🔉Św. Felicja i 7 synów.

10 Lipca.

Św. Felicja i 7 synów.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

W Rzymie za czasów cesarza Antonina, żyła bogobojna wdowa, imieniem Felicja, czyli Szczęsna, mająca 7 synów. Oddana w zupełności wychowaniu swych dzieci, odsunęła się od świata, modliła się i świadczyła wiele dobrego ubogim Chrześcijanom. Pogańscy kapłani rozgniewani na nią, iż synów nie prowadzi do ich świątyni, oskarżyli ją przed cesarzem, iż jest Chrześcijanką. Pogańskie bożki tak długo zsyłać będą na Rzym klęski, dopóki nie złoży im ofiary Felicja ze swymi synami. – Uwierzył cesarz, i polecił staroście Publiuszowi, aby zmusił Felicję do ofiarowania bogom. Wezwał Publiusz wdowę z synami do siebie i oznajmił jej rozkaz cesarski. Gdy jednakże Felicja i jej synowie stanowczo oświadczyli, iż bałwanom kłaniać się nie będą, wtrącił ich do więzienia. Nazajutrz urządził publiczny sąd na rynku, i stawić kazał wdowę i jej synów. Z początku namawiał i podchlebiał, potem śmiercią grozi, gdy polecenia cesarskiego nie wypełnią. Felicja wskazała synom Niebo i rzekła: „Patrzcie dziateczki, tam Chrystus w orszaku Świętych czeka na wasze przybycie”. Kazał starosta wypoliczkować matkę i zamknąć do więzienia jako buntownicę. Wołał teraz pojedyńczo jej synów do siebie, namową i obietnicami starał się ich nakłonić do porzucenia Wiary Pana Chrystusowej, a do powrotu do religii państwowej, którą wyznaje cesarz, dygnitarze i urzędnicy. Ale odważni młodzieńcy nie przelękli się groźby śmierci, ale otwarcie wyznali, iż jednego tylko Pana Boga znają, jemu służą, i jemu ofiarę składają. Rozmaitych kamieni i posągów, jako Bogów uznać nie mogą. Publiusz kazał młodzieńców siec rózgami i zamknąć do więzienia. Doniósł o wszystkim cesarzowi, a ten pytał kapłanów, jak bogów przebłagać? Odpowiedzieli: „Jeżeli Felicja i synowie jej ofiary złożyć nie chcą, krew tylko ubłagać ich potrafi”. Kazał więc cesarz staroście w rozmaity sposób stracić opornych Chrześcijan. Wykonał wyrok Publiusz. Jednych młodzieńców kazał pałkami obić na śmierć, drugich ściąć mieczem. Imiona ich są: January, Feliks, Filip, Sylan, Aleksander, Witalis i Marcjalis. Wszyscy męczeńską otrzymali koronę w Niebie. Felicję próbowano jeszcze namówić do odstępstwa i dręczono ją przez 4 miesiące w więzieniu, po czym ścięto ją mieczem.

Punkty do rozmyślania.

— Św. Grzegorz tak pisze o Św. Felicji: „Niewiastę ową więcej niż Męczenniczką zwać należy. Siedmiu synów przed sobą posyłając, siedemkroć sama pierwej w nich szła na śmierć, aż ósma sama poległa”. Patrzyła matka żałosna na śmierć swych dziatek, ale nieustraszona pozostała. W sercu miała boleść, ale w duszy nadzieję wiecznej radości. Życzyła sobie, aby każdy z nich wytrwał, a ona w towarzystwie ich znalazła się w Niebie.

Modlitwa.

Spraw to, prosimy Cię, Wszechmogący Boże, ażebyśmy obchodząc dziś rocznicę tryumfu Św. Felicji i jej synów, za ich wstawiennictwem umacniali się w miłości Religii Katolickiej i według Jej przepisów żyli. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.

© salveregina.pl 2024