Wiedzcie, iż Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska. (Ps 100,3)
דְּע֗וּ כִּֽי־יְהוָה֮ ה֤וּא אֱלֹ֫הִ֥ים הֽוּא־עָ֭שָׂנוּ וְלֹ֣א אֲנַ֑חְנוּ עַ֝מֹּ֗ו וְצֹ֣אן מַרְעִיתֹֽו׃
Scitote quoniam Dominus ipse est Deus; ipse fecit nos, et ipsius sumus, populus eius et oves pascuae eius.
γνῶτε ὅτι κύριος, αὐτός ἐστιν ὁ θεός, αὐτὸς ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ οὐχ ἡμεῖς, λαὸς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς νομῆς αὐτοῦ.
Stado owiec (צֹאן cō’n), w językach semickich wyrażenie to oznacza małe zwierzęta gospodarskie takie jak kozy i owce, które nie są używane do prac polowych i korzystają z tego samego pastwiska. Termin grecki na określenie owiec to πρόβατα (probata).
Dzisiejszy Psalm responsoryjny (Ps 100) używa określenia צֹאן (cō’n) jako metaforę relacji pomiędzy Bogiem i Izraelem. To Bóg zgromadził w jedno swój lud jak pasterz, który gromadzi swe owce i dlatego jak owce pastwiska należą do pasterza, tak też Izrael należy do Boga. W ten sposób Psalmista podkreśla prymat Boga, Jego działania i Jego miłości, które przetrwają wszystko i są na zawsze.
Kilka wersetów Ewangelii Jana (10, 27-30), cytowanych w dzisiejszej liturgii, w ten sam metaforyczny sposób mówi o naszej relacji z Jezusem. Owce (πρόβατα), jeżeli należą do Niego, to słuchają Jego głosu i idą za Nim. Problem w tym, żeby wybrać Jezusową owczarnię. On nie tylko zapewnia nas, iż sam czuwa nad nami, ale iż jesteśmy w Jego rękach, z których nikt nie zdoła nas wyrwać.
Hebrajskie słowo
