Nowenna do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus – dzień 6

Święta Teresa wiedząc, iż Pan Bóg miłuje swe dzieci miłością tak czułą, jak żadna matka na świecie, tak wielką, jak On Sam — pragnie Miłością płacić za miłość, szuka sposobów, by Mu ją okazać. Jej wielkie seraficzne serce, szerokie jak świat cały, pragnie skupić w sobie wszystkie cierpienia, a widząc swą słabość i nieudolność dziecięcą, pragnie rzucać kwiaty drobnych ofiar do stóp Tronu Bożego i śpiewać dziecięcym swym głosem hymny miłości. A rzucać kwiaty, to znaczy: nie opuścić ani jednej sposobności do ofiary, ani jednego spojrzenia, ani jednego słowa, ani jednego czynu, ani jednego cierpienia, a choćby cierpiąc weselić się z miłości.

Posłuchajmy, jakie nasza seraficzna Święta czyni zabiegi, by nieustannie okazywać Panu swą miłość: „Nawet gdy mnie oschłość nawiedzi, gdym niezdolna się modlić i ćwiczyć w cnocie, szukam sposobności, aby małymi drobiazgami uweselić Jezusa; na przykład: uśmiechnę się, powiem uprzejme słówko, wtedy gdy wołałabym milczeć, lub okazać znudzenie. o ile nie mam sposobności po temu, to przynajmniej staram się często powtarzać Panu, iż Go kocham; to przecież nie trudne, a podtrzymuje ogień w mym sercu. Gdyby choćby ogień ten wydawał się wygasłym i w popiół zmienionym, rzucałabym źdźbła słomy, pewna, iż on się zapali. — Znam tylko jeden środek, by dojść do doskonałości: „Miłość”.

Miłujmy więc, skoro nasze serce stworzone dla miłości, — żyjmy miłością.

O jakże łatwy sposób podaje nam nasza seraficzna Przewodniczka, by wejść na górę miłości, sposób tak prosty, który każdy, choćby mate dziecko, zrozumieć może: wszystko czynić, wszystko znosie z miłości, aby sprawić przyjemność Ojcu Niebieskiemu, uweselić Jego Ojcowskie Serce.

Oto tajemnica „wielkiej w swej małości seraficznej Tereni:

Tyś mą miłością, o Słowo przedwieczne,

W Tobie uczucia matczyne, serdeczne;

Dążysz wciąż za mną, baczysz, czy iść zdołam,

I nie ociągasz się, kiedy zawołam!

Jeśli przez chwilkę znikniesz mi tajemnie,

Sam mi pomagasz odszukać Cię we mnie,

Bo moje szczęście, moje ukochanie,

Toś Ty, o Jezu, tylko Ty, mój Panie. (Tylko Ty, Jezu).

DESZCZ RÓŻ.

List dziękczynny S. X.

Przewielebna Matko!

W czerwcu 1912 r. przyprowadzono do klasztoru naszego w M. młodą amerykankę, skłaniającą się do Wiary Chrześcijańskiej. Panienka ta jednak na ogół była obojętna w sprawach religijnych, a charakter miała nadzwyczaj trudny do opanowania. Widząc to, zachęciłam ją, aby się poleciła Świętej Teresie od Dzieciątka Jezus, sama zaś gorąco błagałam Świętą, by wyjednała dla niej Łaskę nawrócenia. W ciągu kilku dni zaszła w duszy młodej dziewczyny nagła zmiana; opanowała swój charakter, ukochała Pana Boga, modlitwę, — zapragnęła nie tylko Chrztu Świętego, ale i życia w Zakonie. Ta, z którą do niedawna trudne było pożycie, stała się cichą, pokorną, pobożną i z prawdziwym zapałem dążyła do coraz wyższej doskonałości, tak, iż zapragnęłyśmy, aby wstąpiła do naszego Zgromadzenia. — niedługo otrzymała Chrzest Święty i pozwolenie od kapłana na codzienną Komunię Świętą, oraz na złożenie ślubu dziewictwa.

S. X.

(Plute de roses).

POSTANOWIENIE: Wszystko chcę czynić i cierpieć z miłości.

AKT STRZELISTY: O mój Boże, kocham Cię! (Św. Teresa)

MODLITWA.

O seraficzna Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, której serce płonęło nieustannie ogniem Miłości Bożej, oraz pragnieniem, by serca bliźnich zapalić Miłością Bożą, zwróć miłosierne spojrzenie na mnie, który się Twemu kierownictwu oddałem, i uproś mi tę wielką Łaskę, bym już tu zaczął Pana Boga tak miłować, jak Ty Go miłowałaś będąc na ziemi. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

— I oto pewnego razu matce owej osoby przyszła myśl udać się do Świętej Teresy. Z głębi zbolałego serca matki i ojca popłynęły gorące, serdeczne modły.

W parę dni po rozpoczęciu tej nowenny, dziewczę zmieniło się, stało się przeciwieństwem krańcowym tego, co było przedtem. Została cichą, łagodną, pracowitą, zacną córką, pociechą i podporą rodziców.

Modlitwa.

O jakżeż niezwykły to dar nieba ta potęga Twojej modlitwy, Święta karmelitanko. Zwyciężasz szatanów duszy ludzkiej, wyrywasz z niej chwasty grzechu, czynisz ją miłą Bogu i ludziom pożyteczną. Słabą jest dusza moja i łacno upaść może. Ciężkie teraz dźwigam brzemię smutku, a boję się abym pod jego ciężarem nie stał się przystępnym dla podszeptów szatana. Dlatego też wołam do Ciebie, Święta Tereso: Wspieraj mnie, oświecaj, wyjednaj pocieszenie dla mnie. Broń mnie i nie opuszczaj, módl się za mną do Trójcy Przenajświętszej i do Najświętszej Maryi Niepokalanej dziewicy, abym wraz z Tobą kiedyś mógł wołać. przed Obliczem Pańskim: „Boże mój! Ja Cię kocham!”

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Jezu Chryste, Synu Boży, Który przyrzekłeś, iż wynagrodzisz najmniejszą usługę, jaką z miłości ku bliźniemu wyświadczymy, spojrzyj łaskawie na Twą małą Oblubienicę, Św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która się tak starała o zbawienie dusz. W nagrodę za wszystko, co ona na ziemi czyniła i cierpiała, nakłoń Ucho Twoje na jej życzenie: „czynić dobrze w Niebie dla ziemi” i użycz mi za jej wstawieniem się, tej Łaski, o którą Cię gorąco proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Duchu Święty, Wieczny Boże, Który przez tak wielkie Łaski Twej Miłości, błogosławioną duszę Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus do doskonałości prowadziłeś, błagam Cię przez wierność, z którą ona z tą Łaską współdziałała, wysłuchaj łaskawie jej wstawienia się za mną grzesznikiem i wedle jej słów, iż „deszcz różany na ziemię zsyłać będzie” użycz mi, Duchu Święty, tej Łaski, o którą proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, która podczas swego krótkiego pobytu na ziemi, byłaś zwierciadłem anielskiej czystości, gorącej miłości i zupełnego oddania się Bogu, teraz gdy już otrzymałaś nagrodę za twe cnoty, spojrzyj litościwie na mnie, który z ufnością udaję się do Ciebie. Przemów za mnie słowo do Tej Dziewicy Niepokalanej, której byłaś „kwiatkiem ulubionym”, do Królowej Nieba „która się uśmiechała do ciebie w zaraniu życia twego”.

Błagaj Ją, Która ma taki wpływ potężny na Serce Jezusa, aby mi uprosiła tę Łaskę, o którą proszę, i aby Jej Błogosławieństwo wzmacniało mnie w każdej chwili mego życia, broniło mnie w chwili śmierci i doprowadziło mnie do wiecznej szczęśliwości w Niebie. Amen.

Witaj, Królowo, Matko Litości, * Życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj! * Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy, * do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. * A przeto, Orędowniczko nasza, Twoje Miłosierne Oczy obróć na nas * I Jezusa, Błogosławiony Owoc Żywota Twego * po tym wygnaniu nam okaż. * O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryo!