi Ewangelia, iż „miłują tylko tych, którzy ich miłują” (zob. Mat. 5, 46). Jesteś dobry dla tego, kto dla ciebie jest dobry, oddajesz przysługi temu, kto ci się odwdzięczy. ale często jesteś twardy i skąpy dla tych, od których się nie możesz spodziewać żadnej zapłaty. A czy ci się nie zdarza być uprzejmym, życzliwym dla tych, którzy cię uznają i podzielają twoje zdanie, natomiast przykrym i gruboskórnym wobec przeciwników? Wobec niegrzeczności, niewdzięczności, obrazy, a choćby wobec małych uchybień uszanowania, twoja dobroć zatrzymuje się, cofa się, zamyka się w samej sobie i nie potrafisz już być życzliwym dla bliźniego. Widzisz więc, jak twoja dobroć jest nieskończenie różna od Dobroci Bożej. Widzisz, jak powinieneś rozważać słowa Pana Jezusa, którymi cię zachęca do naśladowania Dobroci Ojca Niebieskiego: „Miłujcie nieprzyjaciół waszych, czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za swych prześladowców i potwarców, abyście byli synami Ojca waszego Niebieskiego, Który każe słońcu Swemu wschodzić nad złymi i dobrymi i spuszcza deszcz na sprawiedliwych i grzeszników” (Mat. 5, 44-45).
Rozmowa.
„O Ojcze Wieczny! Ogniu i przepastna Miłości! O Wieczna Łaskawości, o Nadziejo, o Ucieczko grzeszników, o Wieczne i Nieskończone Dobro! Więc potrzebujesz Twego stworzenia? Tak, zdaje mi się, bo postępujesz z nim tak, jakbyś bez niego żyć nie mógł, choć Ty jesteś życiem, bo dajesz życie wszystkiemu i nie bez Ciebie nie żyje. Czemu więc tak mnie pragniesz? Bo rozmiłowałeś się w swoim tworze, znajdujesz w nim upodobanie i rozkosz, upojony pragnieniem jego zbawienia. Stworzenie Twe ucieka od Ciebie, a Ty je ścigasz. Oddala się, a Ty się zbliżasz; nie mogłeś związać się z nim ściślej, niż przyoblekając się jego człowieczeństwem. Cóż powiem? Uczynię jak Jeremiasz, powiem: A, a, bo nie wiem, co rzec innego, gdy język nie może wyrazić uczucia duszy, która nieskończenie pragnie Ciebie. Zda się, iż mogłabym powtórzyć słowa Św. Pawła: ,Ani język nie może wyrazić, ani ucho posłyszeć, ani oko zobaczyć, ani serce pomyśleć tego co widziałem’. A co widziałeś? Vidi arcana Dei, widziałem niewysłowione Tajemnice Pana Boga. A ja cóż powiem? Zawodzą niedołężne uczucia. Powiem ci tylko, duszo moja, iż poznałaś i widziałaś przepaść najwyższej, wiecznej Opatrzności. Teraz dziękuję Ci. najwyższy i wieczny Boże Ojcze, za niezmierzoną Dobroć Twoją, okazaną mnie nędznicy, niegodnej wszelkiej Łaski”.
„I czyż, tak nędzna, będę mogła złożyć dzięki za tak płomienną miłość, jaką okazujesz mnie i wszystkim Twoim stworzeniom? Nie! ale Ty Sam, Najsłodszy i Najmiłościwszy Ojcze, będziesz wdzięczny za mnie, to znaczy Sama Miłość Twoja złoży Ci dzięki, albowiem ja jestem tą, która nie jest. I gdybym coś powiedziała na swoją chwałę skłamałabym, albowiem Ty sam jesteś Tym, który jest. Byt i wszelką Łaskę otrzymałam od Ciebie, dałeś mi je Ty i ustawicznie dajesz z miłości a nie z obowiązku”.
„O Dobroci Nieskończona, o Miłości niewymowna, cudowne są rzeczy, jakie dokonałeś w rozumnym stworzeniu Twoim” (Św. Katarzyna ze Sieny). Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 2
- uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
- Nauka katolicka na święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny w Jej Tajemnicy Nawiedzenia: Nabożeństwo ku czci Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.
© salveregina.pl 2024
.jpg)
