Wierzyć (אָמַן aman)

I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. (Jon 3,5)

‎ וַיַּאֲמִינוּ אַנְשֵׁי נִינְוֵה בֵּאלֹהִ֑ים וַיִּקְרְאוּ־צוֹם וַיִּלְבְּשׁוּ שַׂקִּים מִגְּדוֹלָם וְעַד־קְטַנָּם׃

καὶ ἐνεπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευη τῷ θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν.

Et crediderunt viri Ninevitae in Deo; et praedicaverunt ieiunium et vestiti sunt saccis a maiore usque ad minorem.

Niniwici usłyszeli trudne słowa proroka Jonasza – słowa o grzechu i zniszczeniu. A jednak nie obrazili się ani nie zignorowali napomnienia, ale nawrócili się – uwierzyli Bogu. W języku hebrajskim czasownik “wierzyć” oznacza oprzeć się na czymś stałym, polegać na kimś całkowicie. Mieszkańcy Niniwy uwierzyli, czyli oparli swoje życie na Słowie Pana, traktując je jako coś najtrwalszego.

A ja – czy wierzę, iż Słowo Pana jest czymś trwałym, na czym mogę oprzeć moje życie, choćby wtedy gdy nadchodzą gwałtowne burze, kiedy wydaje mi się, iż tonę w morzu mojego życia?