Św. Anatolia, Panna i Męczennica. (9 lipca)

W Tora we Włoszech żyła bogobojna dziewica, Anatolia, która darem cudów i przykładem pobożności pozyskała wielu pogan dla wiary Chrystusowej. Oskarżona przez kapłanów pogańskich i uwięziona, stanęła przed trybunałem sędziego, Faustyniana. Ponieważ wzbraniała się złożyć bogom ofiarę, wzięto ją na tortury i przypiekano płonącemi pochodniami. Święta znosiła pogodnie męczarnie, sławiła głośno Boga i śpiewała pieśni nabożne. Wrzucono ją do więzienia, a czarownik, Audax, wpuścił tamże węża jadowitego, który miał pozbawić życia oporną chrześcijankę. Gdy nazajutrz zajrzał Audax do więzienia, rzucił się wąż na niego i byłby go zabił, gdyby Anatolia nie była kazała wężowi cofnąć się w kąt więzienia. Cud ten otworzył czarownikowi oczy. Uwierzył w prawdziwego Boga i pokornie prosił św. Dziewicę o udzielenie mu chrztu. Dowiedział się o tem sędzia. Rozzłoszczony, kazał zaraz pojmać Audaxa i ściąć go. Sam zaś rzucił się na Anatolię, która modliła się właśnie ze wzniesionemi w górę rękoma, i przebił ją własnym mieczem. Tak dokonała Święta męczeństwa dnia 9. lipca 250 r.

Nauka: Wszystkie cierpienia są następstwem grzechów i karą za nie; ale zarazem środkiem do pozyskania nieba. Św. Anatolia wielbiła Boga w cierpieniach. Chrześcijaninie, nie szemraj w cierpieniach przeciw Bogu, i nie utyskuj. Wszystko przyjmij z Jego ręki ojcowskiej, — gdyż wszystko jest dla Twego zbawienia.

Modlitwa: Boże, któryś Twą św. Męczennicę, Anatolię, uchronił łaskawie od ukąszeń węża jadowitego, spraw za jej wstawiennictwem i przyczyną, abyśmy przy pomocy łaski Twej świętej strzegli się starannie pokuszeń węża piekielnego, i byśmy, walcząc z nim skutecznie, jako zwycięzcy, godnymi się stali wejść do przybytku wiecznej chwały. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.