🔉PONIEDZIAŁEK PO VI NIEDZIELI POZOSTAŁEJ PO TRZECH KRÓLACH. Rozmyślanie. O doskonałym zgadzaniu się z Wolą Bożą.

O doskonałym zgadzaniu się z Wolą Bożą: Dzisiejszy dzień zaprasza nas do głębszej refleksji nad doskonałym zgadzaniem się z Wolą Bożą. W pełnym oddaniu się Bożym Planom odnajdujemy prawdziwy pokój i radość. Zaufanie Panu Bogu w każdej chwili naszego życia, choćby w trudnych momentach, prowadzi nas ku prawdziwej świętości. Niech nasze myśli i modlitwy kierują się ku zrozumieniu i akceptacji Bożej Woli, abyśmy mogli z pełnym sercem powiedzieć: „Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”.

Wysłuchaj rozmyślania:

Rozmyślanie.

„Moim pokarmem jest, abym czynił wolę tego, który mnie postał, abym wykonał sprawę jego” — (Jan 4, 34).

PRZYGOTOWANIE. — Jest Prawdą Wiary, iż Pan Bóg pragnie jedynie tego, co jest dla nas najlepsze, tj. naszego uświęcenia. jeżeli więc chcemy stać się świętymi i znaleźć już tu na ziemi pokój prawdziwy, starajmy się opanować swą wolę, łącząc ją zawsze z miłości najgodniejszą Wolą Bożą. Złóżmy na naszego Ojca w Niebie wszelką o nas troskę i bądźmy przekonani, iż w końcu sprawiedliwemu wszystko na dobre się obraca i we wszystkich przeciwnościach mówmy zawsze z Panem Jezusem: „Bądź Wola Twoja!” Niech się spełni, Panie, Najświętsza Twa Wola!

I. — Pokarmem dla nas na ziemi jest to, co utrzymuje nas przy życiu; dlatego Pan Jezus powiedział, iż spełnianie Woli Ojca było Jego pokarmem. To również winno być pokarmem dusz naszych, nasze bowiem życie zależy na spełnianiu Woli Bożej; kto jej nie spełnia, jest umarły. To też powiada Mędrzec Pański: „Wierni w miłości pozostaną w nim”. Ci, którzy mało kochają Pana Boga chcieliby, aby Pan Bóg przystosował się do ich woli i spełniał to, czego oni sobie życzą. Ci jednak, którzy Pana Boga kochają, przyjmują wszystko, co Pan Bóg zarządzi względem nich samych i względem wszystkiego, co się ich tyczy; we wszystkich przeciwnościach, jakie ich trapią: w chorobach, upokorzeniach, stratach majątku i krewnych, mają zawsze w sercu i na ustach: „Bądź Wola Twoja”, które to słowa Święci zwykli byli powtarzać.

Pan Bóg chce jedynie naszego największego dobra, tj. naszego uświęcenia. „Ta jest Wola Boża: uświęcenie wasze”. Starajmy się więc opanować swą wolę, łącząc ją zawsze z Wolą Bożą; podobnież starajmy się uspokoić nasz umysł, myśląc, iż wszystko, co Pan Bóg na nas dopuszcza, jest dla nas najlepszym. Kto tak nie postępuje, prawdziwego pokoju nigdy nie znajdzie.

Cała doskonałość, jaką mieć można na ziemi, która jest miejscem oczyszczenia, a co za tym idzie, miejscem cierpień i utrapień, polega na znoszeniu ze spokojem wszystkiego, co się sprzeciwia naszej miłości własnej; nie ma skuteczniejszego środka do cierpliwego znoszenia krzyżów, jak chcieć je znosić, by spełnić Wolę Bożą. — Kto z Nią we wszystkim się zgadza, zawsze zachowuje pokój i nic go zasmucić nie może. „Nie zafrasuje sprawiedliwego, cokolwiek nań przypadnie”. A dlaczego? Wie bowiem, iż wszystko, co się dzieje na świecie, dzieje się z Woli Bożej i obróci się na jego dobro. „Tym, którzy miłują Boga, wszystko się obraca ku dobremu”. Krótko mówiąc, Wola Boża stępia niejako wszelkie kolce i czyni słodkimi wszystkie przeciwności, jakich doświadczamy na tej ziemi.

II. — Oto piękna rada, jakiej udziela Św. Piotr Apostoł, byśmy wśród tylu cierpień tego życia mogli znaleźć pokój prawdziwy: „Złóżcie na Boga wszelką troskę waszą, gdyż On ma pieczę o was”. I rzeczywiście, skoro Pan Bóg troskę o nas bierze na siebie, dlaczego tak bardzo się martwimy, jakoby nasze dobro od naszych starań jedynie zależało. Oddajmy się więc w Ręce Pana Boga, od Którego wszystko zależy. „Rzuć na Pana, – mówi Psalmista, – swe starania, a On cię podtrzyma; nie dopuści na wieki zachwiania sprawiedliwego”.

Starajmy się więc być posłuszni Panu Bogu we wszystkim, co nam nakazuje i nam zaleca, a potem złóżmy na Niego troskę o nasze zbawienie. On będzie myślał o udzieleniu nam wszelkich środków, jakich potrzebujemy, by się zbawić; kto bowiem złożył w Panu Bogu całą swą ufność, jest pewny Jego Opieki. „Wybawię cię onego dnia, mówi Pan u proroka Jeremiasza, i nie będziesz podań w ręce mężów, których się ty boisz…, ale będzie tobie dusza twoja na zbawienie, iżeś ufał we Mnie”.