ŚRODA PO IV NIEDZIELI POZOSTAŁEJ PO TRZECH KRÓLACH, TJ. EPIFANII. Rozmyślanie. Pan Jezus nasze „wszystko”. (O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY)

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Zdjęcie: Współżycie z Bogiem

Odkryj Miłość Chrystusa: Poznaj, jak Pan Jezus może stać się centralnym punktem Twojego życia. Przeżyj duchowe odrodzenie i odnajdź sens w Jego bezgranicznej Miłości. Odnajdź nadzieję i siłę w Panu Jezusie. Odkryj, jak Pan Jezus może stać się Twoim wszystkim. Zgłębiaj Jego Nauki, aby znaleźć pokój, miłość i zbawienie.

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

PAN JEZUS NASZE „WSZYSTKO”.

OBECNOŚĆ BOŻA.

— O Jezu, Boże mój i Zbawicielu, spraw, abym zrozumiał, iż jesteś dla mnie wszystkim i wszystko posiadasz, co mojej duszy jest potrzebne.

Rozważanie.

1. Pan Jezus jest prawdziwym człowiekiem, a zarazem prawdziwym Bogiem. Jako Człowiek jest Pan Jezus naszą Drogą; przyszedł na ten świat, by nam podać Rękę i zaprowadzić z powrotem do Domu Ojca. Jest Źródłem naszego życia, bo wysłużył nam Łaskę i w dalszym ciągu wszystkich nas nią obdarza. Jest Mistrzem, bo wskazuje nam drogę prowadzącą do Boga Ojca. Jest Wzorem, gdyż dał nam przykład, jak żyć, jeżeli chcemy być prawdziwymi dziećmi Bożymi. Przez Swe Zasługi przywrócił nam uczestnictwo w życiu Bożym, które On, jako Słowo, posiada w całej pełni oraz szczęście przynależności do rodziny Bożej. W ostatniej Swojej modlitwie Pan Jezus jakby streszcza Swe Dzieło Odkupienia i mówi do Ojca: „Chwałę, którą Mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, jako i My jedno jesteśmy” (Jan 17, 22). Istotnie, Pan Jezus dał nam Swoją Łaske i Swego Ducha, a tym samym dał nam udział w Swojej Chwale Syna Bożego, czyniąc z nas prawdziwe dzieci Boże i świątynie Ducha Świętego.

Pan Jezus, Jedyny i doskonały Pośrednik, Bóg-Człowiek, posiada w Sobie wszystko, czego tylko potrzebujemy dla naszego uświęcenia i dla życia w zjednoczeniu z Panem Bogiem.

Jesteśmy Chrystusowi i żyjemy w Chrystusie: „Wy jesteście w Chrystusie Jezusie, Który się nam stał Mądrością od Boga i Sprawiedliwością i poświęceniem i odkupieniem” (I. Kor 1, 30).

2. Jako Bóg jest Pan Jezus naszym celem ostatecznym. Pan Jezus jest Słowem Wcielonym i jako Słowo jest we wszystkim równy Ojcu i Duchowi Świętemu. Na równi więc z Ojcem i Duchem Świętym jest naszym Początkiem, Stwórcą, od Którego pochodzi wszelkie życie przyrodzone i nadprzyrodzone. A będąc naszym początkiem, jest też i celem ostatecznym, Kresem, do którego winniśmy podążać w tym życiu doczesnym z wiarą i miłością. Czynimy to przez służbę wielkoduszną i wytrwałą, by posiąść Go na wieki razem z Ojcem i Duchem Świętym. Jako Człowiek wysłużył Pan Jezus Łaskę i udziela nam jej, a jako Słowo jest jej Stwórcą wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Jako Człowiek wysłużył nam Łaskę i nieustannie przyczynia się do tego, iż otrzymujemy Ducha Świętego, a jako Słowo, razem z Ojcem posyła nam tego Ducha, Który pochodzi od Ojca i Syna.

A więc w Osobie Pana Jezusa mamy Pośrednika zarazem i Boga. Gdy jako Pośrednik bierze nas za Rękę, jednocześnie jako Bóg pociąga nas ku Sobie. Gdy jednoczymy się z Panem Jezusem-Człowiekiem, równocześnie jednoczymy się z Panem Jezusem Słowem Boga. Prawda, iż zależnie od upodobania kierujemy wzrok duszy to na Człowieczeństwo, to na Bóstwo Pana Jezusa. Ale jedno i drugie prowadzi nas do Słowa. Iść do Pana Jezusa, to iść do Słowa, a iść do Słowa, do Syna, to znaczy iść do Ojca, do Trójcy Przenajświętszej. Oto dlaczego Św. Teresa od Jezusa w gorących słowach przypomina, iż nie należy nigdy rozstawać się z Chrystusem: „Przez tę jedyną Bramę (Jezusa) potrzeba nam wchodzić… Tą drogą idzie się bezpiecznie. To Najsłodszy nasz Mistrz i Źródło, z którego wszystkie dobra nam przychodzą” (T. J.: Z. 22, 6-7). A Św. Paweł Apostoł powtarza: „I jesteście napełnieni w Nim” wszelkim bogactwem i dobrem wszelakim: „wszystko i we wszystkim Chrystus” (Kol. 2, 10; 3, 11).

Rozmowa.

„O Jezu, Boże mój i wszystko moje! Jesteś dla mnie wszystkim, a ja też chcę być cały Twoim i oddać się całkowicie Twojej Miłości i Twojej Służbie.

Jasno to widzę i zaprzeczyć tego nie mogę, iż Ty Oblubieńcze mój, cały jesteś mi oddany. Dla mnie przyszedłeś na świat, dla mnie przeszedłeś tak wielkie trudy i cierpienia, dla mnie wydałeś Siebie na tak okrutne Męki, dla mnie pozostałeś i mieszkasz w Najświętszym Sakramencie… Poznałam jasno, iż przez tę Bramę (przez Jezusa) potrzeba nam wchodzić, jeżeli chcemy, aby Boski Majestat Jego objawił nam wielkie Tajemnice Swoje… Kto Cię opuścił, nie znajdzie drogi”.

„Bez Ciebie, czymże ja jestem, Panie? jeżeli nie żyję zjednoczona z Tobą, cóż jestem warta? jeżeli choć krok jeden odejdę od Boskiego Twego Majestatu, dokąd zajdę?”

„Szczęśliwa dusza, która Cię posiada i nigdy z Tobą się nie rozstaje. Czegóż jeszcze może nam nie dostawać, gdy mamy przy boku takiego wiernego Przyjaciela, Który nas nie opuści w pracach i utrapieniach naszych? O Panie mój, Miłosierdzie moje i Dobro moje, czegóż mogę w tym życiu pragnąć dla siebie lepszego nad to, bym tak została z Tobą złączona, iżby między Tobą a mną żadnego nie było rozdziału? W takim towarzystwie, cóż mi jeszcze może być trudnego? Na co się jeszcze człowiek nie odważy, mając Ciebie tak blisko przy sobie? Przy Łasce i Pomocy Twojej, nigdy już Cię nie opuszczę”.

„Cóż bym mogła uczynić dla mego Umiłowanego? Tak, o mój Boże, w czymże mogę być Ci pożyteczną? Co może dla Ciebie uczynić dusza, która potrafiła Cię obrazić i zmarnować Łaski Twoje? Czegóż masz się spodziewać po takiej jej służbie? I chociażbym z Łaski Twej cokolwiek uczyniła, cóż warte Ci będzie dzieło mizernego robaka? I na cóż się przyda Bogu tak potężnemu? Tylko miłość pozwala wyobrazić sobie, iż miłość nasza jest potrzebna Temu, Który jest prawdziwym Miłośnikiem, Oblubieńcem moim i Dobrem Najwyższym”.

„Lecz kiedy Ty przychodzisz do mnie, czegóż jeszcze waham się i powątpiewam, czy zdołam dla Ciebie wielkie rzeczy uczynić? Odtąd o Panie, chcę już zupełnie zapomnieć o samej sobie i o to tylko się troszczyć, by lepiej Ci służyć i innej woli nie mieć, jeno Wolę Twoją. ale siły moje są słabe, Ty Jeden mocny jesteś Boże mój… ja zaś jedno tylko mogę zdecydować się na czyn. Taką też wolą od tej chwili będę Ci służyć”. Amen. (T. J.: P. 4, 8-11; 2. 22, 6-7; T. VI, 7, 6)

Zachęcamy do:

podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 6
Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 6. Znaki Sąd Ostateczny poprzedzające. Cz. 1
Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.

Poznaj także żywot Św. Leonarda, Opata napisanego przez X. Juliana A. Łukaszkiewicza.

Idź do oryginalnego materiału