O. Prokop, OFMCap: Św. Jan Bosko, Wyznawca, Założyciel Zgromadzenia Salezjańskiego (31 Stycznia)

Ks. Jan Bosko urodził się dn. 16 sierpnia 1815 r. we wsi Becchi, w pobliżu Castelnuovo d’Arti, we Włoszech. Pochodził ze stanu wieśniaczego. Rodzice jego byli bardzo zacnymi ludźmi, szczególnie matka Małgorzata odznaczała się dobrocią i słodyczą. Mały Janek miał zaledwie dwa lata, gdy stracił ojca. W dzieciństwie skłonny do gniewu i nieposłuszeństwa, dzięki Bożą odniósł zupełne zwycięstwo nad temi złemi skłonnościami i stał się cierpliwym i posłusznym, prawdziwą pociechą kochającej go tak bardzo matki. Już od piątego roku życia lubił Janek gromadzić koło siebie chłopców i uczyć ich katechizmu. Miał to sobie za obowiązek i dziwił się widząc, iż miejscowi księża nie czynili tego. Gdy matka tłumaczyła mu, iż księża nie mają na to czasu, odpowiedział, iż gdy zostanie księdzem, całe swoje życie poświęci dzieciom, czego w przyszłości święcie dotrzymał. Gdy nowy wikary Ks. Calosso przybył do parafji Janka Bosko, poznawszy pobożnego chłopczyka, polubił go bardzo i postanowił go uczyć tem bardziej, iż chłopczyk ten pragnął zostać księdzem. Brat Janka Antoni choć z trudem , zgodził się na to i nauka się rozpoczęła, ale niedługo Antoni pozwolenie cofnął i Janek musiał iść w świat szukać służby. Przez dwa lata zajmował się paszeniem bydła u pewnego gospodarza, ale gdy brat Antoni opuścił dom rodzinny, Małgorzata Bosko zabrała znów młodszego syna do siebie, a Ks. Calosso uczył go dalej aż do swej śmierci, która niestety niedługo potem nastąpiła. Wtedy Janek zaczął chodzić do szkoły w Castelnuovo o 10 km. od Becchi odległem. Matka wystarała się, aby mógł nocować w Castelnuovo u znajomego krawca, który również uczył śpiewu kościelnego. Dzięki temu wyuczył się Janek krawiectwa, śpiewu, a od innych znajomych rzemieślników kowalstwa, stolarstwa i szewstwa; pragnął bowiem umieć jak najwięcej, aby móc innym czynić dobrze. Dla uzyskania zarobku brał nieraz udział w zdobywaniu nagrody za wchodzenie na słupy, a gdy się w tem wyćwiczył, sam niera z różne sztuki kuglarskie młodym chłopcom pokazywał, a potem miewał do nich kazanie. Ukończywszy szkołę elementarną, wstąpił do gimnazjum w Chieri, a otrzymawszy maturę — do seminarjum duchownego. Za radą swego przewodnika duchownego został księdzem świeckim. Święcenia otrzymał w Turynie w 1841 roku. Następnie kształcił się przez cały czas w Turynie w teologji moralnej i kaznodziejstwie i został kapelanem przy szpitalu w schronisku sierot Cottolengo. Pewnego razu Ks. Bosko, będąc w zakrystji i mając wyjść ze Mszą świętą, zauważył, iż zakrystjan ofuknął ostro i wypędził z zakrystji jakiegoś chłopca. Kazał więc chłopca przywołać, przemówił do niego łagodnie, a dowiedziawszy się, iż chłopiec ów zupełnie nie umiał katechizmu, niezwłocznie rozpoczął z nim naukę. Następnej niedzieli chłopiec ów przyprowadził szereg towarzyszów; niedługo liczba chłopców wzrosła do kilkudziesięciu. W ten sposób powstał pierwszy zakład Ks. Bosko dla opuszczonej młodzieży, z której wyszło później wielu zacnych ludzi. niedługo pomieszczenie dla chłopców okazało się za szczupłe, i Ks. Bosko przeniósł się do szpitala Św. Filomeny na Valdocco, za miastem, gdzie łatwiej było chłopców zgromadzać. Podobne zakłady - (oratorjo) powstały w różnych miastach Włoch i w innych krajach nie tylko europejskich. Zgromadzenie zaś księży, którzy przy tern pracowali otrzymało nazwę księży Salezjanów od św. Franciszka Salezego, którego Ks. Jan Bosko obrał sobie za patrona. Jeszcze za życia zasłynął Ks. Jan Bosko wieloma cudami. W Rzymie wybudował kościół N. Serca Jezusowego, przy którym osiedli księża Salezjanie.