Nowenna ku czci Chrystusa Króla – dzień 1

Zdjęcie: Chrystus Król

(Nowenna rozpoczyna się od dnia 20 października)

PIERWSZY DZIEŃ NOWENNY (18 Października)

Źródło: Ks. Franciszek Walczyński – Nowenna ku czci Chrystusa Króla 1935r.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

Rozmyślanie. CHRYSTUS — KRÓL PRAWDY.

Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i Człowiek w jednej Boskiej Osobie, zowie się i jest Królem Prawdy; dlaczego? Najpierw dlatego, iż jako Bóg jest Sam przez Się, Sam w Sobie, w Swej Boskiej istocie Prawdą Najwyższą, Nieskończoną i Niepojętą, oraz Źródłem wszelkiej prawdy i dlatego On Sam jedynie mógł powiedzieć o Sobie: „Jam jest Prawda”. „Jam się na to narodził i na to przyszedł na świat, abym świadectwo dał Prawdzie“ (Jan 14. 6, 18, 37).

Nadto Jezus Chrystus jest Królem prawdy, gdyż jako Bóg wszystko widzący, wszystko wiedzący, najmędrszy, zna wszelką prawdę w świecie przyrodzonym i nadprzyrodzonym, w świecie materialnym i duchowym; wszystkie tajemnice przeszłości i teraźniejszości, przyszłości i wieczności są przed Nim odkryte. Stąd Św. Paweł Apostoł mówi o Jezusie Chrystusie, iż „w Nim są skryte wszystkie skarby mądrości i umiejętności“ (Kol. 2, 3) i pełen zachwytu woła: O głębokości bogactw, mądrości i wiadomości Bożej! Jako są nieograniczone Sądy Jego i niedościgłe drogi Jego (Rzym 11, 33). A Św. Jan w Ewangelii swojej mówi o Jezusie Chrystusie, jako o Słowie Bożym, „że przez Niego wszystko się stało, co się stało“ i dodaje: „a myśmy widzieli Chwałą Jego, jako Jednorodzonego od Ojca, pełnego Łaski i Prawdy” (Jan, 1, 3, 1, 14.) Wreszcie Jezus Chrystus, jako Bóg i Człowiek Najświętszy, kocha prawdę, a brzydzi się i nienawidzi kłamstwa wszelkiego, choćby najmniejszego, wszelkiego fałszu i obłudy.

To ukochanie prawdy przyznawali Panu Jezusowi choćby najzawziętsi Jego wrogowie, Faryzeusze i uczeni w Piśmie Świętym Starego Zakonu. Wszak opowiada św. Mateusz Ewangelista, iż gdy pewnego razu wysłali do Niego uczniów swoich z podstępnym zapytaniem, czy należy płacić czynsz cesarzowi rzymskiemu, wysłańcy ich zaczęli rozmowę swą z Panem Jezusem od następujących słów: „Nauczycielu! Wiemy, iżeś jest prawdziwy i Drogi Bożej wprawdzie nauczasz, a nie dbasz na nikogo, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką (Mat. 22, 16); Pan Jezus, znając ich przewrotność, dał im krótką odprawę: „Oddajcież, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu” (Mat. 22, 21).

Kiedy indziej zaś, karcąc ich obłudę, powiedział Pan Jezus: „Czemu Mnie kusicie obłudnicy? Kto z was dowiedzie na Mnie grzechu? jeżeli prawdą mówią, czemu Mi nie wierzycie? Czemu mowy Mojej nie zrozumiewacie? Wy z ojca diabła jesteście i pożądliwości ojca waszego czynić chcecie. On był mężobójcą od początku i wprawdzie się nie ostał, bo w nim nie masz prawdy. Gdy mówi kłamstwo, z własnego mówi, iż jest kłamcą i ojcem jego“ (Jan 8, 43-45).

Dla uzupełnienia tej charakterystyki Chrystusa, jako Boga-Człowieka, Króla Prawdy, trzeba dodać, iż nie tylko wszystkie słowa, nauki, przypowieści i podobieństwa Chrystusowe, ale wszystkie Jego czyny i cuda, owszem wszystkie Tajemnice Jego ziemskiego Życia, Jego Wcielenie, Narodzenie, Życie ukryte w Nazarecie, Męka, Śmierć, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie mają na sobie piętno „Prawdy Boże?”, są dla nas tak jak Przenajświętszy Sakrament „Tajemnicą Wiary”, najdroższym obok Najświętszego Sakramentu i Najświętszym Skarbem w Kościele Katolickim; i powiedzieć 0 nich trzeba: „Tak jeszcze nikt nie mówił, nie uczył; takich znaków nikt nie czynił powtórzyć o nich trzeba słowa Św. Piotra Apostoła: „Panie! Do kogóż pójdziemy? Słowa żywota wiecznego masz. A my wierzymy i poznaliśmy, żeś Ty jest Chrystus, Syn Boży!” (Jan. 6, 67-68).

W końcu dodać należy, iż Boski nasz Zbawiciel cały Skarb Swej Nauki, „Prawdy Boże”, zawartej w Świętej Ewangelii,
zostawił w Swoim Świętym Kościele Katolickim i żeby ten skarb „Prawdy Bożej” jako depozyt zbawienny trwał nienaruszony i nieskalany błędami i fałszami ludzkimi, nie tylko Sam chciał być Jego ustawicznym Stróżem i dlatego pozostał wśród nas i pozostanie, jak Sam obiecał, „aż do skończenia świata“ (Mat. 28, 20) i z Tronu Eucharystycznego wysyła ustawicznie promienie światła, „oświecające każdego człowieka, na ten świat przychodzącego” (Jan. 1, 9), aby wszyscy mogli poznać „Prawdę Bożą”, objawioną i w Ewangelii Chrystusowej zawartą: po Swoim Wniebowstąpieniu zesłał Kościołowi Swemu „Ducha Świętego Pocieszyciela, Ducha Prawdy, aby nas nauczył wszelkiej prawdy” (Jan. 16, 13).

O jakże wielkim, wspaniałym i majestatycznym przedstawia się naszej duszy Jezus Chrystus, jako Król Prawdy! Jakiejże czci, uwielbienia i wdzięczności ze strony naszej godzien jest Chrystus — Król prawdy, iż nas powołać raczył do Kościoła Swego, który wedle słów Św. Apostoła Pawła „jest Kościołem Boga żywego, filarem i utwierdzeniem Prawdy“ (I Tym. 3, 15), który też dlatego właśnie jest jedynym, prawdziwym i zbawczym Kościołem Chrystusowym!

A teraz poznawszy Chrystusa Pana, Boga-Człowieka, jako Króla Prawdy, niech każdy z nas zastanowi się nad sobą i odpowie na następujące pytania.

ZASTOSOWANIE Z MODLITWĄ.

Czy wierzysz w Chrystusa, Króla Prawdy i czy Go uznajesz za Króla Prawdy?

Czy znasz całość Prawd Bożych, zawartych w Ewangelii Chrystusowej?

Czy masz u siebie katolicki katechizm Prawd Wiary i moralności chrześcijańskiej, oraz Pismo Świętego Nowego Zakonu; czy się w nich od czasu do czasu rozczytujesz, aby sobie przypominać, co z biegiem lat zatarło się w pamięci, umyśle i sercu?

Czy się starasz o rozszerzenie, pomnożenie i pogłębienie wiadomości religijnych przez uważne, pilne i chętne słuchanie Słowa Bożego w kazaniach, naukach, rekolekcjach głoszonego, przez czytanie pism i książek treści religijnej, dzieł ascetycznych, Żywotów Świętych Pańskich i pobożne rozmyślanie?

Czy nie masz jakich wątpliwości co do pewnych Prawd Bożych?

Czy nie krytykujesz złośliwie i bezpodstawnie Słowa Bożego i kapłanów kaznodziejów?

Czy kochasz prawdę; czy mówisz i czynisz prawdę, tj. czy w życiu swoim codziennym kierujesz się zasadami i wskazaniami, przez Prawdę Bożą w Ewangelii Świętej objawionymi?

Czy nie masz nałogu lub przynajmniej skłonności do częstego kłamstwa? Czy nie kłamiesz z żartu, dla wymówki, z potrzeby? Czy kłamstwami nie wyrządzasz krzywdy i szkody bliźnim na sławie lub majątku?

Czy pamiętasz, jak surowo — bo nagłą śmiercią — ukarani zostali w czasach Apostolskich, Ananiasz i Safira za kłamstwo, popełnione wobec Św. Piotra Apostoła?

Czy pamiętasz na słowa Mędrca Pańskiego: „Że obrzydliwością są Panu Bogu wargi kłamliwe” (Przyp. 12, 22) i na słowa Św. Jana w Księdze Objawień „iż do Nieba nie wnijdzie żaden, czyniący kłamstwo“ (Ks. Ap. 21, 27).

Czy pamiętasz na upomnienie samego Pana Jezusa, Króla Prawdy: „Mowa wasza niechaj będzie: Jest, jest; nie, nie. A co nad to więcej jest, od złego jest“ (Mat. 5, 37).

Czy nie miałeś udziału w bezbożnych, bluźnierczych rozumowaniach, przeciwnych Świętej Katolickiej Wierze? Czy nie bywałeś na scenicznych przedstawieniach w teatrach, kinach, na widowiskach, ubliżających Świętym Prawdom Bożym, wyszydzających i wyśmiewających Tajemnice Świętej Wiary, zwyczaje i ceremonie kościelne, Liturgię Katolicką?

Czy nie czytałeś książek, pism i gazet, niezgodnych z nauką ewangeliczną Chrystusa — Króla Prawdy; czy ich słowem, przykładem i groszem swym nie popierałeś i nie rozszerzałeś?

Jeśli po troskliwym zastanowieniu się nad sobą nie znajdziesz w sumieniu swym większych, czy mniejszych przewinień, błędów i grzechów w tej materii — to z całego serca podziękuj Jezusowi Chrystusowi, temu przedziwnemu Królowi Prawdy, za tę wielką Łaskę, iż ci dał poznać i pokochać Prawdę Bożą w Świętej Ewangelii i w Nauce Kościoła katolickiego zawartą; a proś Go gorąco, — byś w tym dobrem usposobieniu, w tym przywiązaniu do Prawdy Bożej wytrwał aż do śmierci i tym sposobem należał do tych uczniów i wyznawców Chrystusa, Króla Prawdy, który powiedział: „Jeśli trwać będziecie przy Nauce Mojej, prawdziwie uczniami Moimi będziecie. I poznacie Prawdę, a Prawda was wyswobodzi i będziecie wolnymi“ (Jan, 8, 3 1 — 36), wolnymi wolnością „którą nas Chrystus wolnym i uczynił — wolnością synów Bożych“, jak wyjaśnia Św. Paweł Apostoł w liście do Gal. 4, 31.

W przeciwnym razie, jeżeli sumienie twoje wskaże ci błędy i grzechy, Prawdzie Bożej przeciwne i Majestatowi Chrystusa, „Króla Prawdy” ubliżające, teraz czy dawniej w życiu twoim popełnione, wtedy rzuć się z pokorą do Najświętszych Stóp Zbawiciela, jako „Króla Prawdy“, przeproś Go za wyrządzone Mu zniewagi, a serdecznie żałując za swe grzechy, postanów święcie z nich się przy pomocy Jego Łaski poprawić i to postanowienie w czyn zamienić. I dlatego na zakończenie tego pierwszego dnia nowenny ku czci Chrystusa, „Króla Prawdy“ odmów następującą modlitwę:

„Panie Jezu, Prawdo Przedwieczna, Boże mój i Zbawicielu, sługa Twój jestem. Tyś mnie odkupił „Boże Prawdy“. Racz nakłonić serce moje ku słowu Ust Twoich i daj mi zrozumienie, abym umiał świadectwa Twoje”.

„Prowadź mnie w Prawdzie Twojej i naucz mnie, boś Ty jest Bóg i Zbawiciel mój“ (Ps. 25/24/, 5).

„Albowiem miłowałeś prawdę, niewiadome i skryte rzeczy Mądrości Twej objawiłeś mi“ (Ps. 51/50/, 8).

„Rozciągnij Miłosierdzie Twoje nad tymi, którzy Cię znają i Sprawiedliwość Twoją nad tymi, którzy są prawego serca, albowiem u Ciebie jest zdrój żywota i w Światłości Twojej oglądamy światłość“ (Ps. 36/35/, 9—11). Amen.

Całość Nowenny ku czci Chrystusa Króla.

© salveregina.pl 2024