Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.
Rozmyślanie.
BŁOGOSŁAWIENI MIŁOSIERNI.
OBECNOŚĆ BOŻA. — O Duchu Święty, uczyń serce moje miłosierne na Wzór Serca Pana Jezusowego.
Rozważanie.
1. Przez Dar rady Duch Święty pragnie objąć praktycznie kierownictwo naszego życia, aby doprowadzić nas do świętości. Dlatego cała doskonałość chrześcijańska, będąca przedmiotem Nauki Pana Jezusa, jest również przedmiotem Daru rady, Natchnień Ducha Świętego: „On przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (Jan 14, 26), oświadczył Mistrz. Jak główną cechą Nauki Pana Jezusa jest Miłość, którą On nazywa Swoim Przykazaniem, tak wśród Natchnień Daru rady jest jedno ogólnie uznane jako skutek adekwatny tego Daru — miłosierdzie.
Pan Jezus dając Swoje Przykazanie, powiedział: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem” (Jan 15, 12). Właśnie główną cechą Jego Miłości, Miłości Pana Boga ku ludziom, jest miłosierdzie. Jego stworzenia wobec Pana Boga są nicością i nędzą niezdolną istnieć bez ciągłej Jego Pomocy. A my ludzie, czym jesteśmy? Nie tylko nędzą niezdolną do istnienia, ale nędzą zdolną do grzechu. Sami „niczym jesteśmy, nic nie możemy, nic nie znaczymy, niczego, prócz grzechu nie mamy” (Św. Jan Eudes); jesteśmy więc nędzą w całym tego słowa znaczeniu. Dlatego, kiedy Pan Bóg nas miłuje, Jego Miłość jest z Istoty i konieczności aktem miłosierdzia, czyli miłością, która się skłania ku naszej nędzy, aby ją podnieść, podtrzymać, ubogacić swoim nieskończonym bogactwem. Oto czego Duch Święty pragnie w szczególniejszy sposób dokonać w nas przez Dar rady: nauczyć odtwarzać w sobie to miłosierdzie, będące główną cechą Miłości Pana Boga ku nam i przywieść nas do doskonałego zachowywania Przykazania Pana Jezusa, czyli do naśladowania Miłosiernej Miłości Jego Boskiego Serca: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja umiłowałem was”. Pragnie nas skłonić do naśladowania Nieskończonego Miłosierdzia Ojca Niebieskiego: „Bądźcie miłosierni, tak jak Ojciec wasz jest Miłosierny” (Łuk. 6, 36).
2. Pan Bóg jest Nieskończenie Miłosierny, ponieważ zna do głębi naszą nędzę; my zaś jesteśmy mało miłosierni, ponieważ znamy ją za mało. Duch Święty przez Dar rady oświeca nas pod tym względem a przede wszystkim pokazuje nam naszą własną nędzę. W niepowodzeniach, w upadkach powtarza nam w głębi serca upomnienie Pana Jezusa: „Beze Mnie nic uczynić nie możecie… jesteście sługami nieużytecznymi” (zob. Jan 15, 5; zob. Łuk. 17, 10). Powoli ta lekcja, stając się żywszą i skuteczniejszą przez doświadczenie, wnika głęboko w nasze dusze. Nie potrzebujemy długich rozumowań, aby się przekonać o własnym niedołęstwie, nicości; widzimy ją, dotykamy ręką. Dar rady otworzył nam oczy.
Zrozumienie własnej nędzy czyni nas wyrozumiałymi również na nędzę drugich. Czy ośmieli się potępiać innych ten, kto naprawdę jest przekonany o własnym niedołęstwie, słabości, niestałości? „Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem” (Jan 8, 7), mówi nam wewnętrznie Duch Święty, kiedy w oburzeniu z powodu uchybień bliźnich jesteśmy skłonni naśladować twardy gest faryzeuszy względem niewiasty cudzołożnej. Duch Święty pragnie wyrzeźbić w nas podobieństwo z Panem Jezusem, pragnie przemienić nas na żywe obrazy Zbawiciela i dlatego słodko, bez przerwy pobudza nas do miłosierdzia. Budzi w sercu naszym miłość dla ubogich w dziedzinie materialnej i dla ubogich w dziedzinie moralnej, abyśmy jak Pan Jezus poszukiwali ich, gotowi poświęcać się dla ich zbawienia. Pobudza nas przede wszystkim do szukania tych, którzy sprawili nam cierpienie, ci bowiem mają szczególne prawo do naszego miłosierdzia i dlatego nie możemy zadowolić się jedynie przebaczeniem im, obchodzeniem się z nimi ze słodyczą, ale będziemy czuli potrzebę świadczyć im dobrodziejstwa, aby wypełnić doskonale polecenie Pana Jezusa: „Czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą” (Mat. 5, 44).
Oto dokąd pragnie nas zaprowadzić Duch Święty przez Dar rady i w ten sposób umocnić nas w owym doskonałym miłosierdziu, o którym Boski Mistrz powiedział: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni Miłosierdzia dostąpią” (tamże, 7). Oto najroztropniejsza Rada Ducha Świętego: bądźcie miłosierni, albowiem „tak jak sądzić będziecie, tak was osądzą” (tamże, 7, 2).
Rozmowa.
„Do Ciebie biegnę, Panie, dla Twojej Dobroci i Miłosierdzia, bo wiem, iż nie pogardzałeś ubogimi, ani nic brzydzisz się grzesznikami. Nie odrzuciłeś łotra, który wyznał swój grzech, ani grzesznicy płaczącej, ani Channanejki proszącej, ani owej niewiasty, schwytanej na cudzołóstwie, ani choćby celnika siedzącego na cle, ani grzesznika błagającego o miłosierdzie, czy Apostoła, który się zaparł Ciebie, a tym mniej tych, którzy Cię krzyżowali. Woń Twoich Łask mnie pociąga”.
„Poczułem zapach Twojego Miłosierdzia i przychodzę do Ciebie, aby być w nie przyozdobiony. Błogosławiony człowiek, który idąc za Twym Przykładem ma serce pełne współczucia dla nędznych. Błogosławiony, kto jest miłosierny i gotowy nieść pomoc potrzebującym, kto uważa się za szczęśliwego, gdy może dawać, zamiast otrzymywać, kto skory jest do przebaczenia, a powolny do gniewu, kto nigdy się nie mści a we wszystkich okolicznościach zważa na potrzeby bliźnich, jak na swoje własne. O Panie, ześlij na duszę moją Ręce Twojego Miłosierdzia, napełnij serce moje miłością, abym umiał stać się wszystkim dla wszystkich i tak umarł sobie samemu, a żył tylko dla dobra bliźnich. Naucz mnie rozlewać słodką wonność miłosierdzia, które obejmuje potrzeby bliźnich, troski uciśnionych, strapienia smutnych, upadki grzeszników, a wreszcie wszystkie cierpienia tych, którzy są pogrążeni w boleści, choćby to byli choćby moi nieprzyjaciele. Wszystko to wydaje się pogardy godnym dla natury, ale woń, jaka stąd płynie, przechodzi wszystkie wonności, ponieważ jak Sam powiedziałeś, ma moc dać nam żywot wieczny: ,Błogosławieni miłosierni, albowiem oni Miłosierdzia dostąpią’. O Panie, spraw, abym umiał wylewać tę wonność nie tylko na Twoją Głowę i Nogi, ale i na Twoje Ciało, którym jest Kościół, aby złagodzić cierpienia wszystkich Twoich cierpiących członków” (zob. Św. Bernard). Amen.
Zachęcamy do:
- uczczenia Krzyża Świętego w miesiącu Wrześniu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Krzyża Świętego – dzień 14
- uczczenia Bł. Bronisławy w miesiącu Wrześniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo wrześniowe ku czci Bł. Bronisławy – dzień 14
- Nauka katolicka o czci Krzyża Świętego.
- Przez Krzyż do Nieba!
- uczczenia Tajemnicy Krzyża Świętego: Nabożeństwo ku czci Krzyża Świętego.
© salveregina.pl 2024
