Serce (לבב – lêbâb)

Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków. Pwr 4, 9

רַ֡ק הִשָּׁ֣מֶר לְךָ֩ וּשְׁמֹ֨ר נַפְשְׁךָ֜ מְאֹ֗ד פֶּן־ תִּשְׁכַּ֨ח אֶת־ הַדְּבָרִ֜ים אֲשֶׁר־ רָא֣וּ עֵינֶ֗יךָ וּפֶן־ יָס֙וּרוּ֙ מִלְּבָ֣בְךָ֔ כֹּ֖ל יְמֵ֣י חַיֶּ֑יךָ וְהוֹדַעְתָּ֥ם לְבָנֶ֖יךָ וְלִבְנֵ֥י בָנֶֽיךָ׃

Serce to miejsce spotkania człowieka z Bogiem, to miejsce myślenia i podejmowania decyzji. To ja decyduję, co moim sercu się pojawi i co w nim trwa. Później, w konsekwencji, z mojego serca pochodzą dobre albo złe rzeczy, myśli, itd.