🔉Rozmyślania o Dzieciątku Jezus. Na dzień 25 miesiąca. SIERPIEŃ. Rozmyślanie. Jak wzniosłą jest Tajemnica Wcielenia.

salveregina.pl 2 miesięcy temu

Zdjęcie: grzesznik

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami” — (Jan 1, 14).

PRZYGOTOWANIE. — Gdyby Pan Bóg stworzył tysiąc innych światów, większych i piękniejszych od tego, jest rzeczą pewną, iż to dzieło byłoby nieskończenie mniejsze od Tajemnicy Wcielenia Słowa Bożego. Dla dokonania wielkiego Dzieła Wcielenia było potrzeba całej Wszechmocy i Nieskończonej Mądrości Pana Boga — trzeba było zdziałać, aby natura ludzka połączyła się z Osobą Boską i żeby Osoba Boska uniżyła się do przyjęcia natury ludzkiej. A to wszystko dlaczego? Z Miłości ku ludziom niewdzięcznym i zbuntowanym; z Miłości ku nam, abyśmy również następnie z miłości ku Panu Jezusowi umieli znosić upokorzenia i wzgardę.

I. — Prośmy Pana Jezusa, by nas oświecił i dał nam poznać, jakim to jest nadmiarem i cudem Miłości, iż Słowo Boże, Syn Boży, z Miłości ku nam stało się Człowiekiem. Kościół Święty staje w zdumieniu nad tą wielką Tajemnicą. „Rozważałem, mówi, Dzieła Twoje i przeraziłem się“. Gdyby Pan Bóg stworzył tysiące innych światów, o wiele większych i piękniejszych od naszego, jest rzeczą pewną, iż to dzieło byłoby nieskończenie mniejsze od Dzieła Wcielenia. „Uczynił Moc Ramieniem Swoim”. Dla dokonania Dzieła Odkupienia było potrzeba całej Wszechmocy i Nieskończonej Mądrości Pana Boga — trzeba było zdziałać, aby natura ludzka połączyła się z Osobą Boską i żeby Osoba Boska uniżyła się do przyjęcia natury ludzkiej; żeby Bóg stał się Człowiekiem, a człowiek Bogiem.

Przez połączenie się Bóstwa Słowa z duszą i ciałem Pana Jezusa stały się Bożymi wszystkie czynności tego Boga-Człowieka: Boskimi stały się Jego modlitwy, cierpienia, kwilenie, łzy, każdy krok Jego, wszystkie Jego członki, Jego Krew, Która stała się zbawienną kąpielą dla obmycia grzechów naszych i ofiarą nieskończonej wartości dla zadośćuczynienia Sprawiedliwości Bożej, słusznie zagniewanej na ludzi. — A czymże są ci ludzie? — Nędzne istoty, niewdzięczne i zbuntowane. I dla nich Pan Bóg stał się Człowiekiem! Przyjął na Się nędze ludzkie! Cierpiał i umarł dla zbawienia tych niegodnych! „Sam się poniżył, stawszy się posłusznym aż do śmierci, a śmierci krzyżowej”.

Gdyby Wiara nas o tym nie zapewniała, któżby mógł uwierzyć, iż Pan Bóg Nieskończonego Majestatu tak się uniżył i stał się, jak my, robakiem, aby nas zbawić za cenę tylu cierpień, zniewag i śmierci tak bolesnej i sromotnej. „O Łasko! o siło miłości!” woła Św. Bernard. Jakaż to Łaska, której ludzie ani wyobrazić sobie nigdy by nie mogli, gdyby Sam Pan Bóg o jej udzieleniu nie pomyślał! O Miłości Boża, której nigdy się nie pojmie! O Miłosierdzie, o Miłości Nieskończona! A jednak łudzę, choć widzą, iż Pan Bóg tak się dla nich upokorzył, są tak pyszni, iż nie umieją z miłości ku Niemu znieść małej obrazy, wzgardy, jakiegoś małego upokorzenia.

II. — Dusza, Ciało, Krew Pana Jezusa są naszą nadzieją, ceną naszego Odkupienia. Jakież życie nieszczęśliwe, pełne rozpaczy i mnie czekałoby w wieczności, gdybyś, mój Odkupicielu, nie pomyślał o tym, by mnie zbawić Swymi Cierpieniami, Śmiercią Swoją! ale jakże dusze, które odkupiłeś z taką Miłością, choć wiedzą o tym, mogą żyć, nie kochając Ciebie, i gardzić Twą Łaską, którą z takim trudem im wyjednałeś? A czyż ja o tym wszystkim nie wiedziałem? Jakże więc mogłem Cię obrażać i to tyle razy? ale powiadam ponownie: Twa Krew — nadzieją moją.

Modlitwa.

Poznaję, mój Zbawicielu, jak wielką krzywdę Ci wyrządziłem. Obym był raczej przedtem umarł tysiąc razy! Obym Cię był zawsze miłował! Dziękuję Ci, iż mi jeszcze dajesz czas do tego. Spodziewam się przez resztę dni swego życia i przez całą wieczność zawsze wysławiać Twe względem mnie Miłosierdzie. Wskutek swych grzechów na to zasłużyłem, bym pogrążył się w tym większych ciemnościach, Ty jednak udzielałeś mi tym więcej światła. Zasłużyłem, byś mnie opuścił, ale Ty szedłeś za mną i głosem pełnym Miłości wzywałeś mnie do Siebie. Zasłużyłem, aby me serce tym twardszym się stało, Ty zaś je zmiękczyłeś i skruszyłeś. Teraz za Łaską Twoją bardzo żałuję za wyrządzone Ci zniewagi; pragnę gorąco kochać Ciebie, mam mocną wolę raczej wszystko utracić, niż Twą przyjaźń; czuję wielką miłość ku Tobie, która każe mi się brzydzić wszystkim, co Tobie się nie podoba; tej boleści, tego pragnienia, tego postanowienia, tej miłości któż mi udzielił? W Swym Miłosierdziu Ty mi je dałeś.

Jest to znakiem, mój Jezu, iż mi już przebaczyłeś; oznacza to, iż teraz mnie kochasz i chcesz mnie zbawić. Ty pragniesz mnie zbawić i ja pragnę osiągnąć zbawienie głównie dlatego, by Tobie zrobić przyjemność. Ty mnie kochasz i ja Cię również miłuję. ale mało Cię kocham, użycz mi więcej miłości; na większą od innych miłość ode mnie zasługujesz, gdyż większych niż innym Łask mi udzieliłeś. — Najświętsza Marijo Panno, uproś mi, aby Miłość Pana Jezusa spaliła i zniszczyła we mnie wszystkie uczucia, które nie są dla Boga; wysłuchaj mnie. Wyjednaj mi miłość i wytrwanie. Amen. (II, 324)

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 25
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Ludwika, króla francuskiego, Wyznawcy: Nabożeństwo do Św. Ludwika, króla francuskiego, Wyznawcy.

Idź do oryginalnego materiału