23 Września.
Św. Tekla.
— Grób znajduje się w rodzinnym jej mieście, Ikonium.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Uczennicą Św. Pawła Apostoła była Św. Tekla. Gdy Apostoł narodów w Ikonium, w Likaonii Słowo Boże głosił, uwierzyła wówczas w Chrystusa Pana Tekla, córka bogatych pogan, i przyjęła Chrzest Święty. Idąc nadto za radą Św. Pawła Apostoła czystość ślubowała Boskiemu Oblubieńcowi. Gdy dostojni młodzieńcy starali się o rękę bogatej jedynaczki, odmawiała każdemu. Powoli dowiedziała się matka, iż Tekla przyjęła Chrzest Święty i czystość ślubowała. Namową, pochlebstwem, a później biciem i udręczeniami starała się matka zmusić córkę do zamęścia. Największym dla niej zdawało się szczęściem, gdy równie bogatego poślubi młodzieńca. Widząc jednak spokojną stałość córki, a swoją niemoc, wyrodna matka oskarżyła ją przed starostą, błagając go, aby mękami zmusił ją do porzucenia Chrystusa Pana. – Wezwał sędzia do siebie Teklę i ofiarę bożkom złożyć polecił. Gdy uczynić tego nie chciała, kazał ją rzucić na stos rozpalony. Przeżegnała Święta panienka ogień, a oto puścił się deszcz nagły z nieba, i płomienie zadusił. Widząc to sędzia wolno ją puścił. – Opuściła Tekla rodzinne miasto, wiedząc, iż najzaciętszym wrogiem jest w nim jej matka, i udała się do Antiochii, gdzie wielką już była gmina chrześcijańska. Gdy i tu wybuchło prześladowanie Chrześcijan, skazaną została na pożarcie dzikim bestiom. Po dwakroć wypuszczano na nią lwy zgłodniałe z klatek, ale te do nóg jej przypadały niby łagodne baranki. Wielu z widzów cud widoczny widząc nawróciło się i przyjęło Religię Chrystusa Pana. – Rozgniewany sędzia rzucić kazał obnażoną w dół napełniony jadowitymi wężami i rozmaitymi gadami. Przeżegnała Św. Tekla gady, i od ich żądeł jadowitych nie była tkniętą. Pewną śmierć, ale okrutną obmyślił jej srogi starosta, kazał przywiązać ją do dwóch dzikich wołów, i puścić ich w step strasząc ogniem. Popędziły woły rozszalałe naprzód, potargały powrozy i zdrową męczenniczkę porzuciły na stepie. Uwolniona cudownie od złośliwości ludzkiej, porzuciła świat przewrotny, puściła się do Seleucji, i tam wśród puszczy na samotnej zamieszkała górze, żywot umartwiony i bogobojny prowadząc. – Zmarła w 90 r. życia wsławiona za życia i po śmierci licznymi cudami.
Punkty do rozmyślania
Św. Paweł Apostoł w liście do Efezów (2, 20) poucza, iż jesteśmy wybudowani na fundamencie Apostołów i Proroków, gdzie głównym kamieniem węgielnym Sam Pan nasz Jezus Chrystus, na Którym wszystko budowanie wywiedzione rośnie w Kościół Święty w Panu. Kościół nasz jest więc Świętym, a Świętość Swą okazuje w Swoich członkach. Mnóstwo Męczenników i Wyznawców przez 21 wieków świadczą wymownie o Jego Świętości. I dziś jeszcze giną misjonarze za Wiarę Chrystusa Pana w Chinach i Afryce, jak w pierwszych wiekach Chrześcijaństwa; i dziś Wyznawcy idą za Głosem Chrystusa Pana, a chcąc być doskonałymi rozdają swe mienie ubogim i zamykają się w klasztorach. Świętym jest więc ten Kościół, Który ciągle wydawał i wydaje Świętych i Święte, niby drzewo wspaniałe, ozdobione zawsze kwiatami cnót niedoścignionych.
Modlitwa.
Niech nam wyjedna przebaczenie grzechów, prosimy Cię, Boże, Św. Tekla, Panna i Męczenniczka, która zawsze Ci się podobała, i zasługą czystości i wyznaniem Twojej Wiary. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
© salveregina.pl 2024
